After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 73

Ik word wakker naast een licht snurkende Harry, zijn lippen tegen mijn oor. Mijn rug ligt tegen zijn borst en zijn been ligt over de mijne. Herinneringen van vannacht laten me glimlachen, voor het gevoel ingeruild wordt voor paniek. Zal hij nog steeds hetzelfde voelen? Of gaat hij me weer voor gek zetten? Ik rol me om en bekijk zijn perfecte gezicht. Ik haal mijn vinger over zijn piercing bij zijn wenkbrauw, dan door naar zijn wang. Zijn lip ziet er beter uit, net als zijn knokkels, doordat ik ze gisteren schoongemaakt heb.

Terwijl mijn vingers over zijn lippen glijden schieten zijn ogen open. "Wat doe je?" Vraagt hij.

"Sorry.. ik was.." Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik weet niet in wat voor humeur hij is nadat we in elkaars armen in slaap gevallen waren.

"Niet stoppen." Fluistert hij en hij sluit zijn ogen weer. Het voelt alsof er druk van mijn schouders wordt gehaald, ik glimlach voor ik mijn vinger verder over zijn volle lippen haal, voorizichtig bij het plekje waar hij gisteren geslagen is.

"Wat zijn je plannen voor vandaag?" Vraagt hij een paar minuten later en hij opent zijn ogen.

"Ik ga met Karen in haar kas werken vandaag." Vertel ik hem en hij gaat rechtop zitten.

"Echt?" Hij moet wel boos zijn nu. Ik weet dat hij Karen niet echt mag, al is ze één van de liefste personen die ik ooit ontmoet heb.

"Ja." Mompel ik.

"Nouja, ik hoef me in elk geval geen zorgen te maken of mijn familie je wel aardig vindt, ze vinden jou leuker dan mij." Grinnikt hij en hij haalt zijn duim over mijn wang, waardoor ik huiver.

"Misschien moeten jij een je vader eens wat praten terwijl ik en Karen buiten zijn?" Stel ik voor.

"Nee, zeker weten niet. Ik ga terug naar huis, mijn echte huis en ik wacht op jou tot je klaar bent." Gromt hij.

"Ik wil graag dat je blijft, het kan lang duren. Haar kas is in een slechte staat." Zeg ik. Hij lijkt niet te weten wat hij moet zeggen en het verwarmt mijn hart dat hij niet lang van me weg wilt blijven.

"Ik.. ik weet het niet Tessa. Hij wil waarschijnlijk toch niet paten."

"Natuurlijk wel. Wanneer was de laaste keer dat jullie samen in één kamer waren, met z'n tweeën?" Vraag ik en hij haalt zijn schouders op.

"Ik weet het niet.. jaren.. ik weet niet of dit een goed idee is." Zegt hij en hij haalt zijn hand door zijn haar.

"Als je echt niet wilt, kan je ook bij mij en Karen blijven." Zeg ik. Ik ben verbaasd dat hij overweegt om tijd met zijn vader door te brengen.

"Prima.. maar ik doe het alleen omdat ik je niet alleen wil laten, zelfs voor heel even.." Hij stopt, ik weet dat hij niet goed is in het uitten van zijn gevoelens dus ik blijf stil en geef hem wat tijd. "Nouja, laten we zeggen dat het erger is dan tijd doorbrengen met die zak van een vader." Ik glimlach, ondanks zijn harde woorden tegenover zijn vader. De vader van Harry's jeugd is niet meer als de man dat beneden zit, en ik hoop dat Harry dat ook gaat zien. Nadat ik het bed uit geklommen ben, herinner ik me dat ik geen kleding mee heb, geen tandenborstel, niets.

"Ik moet even langs mijn kamer om wat spullen te halen." Vertel ik hem en ik zie dat hij gespannen raakt.

"Waarom?"

"Omdat ik geen kleding heb, en ik moet mijn tanden poetsen." Lach ik. Als ik naar hem kijk heeft hij een klein glimlachje op zijn gezicht, maar zijn ogen glimlachen niet mee. "Wat is er mis?" Vraag ik, bang voor het antwoord.

"Niets.. hoelang ben je weg?"

"Nou, ik dacht dat je meeging?" Als de woorden uit mijn mond komen, ontspant hij weer. Wat is er met hem?

"Oh."

"Ga je me nog vertellen waarom je raar doet?" Vraag ik met mijn handen op mijn heupen.

"Nee.. ik dacht dat je wegging. Weg wilde van mij." Zijn stem klinkt klink en niet als die van hem en ik heb de neiging om naar hem toe te lopen en te knuffelen. In plaats daarvan gebaar ik dat hij naar mij toe moet komen en hij knikt voor hij opstaat en voor me gaat staan.

"Ik ga nergens heen, ik ben gewoon kleding nodig." Vertel ik hem opnieuw.

"Ik weet het.. ik moet er gewoon aan wennen. Meestal loop je van me weg."

"Ik ben eraan gewend dat je me niet toelaat, dus we moeten allebei wennen." Glimlach ik en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik ben blij dat hij zich ook zorgen maakt, ik was bang dat hij van gedachten zou veranderen maar het voelt goed om te weten dat hij daar ook bang voor was.

"Ja, ik denk het ook. Ik hou van je." Zegt hij en het raakt me net zo erg als de eerste keer, en de twintigste keer vannacht.

"En ik hou ook van jou." Zeg ik en hij fronst.

"Zeg niet 'ook'." Zegt hij.

"Waarom niet?" Oh nee.

"Ik weet het niet.. het voelt dan gewoon alsof je het alleen maar met me eens bent." Hij kijkt naar beneden en ik herinner me dat ik mezelf vannacht heb beloofd om er alles aan te doen om hem te helpen met zijn twijfel.

"Ik hou van je." Zegt hij en hij kijkt op. De blik in zijn ogen wordt zachter en hij drukt zijn lippen tegen de mijne.

"Dankje." Zegt hij als we wegleunen.

Ik rol mijn ogen door zijn perfecte uiterlijk vandaag, hij heeft een wit shirt aan en zwarte jeans. Hij draagt nooit iets anders dan witte of zwarte shirts en een zwarte broek, maar het staat hem perfect, elke dag. Hij heeft geen speciale kleding en dingen nodig, zijn simpele stijl staat hem goed. Ik trek mijn kleding van gisteren aan en hij pakt mijn tas voor we naar beneden gaan.

Karen en Ken zitten in de woonkamer als we beneden komen.

"Ik heb ontbijt gemaakt." Glimlacht Karen. Ik voel me een beetje ongemakkelijk omdat Karen en Ken weten dat ik hier vannacht geslapen heb, alweer. Ik weet dat ze er geen problemen mee hebben en we zijn volwassenen, maar alle redenen kunnen mijn rode wangen niet stoppen.

"Dankjewel." Glimlach ik en ze kijkt me nieuwsgierig aan, ik weet dat ik wat vragen ga krijgen straks in de kas. Ik loop naar de keuken en Harry volgt me. We vullen onze borden en gaan aan tafel zitten.

"Zijn Liam en Danielle hier?" Vraag ik Karen. Danielle zou vast verward zijn om me hier te zien met Harry, nadat ik gisteravond met Zayn was.

"Nee, ze zijn naar Seattle vandaag, om wat bezienswaardigheden te bekijken." Informeert ze ons. "Wil je nog steeds werken in de kas vandaag?"

"Ja, natuurlijk. Ik moet alleen eerst even naar mijn kamer om me om te kleden." Vertel ik haar.

"Prima hoor, ik kijk ernaar uit. Ik laat Ken wel wat zakken potgrond naar de kas slepen terwijl je weg bent."

"Als je wacht tot we terug zijn, kan Harry hem helpen?" Vraag ik half, terwijl ik naar Harry kijk.

"Oh, ben jij er ook de hele dag?" Haar glimlach groeit. Hoe kan hij niet zien dat mensen om hem geven?

"Uh.. ja. Ik blijf hier vandaag.. denk ik. Als dat kan?" Stottert hij.

"Natuurlijk! Ken! Heb je gehoord dat Harry hier blijft vandaag?" Haar enthousiasme laat me glimlachen en Harry rolt zijn ogen.

"Aardig zijn." Fluister ik en hij maakt de meest neppe glimlach ooit. Ik giegel en schop lichtjes met mijn voet tegen de zijne.