17 YAŞIM

#24-İki Yaralı-

Sen kalacaksın
Kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek
Seni!!!
Yaşayacaksın gözlerimde

Selam canlarım😉😉

Nasılsınız bakalım
Biz mi ? Biz gayet iyiyiz
Arada kafa karışıklığı oluyor eee olacak o kadar. Yolunda giden hayatın alt üst olması kadar kötü bir şey yoktur herhalde. Hayatımız ne kadar güzel devam etse de hep bir eksik hep bir yarım! !!
Ya çıkmazda yolumuz yada biz o çıkmazı görmeden bitirmişizdir. Oysa devam etmek mi gerekirdi.
Saçma olmaz mı bile bile devam etmemek sonunu bildiğin yoldan korkmak çok adice . Ben devam edenlerden olmayı tercih ederim . Verdiğim kararın sonucunu görmek istiyorum. Kitap yazmaya başladığımızda olduğu gibi. Sonuna kadar devam edeceğiz. Sonucu güzel yada kötü verdiğimiz yada yapmayı istediğimiz şeyin arkasında durmak en doğrusu. Pes etmek tarzım değil diyorsanız bizim gibi devam edin derim. Kimsenin ne dediği umurunuzda olmasın. Gerçekten kafam karma karışık doluya koysam almıyor boşa koysam dolmuyor inanın ne yapacağımı bilmiyorum . Bunları niye yazdığımı da sadece içimde kopan fırtınaları size anlatmaya çalışıyorum . Anlatmayı geç tarif bile edemiyorum bakınsana . Ne garip şey kalbinin delice çarpması çok saçma böyle olmamalıydı . Ben kendinden emin ben şimdi ne yapacağımı bilmeliydim. Bu Kez diyorum işte OLMUYOR yapamıyorum yoruldum. Sıra onlarda olmalı bide ben sevilmek ne biliyim . Off yeterince saçmaladım . Yazalım o zaman

Sizi seviyoruz 😍😍

Güzel okurlarımız😍😍

Okumaya devam o halde😉😉😉

Kulağıma gelen sesler var ama benim başımı kaldırıp kimin sesi olduğuna bakacak gücüm yok . Uyumak istiyorum kabussuz bir gece geçirmişken uyumak istiyorum. Saat kaçtı . Neden yüzüme vuran güneş ışığı ile uyanmayıp nereden geldiğini bilmediğim seslerle uyanıyorum. Normal değilim biliyorum da bu kadar da değildi. Gün geliyor kabuslarla , alarm sesiyle uyanmak zorundayım.

Bir gün kalkamayacağım belkide o günü bekliyorum. Hayat herkese adil davransaydı mutsuz insan olur muydu . Belki o zaman intikam için uğraşmak yada kayıp vermek zorunda olmazdım. İntikam demişken bu işi en kısa zamanda bitirmeliyim . Çok uzadı uzadıkça canım sıkılmaya başlıyor. Sonumu hiç düşünmedim . İyi olacağa da benzemiyor. Sesler artınca gözlerimi açtım.

Birimi ağlıyordu. Hıçkırık sesleri çok ta uzaktan gelmiyor hatta odanın içinden geliyor. Başımı hızla yana çevirdim. Ayça! Ayça neredeydi. Yataktan hızla kalkıp banyodan geldiğini tahmin ettiğim hıçkırık seslerini dinleyerek kapının kolunu büktüm . Kilitli neden açtığım kapılar kilitli olur ki.

-Ayça orada mısın? Ne oluyor korkutma aç kapıyı. Hadi . Ayça ses ver bak kapıyı kırdırtma. Ayça.."dedim. Neden ağlıyordu. Bir günümüz normal olmaz mı. Buna ihtiyacımız var. O kadar şey yaşayıp bu kadar sakin kalmakta bir yere kadar. Kapıyı yumruklamaya başladım. Yok olmuyor ses de vermiyor . Ya kendine zarar verdiyse . Var gücümle kapıyı tekmelemeye başladım. Sesleri duymuş olmalı ki gözünden uyku akan Jay geldi. Ben nasıl düşünemedim. Endişeyle konuştu

- Beren ne oluyor. Kapıyı neden tekmeliyorsun. Kapılara karşı bu kadar ilgili olduğunu bilmiyordum.

-Jay kapa çeneni de kır kapıyı"dedim dediğim şeye gözlerini büyüterek baktıktan sonra konuştu.

-Manyak mısın kızım kapıyı niye kırayım.

-Jay çıldırtma beni Ayça içeride kendine bir şey yapmış olabilir. Bak eğer bir şey olduysa bende seni öldürürüm"dedim. Jay'in suçu yoktu ama bende sinirliyim.