Filiz karşısında gördüğü adamla zorla yutkunarak, "Hoş geldin abi.." deyip mutfağa geçti hızla. Abisinin Yaren'i gördükten sonra ki tepkisini görmek istemiyordu. Korkuyordu.
Yaren salona giren adama yüzünü dönmeden, "Hoş geldin.." dedi ve poşetleri boşaltmaya devam etti. O kadar çok şey almışlardı ki aç aç bitmiyordu. Aslında bir yandan da işine geliyordu çünkü Bedirhan'a bakmamak için bahanesi olmuştu.
Yaren'in kendisine bakmamasıyla bozulan Bedirhan, "Hoş buldum," dedi homurdanarak. Yaren'in oturduğu koltuğun yanındaki tekli koltuğa oturup, "Yoruldun bırak sonra yerleştirirsin.." dedi ama kız yüzüne bile bakmadı.
"Yok, iyiyim ben bitirip gideyim Ahmet baba merak eder.."
"Merak etmez zaten kendi evindesin."
Yaren duyduklarıyla bir an duraksadı. Kalp atışları hızlandı ama yine de dönüp bakmadı adama. Adamın bir sözüyle bozulan kalp atışlarına şaşırdı. Etkileniyordu. Hem de çok.
Bedirhan o zeytin gözleri görmek istiyordu. Doğru düzgün görmüyordur zaten kızı Ahmet babası yüzünden. Fırsatı varken o gözlere doymak istiyordu. Dayanamadı ve ayağa kalkıp kızın oturduğu üçlü koltuktaki boş tarafa gidip oturdu. Yaren'in sırtı dönük olduğu için şu an tam arkasındaydı, bunu hisseden kızın da gerildiğinin farkındaydı. Yaren'in saçlarından gelen o çiçeksi kokuyu içine çekti. Bu koku niye bu kadar hoşuna gidiyordu ki? Bu anlamadığı duygular kalbine de zarar veriyordu artık çünkü kalbi hızlı atıyordu. Çok hızlı atıyordu. Anlamadı adam. Yavaşça kızı kolundan tutup kendine doğru çevirdi nazikçe sanki kırılgan bir çiçekmiş gibi, "Yaren.." diyerek.
Daha dün mesafeli olacağına dair kendine söz veren Bedirhan şimdi büyülenmiş gibi baktı kıza. Yüzünün her bir tarafında gezdirdi gözlerini. Gözleri bir noktaya takılınca gördükleriyle kaşlarını çattı. Gözleri koyulaştıkça koyulaştı mümkünmüş gibi. Oradaki ateş gözle görülür bir hal almıştı. Baktığı yeri anında küle çevirecek kadar kuvvetliydi öfkesi. Dişlerini sıkıp zorla yutkundu, "Kim yaptı bunu?" diye bağırdı. O küçük yarayı görmüştü. Sabah orada olmayan o küçük yarayı görmüştü.
Yaren gözlerini yumarak yerinde sıçradı. Korkmuştu adamın bağırmasından. Bu kadar çabuk fark etmesini beklemiyordu. Ama bilmediği şey Bedirhan'ın yüzünün her bir zerresini zaten ezbere bildiğiydi.
"Kimse.." diyebildi Yaren başını kaldırıp adama bakıp. Korktu gördüğü bakışlardan. Ateşi barındırıyordu o kara bakışlar. Yutkundu. Her ne kadar Bedirhan onu etkilese de halen korkuyordu ondan. Tersi pisti biliyordu.
Bedirhan kıza daha da yaklaşıp dibine kadar girdi ve başını eğip yüzüne dikkatli bir şekilde, çatık kaşlarıyla baktı. Bir eli sinirden yumruk olurken diğer elini kaldırıp Yaren'in yanağına götürdü ve avuçladı. Baş parmağını dudağının kenarına, yaranın üstünde hafifçe gezdirdi. Sinirden yakınlılığının farkında bile değildi. Yaraya bakarken içi sızladı. Nişanlısına dokunanın elleri kırmak istiyordu. Onun canını yakanın canını yakmak istiyordu.
"Kim yaptı?" diye tekrar sertçe sormuştu ki cevap veren kapıdan içeri giren Filiz olmuştu.
Filiz korkuyordu Bedirhan'dan. Onun bağırdığını duyunca hemen salona gelmişti. Abisinin öfkeyle daha önce ne kadar kontrolsüz olduğunu bildiği için konuştu, "Aysel yaptı abi. Ağza alınmayacak şeyler söyledi bir de yolun ortasında. Pis kadın.." diye sözlerini bitiremeden Bedirhan hızla bir şekilde salondan çıktı.
Yaren gözlerini irice açıp ilk önce arkadaşına baktı sonra da, "Yapma Bedirhan boşver.." diyerek onun peşinden koştu elindeki poşeti yere fırlatarak.
