After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 41

"Gaat het?" Vraagt Steph. Ze loopt naar me toe en wikkelt haar kleine armen om me heen. 

"Ja, nou nee. Maar het komt goed. Bedankt dat je hem weg hebt gestuurd." Vertel ik haar en pakt me nog steviger vast, mijn tranen stromen over mijn wangen en ik kan niet stoppen.

"Je hoeft me niet te bedankten, Harry mag dan wel een vriend van me zijn maar jij bent een vriendin van me en ik wil niet dat hij je overstuur maakt. Het spijt me, dit is allemaal mijn fout. Ik heb hem de hele tijd bij jou in de buurt gelaten. Hij kan echt een lul zijn."

"Nee, het is niet jouw fout. Het spijt me, ik wil niet tussen jullie vriendschap komen. Ik heb hem liever niet meer in mijn kamer."

"Natuurlijk, ik pak zijn sleutel wel af. Ik wist dat ik het aan Niall had moeten geven." Zegt ze en ik glimlach. Ik waardeer het dat ze hier is, meer dan ze ooit zal weten. Ik voel me alleen, Noah neemt de tijd om te overwegen om het uit te maken of niet, Harry is een klootzak, mijn moeder wordt gek als ik haar hierover vertel en Liam zou teleurgesteld zijn. Ik heb letterlijk niemand behalve dit rood harige getatoeerde meisje van wie ik nooit had verwacht dat ze mijn vriendin zou worden, maar ik ben blij dat we dat zijn.

"Wil je erover praten?" Vraagt ze en ik knik. Ik wil erover praten.

Ik vertel haar alles, over de eerste keer dat ik Harry zoende in zijn kamer, onze dag bij het beekje, het orgasme dat ik vannacht kreeg door hem, de manier waarom hij mijn naam noemde in zijn slaap en hoe hij elk beetje respect dat ik voor hem had, heeft weggenomen door dit alles aan Noah te vertellen. Haar gezichtsuitdrukking gaat van bezorgd naar geschokt en dan weer naar verdrietig tijdens mijn verhaal. Mijn shirt is nat van de tranen tegen de tijd dat ik haar alles verteld heb en ze mijn hand vasthoudt.

"Wow, ik had geen idee dat er al zoveel gebeurd was. Je had het me moeten vertellen na de eerste keer. Ik wist wel dat er iets was toen Harry hier kwam op die dag dat we naar de film gingen, ik had net met hem gebeld en toen stond hij opeens hier. Ik had verwacht dat hij hierheen kwam om jou te zien, nu weet ik het zeker. Harry kan een goede jongen zijn, soms. Ik bedoel, diep van binnen weet hij gewoon niet hoe hij voor meisjes als jij, nouja, de meeste meisjes moet zorgen. Als ik jou was, zou ik me op Noah richten omdat Harry het niet in zich heeft om überhaupt iemands vriendje te zijn." Zegt ze en geeft een kneepje in mijn hand. Ik weet dat ze de waarheid spreekt en ze heeft gelijk, waarom doet het me dan zo'n pijn?

"Wil je ijs? Er is een hele goede ijssalon hier in de buurt, we kunnen er heen lopen." Vraagt ze en ik droog mijn tranen en knik. Het is pas negen uur en als ik nog langer zo in deze kamer blijf zitten word ik gek.

...

Liam leunt tegen de muur van het café op Maandag morgen.

"Wat is er met je oog gebeurd?" Zijn ogen zijn dik en de huid eromheen blauw-paars en nu ik dichterbij kijk, zie ik ook nog een blauwe pplek op zijn wang.

Dan komt het opeens binnen. "Liam! Heeft Harry dit gedaan?" Mijn stem trilt.

"Ja.." Geeft hij toe en ik ben geschokt.

"Waarom? Wat is er gebeurd?" Ik kan Harry wel vermoorden voor het pijn doen van Liam.

"Gisteren nadat jij wegging, stormde hij het huis uit en een uur later kwam hij terug en hij was zo pissig. Hij begon meer dingen te breken dus ik stopte hem. Het was niet zo erg eigenlijk, ik denk dat we er allebei wat boosheid uit moesten gooien. Ik heb hem ook een paar keer goed geraakt." Lacht hij en mijn mond valt open.

 Ik ben verbaast dat Liam zo luchtig praat over het gevecht tussen hem en Harry.

"Weet je zeker dat het goed gaat? Is er iets wat ik kan doen?" Vraag ik hem. Dit alles voelt als mijn fout, Harry was boos door mij, maar ik kan bijna niet voorstellen dat hij zo boos is dat hij Liam pijn doet.