After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 40

Songs for this chapter

The Way I Loved You - Taylor Swift
I'm With You - Avril Lavigne

-------------------------------

Ik loop terug naar mijn kamer en hoop dat Harry weg is, ik kan het zelfs niet aan om hem aan te kijken. Het misselijke mens dat hij is, zit hij op mijn bed wanneer ik terugkom. Visioenen dat ik mijn lamp pak en hem kapotsla op zijn hoofd schieten door mijn gedachten maar ik heb niet eens de energie om ruzie met hem te maken.

"Ik ga me niet verontschuldigen." Vertelt Harry me als ik langs hem heen naar Steph's bed loop. Ik ga niet naast hem op mijn bed zitten.

"Weet ik." Zeg ik en ik ga liggen. 

Ik ga hem niet uitlokken om ruzie te maken en ik ging er toch niet vanuit dat hij sorry ging zeggen. Ik ken hem wel beter. Nou, eerlijk gezegd, ken ik hem helemaal niet. Vannacht dat ik dat hij gewoon een boze jongen was met een vader die hem verlaten heeft en hij verdriet had, een door die emotie mensen buitensloot. Maar vannochtend heb ik ontdekt dat hij gewoon een vreselijk, haatvol persoon is. Er is niets goeds aan Harry, elke keer dat ik dacht dat er iets goeds was, was het omdat hij me dat liet geloven.

"Hij moest het weten." Zegt hij en ik bijt op mijn lip om de tranen tegen te houde. Ik blijf stil tot ik Harry op hoor staan en naar me toe komt lopen.

"Ga weg Harry. " Wanneer ik opkijk zie ik hem over me heen staan en hij gaat op het bed zitten en ik spring op.

"Hij moest het weten." Herhaalt hij en de boosheid in me bloeit weer op. Ik weet dat hij dit express doet.

"Waarom Harry? Waarom moet hij het weten? Hoe kan het goed zijn om hem pijn te doen? Jij had er geen last van dat hij het niet wist, je had door kunnen gaan met je leven zonder het hem te vertellen. Je hebt geen recht om hem dat aan te doen, of mij." Ik voel de tranen komen maar deze keer kan ik ze niet stoppen.

"Ik zou het willen weten als ik hem was." Zegt hij en zijn stem is koud.

"Jij bent hem niet, en dat ga je nooit worden. Ik was zo stom om dat te geloven. En sinds wanneer maakt het jou uit wat goed is of niet?" 

"Waag het niet om me te vergelijken met hem." Snauwt hij. Ik haat het dat hij mijn stellingen kiest om te beantwoorden. HIj staat op en loopt naar me toe maar ik stap weg en houd zo veel mogelijk afstand.

"Er is geen vergelijking. Heb je dat nog steeds niet begrepen? Je bent een verschrikkelijke afschuwlijke klootzak die om niemand geeft behalve zichzelf en Noah houdt van me. Hij probeert mijn fouten te vergeven. Mijn afschuwelijke fouten." Voeg ik eraan toe.

Hij stapt naar achteren alsof ik hem geduwd heb.

"Jou vergeven?"

"Ja, hij wil me vergeven. Ik weet dat hij dat zal doen. Omdat hij van me houdt, dus jou duivelse plan om ons uit elkaar te halen om me uit te lachen is niet gelukt. Nu uit mijn kamer." 

"Dat was niet.. ik.." Begint hij maar ik onderbreek hem. Ik heb al genoeg tijd verspilt aan hem.

"Eruit! Ik weet dat je nu al je volgende stap tegen me aan het bedenken bent, maar raad eens Harry? Het gaat niet meer werken. Nu mijn fucking kamer uit." Ik ben verrast door mijn woorden maar ik voel me niet slecht dat ik ze tegen Harry gebruik. 

"Dat is niet wat ik aan het doen ben Tess, ik dacht dat na vannacht.. ik weet het niet.. ik dacht dat jij en ik.." Hij lijkt geen woorden te kunnen vinden, wat voor het eerst is. Een deel van me, een groot deel, wilt heel graag weten wat hij wou gaan zeggen maar zo raak ik weer verstrikt in zijn val. Hij gebruikt mijn nieuwsgierigheid tegen me, het is allemaal een spelletje voor hem. Gefrustreerd droog ik mijn ogen, ik ben blij dat ik geen makeup op heb.

"Je gelooft toch niet dat ik dat geloof of wel? Dat je iets anders voor me voelt dan gisteren?" Ik moet stoppen en hij moet weg voor dit uit de hand loopt.

"Natuurlijk wel Tessa, door jou voel ik me zo.."

"Nee! Dit wil ik niet horen Harry. Ik weet dat je liegt en dit is jou zieke manier om ermee weg te komen. Door me te laten geloven dat je hetzelfde voelt voor me als ik voor jou en jij wint weer. Ik weet ondertussen hoe dat gaat, en dit wil ik niet meer."

"Hetzelfde voel als jij doet? Bedoel je dat.. dat je gevoelens voor me hebt?" Zijn ogen verschieten naar iets dat lijkt op hoop. Hij is een betere acteur dan ik dacht.

Hij weet dat ik dat voel, hij moet het weten. Wat voor andere reden kan er zijn dat hij dit blijft proberen? Ik realiseer me dat ik mijn gevoelens voor Harry nog niet eens aan mezelf heb toegegeven, en nu zeg ik het, waar Harry bij staat. 

"Ga weg Harry, ik vraag het niet nog eens. Als je niet weg gaat bel ik de campus beveiliging." Vertel ik hem en ik meen het. 

"Tess, antwoord me alsjeblieft." Smeekt hij.

"Noem me geen Tess, die naam alleen voor vrienden en familie, mensen die om me geven. Nu weg!" Roep ik, harder dan ik bedoelde. Ik moet hem hier weg hebben, weg van mij. Ik haat het wanneer hij me Theresa noemt maar ik haat 'Tess' nog meer. Iets aan de manier waarop zijn lippen bewegen wanneer hij het zegt, laat het zo intiem klinken, zo lief. Verdomme, Tessa. Stop.

"Alsjeblieft, ik moet weten of je.."

"Wat een lang weekend, ik ben kapot!" Zegt Steph als ze de kamer binnenkomt. Haar ogen schieten van mij naar Harry wanneer ze mijn met tranen bedekte wangen ziet.

"Wat is er aan de hand? Wat heb je gedaan?" Schreeuwt ze tegen Harry. "Waar is Noah?" Vraagt ze en ze kijkt me aan. 

"Hij is weggegaan, net als Harry nu." Vertel ik haar.

"Tessa.." Begint Harry.

"Steph, alsjeblieft laat hem weggaan." Smeek ik en ze knikt. Harry's mond valt open van irritatie door mijn gebruik van Steph tegen hem. Hij dacht dat hij me weer in zijn macht had.

"Harry, kom." Zegt ze en ze pakt zijn arm en sleurt hem de kamer uit. Ik vertik het om hem aan te kijken. Ik staar naar de muur tot ik de deur hoor dichtgaan. Meteen daarna hoor ik stemmen in de gang.

"What the fuck Harry? Ik had je gezegd uit haar buurt te blijven, ze is mijn kamergenootje en ze is niet als de andere meisjes waar je mee kloot. Ze is onschuldig en ze is te goed voor je."  Zegt ze tegen hem en ik ben blij en verrast dat ze het zo voor me op neemt. 

Al neemt het de pijn in mijn hart niet weg. Ik dacht dat ik een gebroken hart had meegemaakt na mijn dag met Harry vorige week, maar dat is niets vergeleken met hoe ik me nu voel. Ik haat het om het toe te geven aan mezelf, maar ik weet dat door vannacht mijn gevoelens voor Harry veel sterker zijn geworden dan dat ze al waren. Hem horen lachen terwijl hij me kietelde, de manier waarop hij mij zoende, zijn getatoeerde armen om me heen en hoe zijn ogen sloten wanneer ik mijn vingers over zijn tatoos haalde, alles van vannacht liet het gevoel alleen maar sterker worden. Deze intieme momenten tussen ons hebben ervoor gezorgd dat ik om hem geef, waardoor ik me nu zo voel. En daa rkomt nog bij dat ik Noah zo veel pijn heb gedaan dat ik alleen maar kan hopen dat hij me vergeeft.

"Zo is het niet." Zijn stem klinkt boos.

"Bullshit Harry, ik ken je. Vind iemand anders om mee te kloten, er zijn hier genoeg meisjes. Zij is jou type niet en ze heeft een vriendje. Daar komt nog bij dat ze veel te gevoelig is om friends with benefits te zijn."

Ik vind het niet leuk om dat zo te horen, maar ik weet dat het waar is. Ik alleen maar gehuild sinds ik Harry ontmoet heb en nu probeert hij mijn relatie met Noah te verpesten. Ik kan geen friends with benefits zijn, zelfs niet na hoe hij me heeft laten voelen. Ik heb daar te veel zelfrespect voor en ik ben te emotioneel.

"Prima, ik blijf uit haar buurt. Maar neem haar niet meer mee naar feestjes in mijn huis, ik wil haar niet meer zien en als ik dat doe, zou ik haar kapot maken." Snauwt hij en ik hoor Steph de deurhendel pakken.