İki ay sonra
Zaman su gibi akıp geçiyordu. Dünya dönüyor hayatımızdan bir gün daha eksiliyordu. Yaren'de hamileliğe ve onun getirdiği yeni duygulara alışmaya çalışıyordu. Bir can taşıdığına alışmıştı ama mide bulantıları ve kusmaları devam ediyor ve onu güçsüz bırakıyordu. İlk haftalar kilo alması gerekirken halsiz düşüp daha da kilo kaybediyordu. Midesi yediğini kabul etmiyor hemen çıkarıyordu.
Böyle geçen sekiz haftanın ardından tekrardan kontrol amaçlı doktora gitmişti kocasıyla Yaren ve tüm bunların normal olduğunu bir kez daha duymuşlardı. Anne baba adayına doktor hanım her şeyi güzel güzel bir kez daha detaylıca anlatmıştı. Üç aylık olan bebekleri sağlıklıydı ya bu bile genç çift için bir teselliydi. Yaren yavrusu için her şeye razıydı yeter ki o iyi olsundu. Ama gelin görün ki karısının gözünün önünde canından can taşırken böyle kötü olması Bedirhan'ı mahvediyordu. Adam elinden geldiğince karısının iyi beslenmesini sağlıyor ve yediklerine dikkat ediyordu ama her şey yine karısının bünyesine kalıyordu. Doktorun söylediğine göre üçüncü aydan sonra karısı biraz olsun toparlayıp kilo alabilirdi. Bunun doğru olduğunu da aslında son günlerde karısının azalan kusmalarıyla anlamışlardı. Bazen sık boğazlık ederek karısını delirtse de umursamadan devam ediyordu Bedirhan çünkü her şeyin başı sağlıktı ve karısının iyi olması için elinden geleni yapardı, yapacaktı. Bunun üzerine de adam karısıyla aldıkları bir sürü hamilelik kitaplarını beraber okuyup bilmedikleri şeyleri öğreniyorlardı ki okudukça ikisi de hiçbir şey bilmediklerini görüyordu. Bu ikisi içinde ürkütücüydü çünkü etraflarında deneyimli birileri yoktu ve her şeyi kendileri yapacaklardı ilk defa.
Yaren gecenin bir yarısı boğazı kurumuş bir şekilde uyanmıştı. Dili damağı kuruyan Yaren kocasının kollarının arasından güçlükle çıkabildi ve hemen mutfağa giderek sussuzluğunu giderdi. Bir bardak su doldurup yanına alıp geri odasına giriş yapmıştı ki duyduğu sesle kalakaldı. Hemen ışığı açıp yatağa yaklaşan Yaren elindeki bardağı komodinin üstüne bırakıp mırıldanan kocasına baktı. Bedirhan'ın başını sağa sola sallayıp anlamadığı şekilde mırıldanmasıyla kabus gördüğünü anladı. Bu duruma kaşlarını çatan Yaren hemen yatağa oturup elini kaldırdı ve Bedirhan'ın alnına götürüp orada oluşan boncuk boncuk teri silip seslendi kocasına, "Bedirhan.." diye.
Bedirhan karısını duymadan gördüğü kabusla boğuşuyordu. Hızlanan soluklarıyla beraber daha yüksek sesle, "Yaren," dedi genç adam bilinçsizle. Kötü şeyler gördüğü kesindi. Yüzünde oluşan ter ve yüz ifadesi bunu açık açık gösteriyordu.
İçi burkulan ve korkmaya başlayan Yaren hemen kocasını sarsmaya başladı, "Bedirhan uyan.." diyerek. Onu hemen uyandırmak istiyordu ama kocası daha da şiddetli bir şekilde kafasını sallamaya başladı. Yüreği ağzına gelen Yaren bir an önce kocasını uyandırmak için bağırarak, "Bedirhan!" diye seslendi kocasına. Ve istediğine de ulaştı çünkü kocası hemen açmıştı gözlerini.
Mutfaktan getirdiği suyu hemen alıp kocasına uzatan Yaren, "Kabus görüyordun, içte kendine gel.." diyerek bardağı yatakta doğrulan kocasının dudaklarına götürdü. Titreyen eliyle bardağı alan kocasına endişeli gözlerle baktı Yaren ve "Allah hayır etsin.." diye mırıldandı sessizce.
Suyu bir seferde içip bitiren Bedirhan bardağı geri karısına uzatıp derin derin nefesler alıp verdi. Sırtını yatağın başlığına yaslayan genç adam gözlerini yumarak sertçe yüzünü ovaladı elleriyle. Sırılsıklam olmuştu ama umursamadı. Halen o gördüğü rüyanın etkisindeydi. Çok kötü bir rüya görmüştü. Rüya değil tam bir kabustu! Karanlıktaydı. Tek başına karanlık bir yerde karısını arıyor ama bulamıyordu. Ne bir adım atabilmişti ne de kimseyi görebilmişti. Taş kesilmişti sanki. Elinden hiçbir şey gelmemişti. Çok kötüydü. Zorla yutkundu. Düşüncesi bile tüylerini diken diken ederken karısının, "Ne gördün?" diye sormasıyla gözlerini açtı ve karısını hızlıca kendine çekerek sıkıca sarıldı, "Yaren'im.." diyerek fısıldayarak. Düşüncesi bile kendisini delirtecek duruma getirirken canlı canlı karısını kaybetmek ölüm gibi gelmişti genç adama.
