Salona giriş yapan Nihat herkese başını sallayarak selamlaşırken Yaren'e, "Merhaba güzel bayan." deyip yaklaşarak elini uzattı yüzünde pis bir sırıtışla. Aslında çok şaşırmıştı. Yaren'in kaçtığını duymuştu ama burada, kardeşinin evinde görmeyi asla beklemiyordu. Dünya gerçekten küçüktü.
Yaren duydugu sesle yüzünü buruşturmamak için kendini zor tuttu. Karşısındaki adamın yüzüne bile bakmadan, "Me-merhaba," diyerek kekeledi, adamın elini havada asılı bırakarak. Ellerini önünde birleştirmişti sıkıca. Nihat'ın kendisine dokunmasını istemiyordu.
Yaren'in elini uzatmaması Bedirhan'ı sevindirmişti. Kızın neden böyle tepki verdiğini anlamasa da içini kemirmeye başlamıştı bile bu şüphe.
"Abi Yaren Bedirhan abinin misafiri.." dedi Filiz gözlerini abisinin ve Yaren'in üstünde memnuniyetle gezdirerek.
"Anladım güzelim," diyerek tekli koltuğa yayılarak oturdu Nihat. Gözleri hala kendisine bakmamaya özen gösteren Yaren'in üstündeydi.
Demir'in rahatsızca öksürmesiyle bakışlarını ikiz kardeşlere çeviren Nihat, "Sizler nasılsınız?" diye sordu umursamaz bir tavırla.
"İyiyiz." dedi Emir ve Demir soğuk bir ses tonuyla, aynı anda.
"Bedirhan sen nasılsın?"
"İyiyim." diyerek kısa kesmişti Bedirhan. Sert ve şüpheci bakışları kızın ve Nihat'ın üzerindeydi.
Nihat'ın gelmesiyle ortam sessizleşmişti. Tek konuşan Nihat ve Filiz'di, diğerleri dinliyor gibi görünseler de kendi düşüncelerine dalmıştılar.
Yaren bir an evvel gitmek istiyordu. Korkudan yerinde kıpırdamadan oturmuştu. Korkuyordu. Ne yapacağını bilmeden sessizce Bedirhan'ın kalkmasını bekliyordu. Nihat'ın kendisini görmesi hiç iyi olmamıştı. Hatta çok kötü olmuştu çünkü Nihat, Kadir'in arkadaşıydı ve ona söyleyebilirdi. Kaç gündür rahat olan içini bir kez daha sarmıştı korku. Elleri kontrolsüz bir şekilde titremeye başlayınca kimseye belli etmemek için ayaklanıp boş çay bardağını eline aldı ve mutfağa gitti.
Bardağı tezgahın üstüne bırakan Yaren mutfaktan çıkıp koridorun sonundaki tuvalete girdi. Aynadan korkudan solmuş yüzüne bakan genç kız elini yüzünü yıkadı soğuk suyla.
Aynaya tekrar bakan Yaren gözleri dolu dolu olunca bakışlarını tavana kaldırdı, "Ağlama. Sakın ağlama. Toparlan anlayacaklar." diyerek kendine gelmeye çalıştı.
Derin derin nefes alıp veren kız daha fazla tuvalette kalamayacağını bildiği için ışığı kapatıp çıktı. İstemsiz adımlarla salona ilerlerken Nihat'ın da salondan çıkması bir olmuştu. Yaren içini saran korkuyla bakışlarını yere indirdi ve hızlı adımlar ile yanından geçmek istedi ama sadece istedi çünkü adam kolunda tutup geri çekmişti onu.
"Abin biliyor mu burada olduğunu?"
Gözleri salon kapısında olan Yaren sessizce, "Sanane." dedi. Kimse onları böyle fısır fısır konuşurken görüp yanlış anlasın istemiyordu.
Sessiz bir kahkaha atan Nihat, "Aa güzelim oldu mu şimdi?" diyerek sırıttı.
"Güzelim deme bana." deyip yeniden adamın yanından geçmeye çalıştı Yaren ama Nihat yine kolundan tutup önüne çekmişti sertçe.
"Belki de abine haber vermem gerek, ne diyorsun sonuçta arkadaşım yani?"
Adamın dedikleriyle bir an bilincini kaybedecek gibi olsa da tek eliyle duvara tutunup, nereden geldiğini bilmediği bir cesaretle, "Peki Filiz'in senin yaptığın pisliklerden haberi var mı?" dedi. Kadir'den kurtulmuşken tekrar o cehenneme dönemezdi. Detaylıca olmasa da Nihat'ın da Kadir ile pis işler yaptığını biliyordu. Hatta Nihat bir kaç defa Kadir'in evine gelmiş ve Yaren onları konuşurken duymuştu. Bu işine yarayabilirdi çünkü Filiz'in hiçbir şey bilmediğini anlamıştı.
