After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 29

"Van welk soort eten hou je?" Vraagt Harry en ik lach. Wat een normale vraag voor hem om te stellen. We praten niet veel over onszelf, naast het feit dat we normaal gesproken niet heel goed met elkaar om kunnen gaan en we compleet verschillend zijn. Ik doe mijn bijna opgedroogde haar in een knot en bedenk wat ik wil eten.

"Nou, ik vind alles wel lekker, zo lang ik weet wat het is en er geen ketchup aan te pas komt." Vertel ik hem en hij lacht. 

"Je houdt niet van ketchup? Zijn alle Amerikanen niet verplicht om van ketchup te houden?" Plaagt hij me.

"Ik heb geen idee, maar het is vreselijk vies." We lachen en ik kijk naar Harry. Zijn hand is nog steeds op mijn bovenbeen en ik hoop dat hij het daar nooit weghaalt.

"Laten we maar gewoon iets makkelijks eten?"

Ik knik en hij strekt zijn hand naar de radio, maar bedenkt zich en legt zijn hand weer op mijn been. 

"Dus, wat wil je doen na de universiteit?" Vraagt hij me. Hij heeft het al eens gevraagd, in zijn kamer.

"Na de universiteit verhuis ik meteen naar Seattle, en ik hoop dat ik daar kan werken als schrijfster of in een uitgeverij, ik weet dat het stom klinkt," Zeg ik, opeens beschaamd over mijn ver gegrepen dromen. "Je hebt me dat al eens gevraagd, weet je nog?"

"Het klinkt niet stom. Ik ken iemand die de directeur van de Vance Uitgeverij kent, het is wat langer rijden maar misschien kan je daar stage lopen. Ik kan het er met hem over hebben."

"Wat? Zou je dat willen doen?" Ik ben verrast, al is hij aardig tegen me geweest het afgelopen uur, dit had ik niet verwacht.

"Ja, dat is geen probleem," Hij lijkt een beetje beschaamd. Ik weet zeker dat hij niet gewend is om dit soort lieve dingen te doen.

"Wauw, echt bedankt. Echt. Ik heb toch snel een stage of baan nodig en dat zou mijn droom echt waarmaken." Vertel ik hem en klap in mijn handen. Hij lacht en schudt zijn hoofd.

"Geen probleem." Hij rijdt een parkeerplaats op met en oud stenen gebouw ernaast. "Het eten hier is fantastisch." Zegt hij en stapt uit de auto. Harry loopt naar de achterbak en haalt er een zwart shirt uit, waarschijnlijk heeft hij er daar een paar op voorraad. Ik genoot er zo van dat hij geen shirt aan had, dat ik vergeten was dat hij er weer een aan zou moeten doen. 

Als we naar binnengaan en een plekje vinden, komt er een oude dame naar ons toe en geeft ons de menukaarten. Harry bestelt uiteindelijk een hamburger met patat en ik bestel hetzelfde.

"Lekker hè?" Vraagt hij als ik mijn eerste hap neem. Ik knik en veeg mijn mond af. Het eten is heerlijk en al snel zijn onze borden leeg. De terugreis naar mijn kamer is ontspannen, en ik vertel Harry over mijn jeugd in Richland, en hij zegt dat hij er nog nooit van gehoord heeft. Dat had ik ook niet verwacht, het is een klein stadje en iedereen doet hetzelfde en niemand gaat er weg. Behalve ik, en hopelijk hoef ik daar nooit naar terug. Hij geeft me niet veel informatie over zichzelf maar ik hoop dat hij dat snel zou doen. Hij lijkt erg nieuwsgierig naar mijn leven als kind en hij fronst wanneer ik hem vertel over mijn vaders drankprobleem. Ik had het al eerder gezegd toen we ruzie aan het maken waren maar deze keer ga ik meer op in details. Zijn lange vingers wrijven rondjes op mijn been en ik ben teleurgesteld wanneer ik het WSU teken zie verschijnen als we het campus oprijden.

"Heb je het leuk gehad?" Vraag ik hem. Ik voel me veel closer met hem dan een paar uur geleden. Ik weet dat hij lief kan zijn als hij het probeert.

"Ja, eigenlijk wel," Hij lijkt verbaasd. "Ik zou mee willen lopen naar je kamer maar ik denk niet dat ik al Steph's vragen aankan." Lacht hij en hij draait zich om, om me aan te kijken. 

"Het is goed, ik zie je morgen." Zeg ik hem. Ik weet niet zeker of ik hem een afscheidskus moet geven of niet. Ik ben opgelucht wanneer zijn vingers een paar plukjes haar achter mijn oor duwen. Ik leun mijn gezicht tegen zijn hand en hij leunt naar me toe en plaatst zijn warme lippen op de mijne . Het begint als een lieve en simpele kus maar ik voel het mijn lichaam verwarmen. Harry pakt mijn arm en geeft me een teken om dichter bij te komen. Ik klim op zijn schoot en plaats mijn hand onder zijn shirt. Zijn buik is hard en zijn huid is warm. 

Zijn tong masseert de mijne en hij wikkelt zijn arm strak om mijn rug. Het gevoel is bijna pijnlijk maar het is de pijn die ik met plezier wil ondergaan als ik op die manier zo dicht mogelijk bij hem ben. Hij kreunt in mijn mond als ik mijn handen beweeg. Ik houd ervan dat ik hem ook kan laten kreunen, dat ik dit effect op hem heb. We worden onderbroken door mijn telefoon die afgaat. 

"Weer een wekker?" Plaagt hij me en ik lach.

"Nee, het is.. Noah." Zeg ik en ik pak het om naar het scherm te kijken. Harry's uitdrukking verandert en ik klink op het rode knopje en gooi mijn telefoon terug op de andere stoel. Ik denk nu niet aan Noah, ik druk hem naar het verste hoekje van mijn gedachten. Ik leun weer naar Harry toe om hem te zoenen maar Harry stopt me en leunt weg.

"Ik denk dat ik beter kan gaan." Zijn toon stuurt een rilling door me heen. Wanneer ik naar hem opkijk is zijn blik afstandelijk en koud. 

"Harry, ik negeerde zijn gesprek. Ik ga het er met hem hierover hebben, ik weet gewoon niet wanneer of hoe. Het zal snel zijn, echt, ik beloof het." Vertel ik hem. Diep van binnen wist ik vanaf het eerste moment dat we zoenden dat ik en Noah hierdoor uit elkaar zouden gaan. Ik kan niet met hem samenzijn als ik hem bedrogen heb. Het zal altijd in mijn hoofd blijven zitten als een donkere wolk van schuldgevoel en dat wil ik niet. En wat ik voel voor Harry is een andere reden dat ik niet meer met Noah kan zijn. Ik hou van Noah maar als ik echt van hem hield op de manier dat hij verdiend, zou ik geen gevoelens hebben voor Harry. Ik wil Noah geen pijn doen maar ik kan dit niet terugdraaien.

"Waarover praten?" Snauwt hij.

"Dit alles," Ik zwaai met mijn arm. "Ons," Leg ik verder uit.

"Ons? Je probeert me toch niet te vertellen dat je het uit gaat maken met hem.. voor mij? Of wel soms?"

Wat? Mijn hoofd begint te draaien. Ik weet dat ik van zijn schoot moet klimmen maar ik ben versteend.

"Wil je dat?" Mijn stem klinkt zachter dan ik dacht.

"Nee, waarom zou je? Ik bedoel, tja, als je hem wil dumpen, ga ervoor. Maar doe het niet voor mijn bestwil."

"Ik dacht.. Ik dacht gewoon.." Ik stotter.

"Ik heb je al verteld dat ik niet date, Theresa." Zegt hij. De enige reden dat me van zijn schoot laat klimmen is omdat ik niet wil dat hij me weer ziet huilen.

"Je bent walgelijk." Snauw ik en pak mijn spullen. Hij kijkt alsof hij iets wil zeggen maar dat doet hij niet.

"Blijf uit mijn buurt vanaf nu, ik meen het." Zeg ik en hij sluit zijn ogen.

Ik loop zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik ben blij dat ik mijn tranen in kon houden en wanneer ik mijn kamer binnenloop, barst ik in tranen uit. Ik glijd langs de deur naar beneden. Hoe kon ik zo stom zijn? Ik wist hoe hij was toen ik met hem meeging, maar toch liet ik me verleiden. Alleen omdat hij aardig was vandaag, dacht ik dat.. wat? Dat hij mijn vriendje kon zijn? Ik lach door mijn tranen heen hoe stom en naïef ik ben. Ik kan niet eens boos zijn op Harry, hij heeft me verteld dat hij niet date, maar ik dacht dat we het leuk hadden gehad vandaag, hij hield zijn opmerkingen voor zich en hij was speels en gezellig. Het was allemaal een toneelstuk, zodat hij mij in zijn macht kon krijgen, en ik liet hem toe.