After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 51

Ik haast me uit de achterdeur om Harry te vinden. Hij heeft de tafel op het terras omgegooid en loopt nu heen en weer over het terras. Ik weet niet zeker of ik de situatie kan helpen, maar ik ben liever hier buiten met Harry dan in de eetkamer na zijn uitbarsting. Ik voel me verantwoordelijk voor dit alles omdat ik degene ben die ermee instemde hier heen te gaan toen Harry niet wilde.

Harry schiet me een geïriteerde blik wanneer ik naar hem toe loop en hij draait zijn rug naar me toe.

"Harry.."

"Nee, niet doen Tessa. Ik weet wat je wilt gaan zeggen. Je gaat zeggen dat ik daar terug naar binnen moet gaan om sorry te zeggen. Dat ga ik niet doen dus verspil je adem niet! Waarom ga jij daar niet terug en geniet je van je eten en laat je me verdomme alleen." Snauwt hij.

"Ik wil niet terug naar binnen." Is alles wat ik kan zeggen.

"Waarom niet? Je past perfect bij hun preutse en saaie persoonlijkheden."

Ouch. Waarom was ik hier ook al weer? Oh ja, om Harry's boxball te zijn.

"Weet je wat? Prima! Ik ga al, ik weet niet waarom ik niet kan stoppen met proberen!" Schreeuw ik. Ik hoop dat ze me binnen niet kunnen horen.

"Dat snap ik ook niet! Je hebt de hint nog steeds niet opgevangen." Wanneer de woorden zijn mond verlaten voel ik de brok in mijn keel groeien.

"De hint is opgevangen." Ik kijk op naar Harry en zijn koude ogen ontmoeten de mijne.

"Dat is het? Je verdediging?" Lacht hij en schudt zijn hoofd.

"Je verdient mijn tijd niet meer. Je verdient het niet eens om tegen me te praten, en je verdient deze lieve mensen die hun tijd bestededen aan dit diner niet! Dat is alles wat je steeds doet, je verpest dingen, alles! En ik ben er klaar mee één van die dingen te zijn." Roep ik.

Tranen stromen over mijn wangen en Harry stapt naar me toe. Ik doe snel een stap naar achteren, te snel en ik struikel. Harry's hand schiet naar voren om me vast te pakken maar in plaats van zijn hand grijp ik een stoel. Ik wil zijn hulp niet.

"Je hebt gelijk." Hij klinkt moe.

Wat?

"Weet ik." Ik draai mijn rug naar hem toe.

Zijn arm schiet om mijn middel en hij trekt me naar zijn borst. Ik leun naar hem toe zonder te twijfelen, ik wil hem zo graag aanraken, maar ik weet wel beter. Ik hoor mijn hart snel kloppen, ik vraag me af of hij het ook kan horen, of voelen tegen zijn borst. Zijn ogen staat vol boosheid, net als de mijne.

Zonder waarschuwing drukt hij zijn lippen tegen de mijnen, de druk van zijn mond bijna pijnlijk. Zijn actie is zo vol van wanhoop en lust dat ik verloren ben. Verloren in Harry. Verloren in de zoute smaak van mijn tranen op onze lippen, verlorenin zijn vingers in mijn haar. Zijn handen bewegen van mijn haar naar mijn middel en hij zet me op het muurtje. Mijn benen openen zich voor hem en hij gaat er tussen staan. We zijn een en al warmte, verstrikt in elkaar. Mijn tanden bijten op zijn onderlip waardoor hij kreunt en me nog dichter tegen hem aantrekt.

De achterdeur kraakt open, en we zijn terug in de realiteit. Ik ben verschrikt wanneer Liam's zachte ogen de mijne ontmoeten. Zijn gezicht is rood, zijn ogen wijd. Ik duw Harry van me weg en spring van het muurtje, en trek mijn jurk naar beneden zodra mijn voeten de grond raken. 

"Liam, ik.." Begin ik. Hij houdt zijn hand op om mij stil te krijgen en stapt naar ons toe. Harry's ademhaling is zo luid dat ik kan zweren dat ik het hoor echoën. Zijn wangen zijn rood, zijn ogen wild.

"Ik begrijp het niet? Ik dacht dat jullie elkaar haten, en dan zie ik dit.. je hebt een vriend Tessa, ik had nooit gedacht dat je zo was." Zegt hij. Zijn woorden zijn hard maar zijn toon is lief.