After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 39

Ik kijk naar Harry, dan naar Noah en dan terug naar Harry. Dit kan niet waar zijn.

"Wat doe je hier?" Vraag ik Harry, al wil ik het antwoord niet horen, zeker niet waar Noah bij is. 

"Wat denk je dat ik hier doe? Je sloop weg terwijl ik aan het slapen was, wat the fuck was dat?" Ik houd mijn adem in. Noah's gezicht staat boos en ik weet dat hij nu alle puzzelstukjes bij hem samen beginnen te vallen.

Ik twijfel enorm of ik het aan Noah uit moet leggen wat er aan de hand was of dat ik uit moet leggen aan Harry waarom ik weg ging.

"Antwoord me!" Roept Harry en gaat voor me staan. Ik ben verrast wanneer Noah tussen ons komt staan.

"Schreeuw niet naar haar." Waarschuwt hij Harry. Ik sta als versteend wanneer Harry's gezicht nog bozer staat. Waarom is hij zo boos dat ik wegging? Hij zou me er toch uit hebben gezet. Ik moet iets zeggen voor dit alles ontploft. Hij is waarschijnlijk alleen maar boos omdat hij me niet heeft laten huilen.

"Harry.. doe dit niet nu alsjeblieft." Smeek ik hem. Als hij nu weggaat, kan ik proberen om dit alles aan Noah uit te leggen.

"Wat moet ik niet doen Theresa?" Vraagt Harry en hij loopt om Noah heen. Ik hoop dat Noah afstand houdt, ik denk niet dat Harry enig probleem heeft om hem uit de weg te duwen. Noah is best sterk, maar vergeleken met Harry heb ik geen twijfel dat Harry wint. Wat in godsnaam gebeurt er allemaal in mijn leven dat ik me zorgen maak over dat Harry en Noah gaan vechten?

"Harry, ga alsjeblieft. We praten hier later over," Zeg ik en Noah schudt zijn hoofd.

"Waarover praten? Wat is er in vredesnaam in de hand Tessa?" Onderbreekt Noah me. Oh god.

"Vertel het hem, doe het of ik vertel het." Zegt Harry. Ik kan niet geloven dat hij dit doet. Ik weet hoe afschuwelijk hij kan zijn maar dit gaat veel te ver.

"Wat vertellen Tessa?" Vraagt Noah.

"Niets, dat ik bij Harry en Liam thuis was vannacht." Lieg ik. Ik probeer Harry smekend aan te kijken maar hij kijkt meteen weg.

"Zeg het Tessa of ik doe het." Gromt Harry en ik begin te huilen.

"Noah.. Ik.. ik en Harry.. we.." Begin ik. Harry's gezichtsuitdrukking verandert van boos naar zelfvoldaan. Ik kan niet geloven dat ik bij hem was vannacht, het voelde geweldig maar ik wist dat ik er uiteindelijk spijt van zou gaan krijgen. Al wist ik niet dat het zo erg zou zijn.

"Oh mijn god," Stottert Noah en zijn ogen worden waterig. Hoe kan ik hem dit aandoen? Wat dacht ik in godsnaam? Noah is zo lief en Harry zo wreed om me dit aan Noah te laten vertellen. Zijn handen gaan naar zijn voorhoofd en hij schudt zijn hoofd.

"Hoe kon je Tessa? Na alles wat we meegemaakt hebben samen? Wanneer is dit begonnen?" Tranen stromen van zijn blauwe ogen over zijn wangen. Ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoeld, ik ben de oorzaak van deze tranen. Ik kijk naar Harry en dan terug naar Noah. Mijn haat voor Harry stapelt zich op en ik duw hem weg in plaats van dat ik Noah antwoord. Harry schrikt even een struikelt naar achteren maar al snel vindt hij zijn evenwicht weer.

"Noah, het spijt me zo erg. Ik weet niet wat ik dacht." Ik ben eerlijk, ik weet niet wat ik in hemelsnaam dacht. Ik denk dat ik dacht dat Harry normaal was en ik en Noah uit elkaar zouden gaan en dat ik en Harry zouden kunnen daten. Hoe stom kan ik zijn? Of dat ik bij Harry uit de buurt zou kunnen blijven en Noah nooit zou weten wat er tussen ons is gebeurt. Het probleem is dat ik niet uit Harry's buurt kan blijven. Beide zijn stomme en naïve opties maar ik heb geen één goede keuze gemaakt sinds ik Harry heb ontmoet.

"Ik weet ook niet wat je dacht, ik ken je niet eens meer." Roept Noah en loopt naar de deur.

"Noah alsjeblieft! Wacht!" GIl ik en ren achter hem aan. Harry pakt mijn arm en probeert me terug te trekken.

"Raak me niet aan! Ik kan je echt niet geloven! Dit is laag Harry, zelfs voor jou!" Schreeuw ik en ik trek mijn arm terug en duw hem opnieuw. Ik heb nog nooit iemand in mijn leven geduwd, behalve hem, meer dan één keer.

"Als je achter hem aangaat, is het over." Zegt Harry en mijn mond valt open. 

"Over? Wat is over? Het kloten met mijn emoties? Ik haat je! Je kan niets eindigen wat nooit is begonnen." Zeg ik, mijn stem niet langer schreeuwend. Zijn handen vallen naar zijn zij en zijn mond opent, maar er komen geen woorden uit.

"Noah!" Roep ik en ik haast me de deur uit. Ik ren door de gang en eindelijk ben ik bij hem als we op de parkeerplaats staan. Hij ziet me aankomen en loopt sneller.

"Noah, alsjeblieft luister. Het spijt me, zo, zo erg. Ik had gedronken, ik weet dat dat geen excuus is maar ik.." Ik droog mijn ogen en zijn gezicht verzacht.

"Ik kan niet meer luisteren.." Zegt hij. Zijn ogen zijn rood. Ik probeer zijn hand te pakken maar hij trekt hem weg.

"Noah alsjeblieft, het spijt me zo erg. Vergeef me alsjeblieft," Ik kan hem én Harry niet verliezen in één dag. Al was Harry nooit de mijne en zou dat ook nooit worden, alsnog doet het pijn. Zeker na de manier hoe hij me vasthield en mijn naam zei in zijn slaap.

"Ik heb tijd nodig, Tessa. Ik weet niet wat ik moet denken," Zegt hij en haalt zijn hand door zijn perfect zittende haar.

"Okay." Verzucht ik. Hij heeft meer tijd nodig om hier overheen te komen en dan kan alles weer normaal worden.

"Ik hou van je Tessa." Zegt hij en hij verbaast me wanneer hij mijn voorhoofd kust en in zijn auto klimt.