After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 50

Ik negeer zijn belediging en wacht op de volgende. Natuurlijk, verspilt hij zijn tijd niet.

"Dat je het even weet, ik haal je niet op straks." Voegt hij eraan toe en ik knik. Ik wil niet met een slecht humeur bij Harry's vader aankomen.

"Hoorde je me?"

"Ja, ik hoorde je. Ik had ook niet verwacht dat je me op zou halen." Zucht ik en ik leun tegen het raam. Ik weet dat als ik niet terug vecht hij alleen maar meer geïriteerd raakt maar dat maakt me niet uit.

"Waarom praat je niet?" Zijn stem klinkt de hard in de kleine ruimte.

"Omdat je in een slecht humeur bent door een onbekende reden en ik heb geen zin om ruzie te maken."

"Door een onbekende reden? Serieus?" Gromt hij.

Ik negeer zijn vraag. "Hoelang is het nog tot we er zijn?"

"Verdomme Tessa! Waarom doe je steeds zo moeilijk?"

"Jij doet steeds moeilijk, je probeert de hele tijd een ruzie uit te lokken en ik heb er geen zin in. Ik ben dit gedoe echt zat. Of je doet normaal tegen me of ik praat niet meer met je." Zeg ik en ik meen het.

"Dat is niet wat ik doe."

"Ja, dat is het wel. Je hebt geen reden om boos op me te zijn en toch zit je hier en beledig je me en zet me voor schut omdat ik er fatsoenlijk uit probeer te zien." 

"Ik zet je niet voor schut hoe je eruit ziet, ik.. ik weet het niet.. maar ik ben boos dat je gaat." Geeft hij toe en ik wil hem zo graag aanraken, gewoon zijn arm aanraken. Als Harry een normale jongen was had ik dat gedaan.

"Waarom geef je me dan een lift? Je kwam naar mijn kamer en bood het aan, waarom?"

"Weet ik niet Tessa, misschien zodat ik je kon zien." Wat?

"Speel geen spelletjes met me Harry." Waarschuw ik.

"Doe ik ook niet. Kunnen we praten? Ik bedoel echt praten?"

"Nu? Kan dat niet na het eten? Ik wil niet te laat zijn?" Vertel ik hem. Niet dat het me uit maakt dat ik te laat kom, maar ik wil niet met Harry praten. Ik weet niet waar hij over wilt praten en ik weet ook niet of ik dat wel wíl weten. Ach, wie hou ik nou voor de gek, natuurlijk wil ik het weten maar ik weet dat het niet goed af gaat lopen.

"Ik ben druk na het eten."

"Nou Harry, natuurlijk is je feestje belangrijker dan met me te praten dus vergeet het maar. Ik wil niet eens weten wat je hebt te zeggen." Ik haat het dat ik gevoelens heb voor Harry en dat hij niet eens tijd wilt maken om met me te 'praten'. 

"Het is niet dat het belangrijker is.. ik wil gewoon nu praten." Ik herken de straat en de grote huizen, we zijn er bijna.

"Nou, ik heb nu plannen waar jij niet heen wilt gaan." Ik rol mijn ogen. Ik merk dat ik steeds minder geïntimideert ben door Harry en daar ben ik blij mee.

"Deze plannen zijn met mijn vader met wie ik niet praat, in het huis waar ik vorige week dingen vernield heb." Herinnert hij me en de auto stopt. Het huis lijkt met de dag mooier te worden.

"Nou, ik zou graag met je blijven praten maar ik moet gaan." Glimlach ik en zijn kaak verstrakt.

Ik stap uit de auto en loop het trappetje op naar de deur. Ik hoor Harry's deur dichtslaan, gevolgd door de voetstappen van zijn schoenen op het trappetje. Ik draai me om en hij staat een paar stappen achter me.

"Wat doe je?" Vraag ik hem.

"Ik ga met je mee, duh." Hij rolt zijn ogen en neemt een stap en staat naast me.