Sabahın erken saatlerinde Emir'in ısrarlı aramaları sayesinde uyanmıştı Yaren ve Bedirhan. Nişan nedeniyle heyecanlı ve telaşlı olan Emir herkesi erkenden uyandırmıştı sabahın köründe. Her şeyin mükemmel olması gerekti. Kaynanasını şaşırtması lazımdı. Kendisini sevmesi için çabalıyordu ama şu ana kadar hiç işe yaramamıştı.
Bedirhan küfürler ede ede açmıştı telefonu ve çok konuşmadan arkadaşını dinlemiş sonra da hemen kapatmıştı arkadaşının suratına telefonu.
Kocasının kalkmasıyla uykulu uykulu gözlerini zor açan Yaren'de güzel bir duştan sonra anca kendine gelebilmiş ve sonra da güzel bir kahvaltı sofrası hazırlamıştı. Bedirhan'ın da duştan çıkmasıyla kahvaltılarını yapmışlardı genç çift.
Beraber toplanan masadan sonra Yaren bulaşıkları hallederken Bedirhan'da sandalyede oturmuş karısını izliyordu gözlerinde büyük hayranlık ve sevgiyle. Ömrü boyunca hiç sıkılmadan izleyebilirdi sevdiğini.
Daldığı düşüncelerden bugün belki yirminci defa çalan telefonuyla sıyrılan Bedirhan, "Yeter ama bu nedir anasını satayım." diyerek öfkeyle açtı telefonunu, "Alo." diyerek.
Kaşları çatılan Bedirhan'ın gözleri duyduğu her cümleyle karardı ve, "Şaka mısın lan sen? Ulan sıçarım nişanına kırk defa sordun kırk defa söyledim pastaneden biri getirecek pastayı diye niye anlamıyorsun!" diyerek tehlikeli bir şekilde tısladı dişlerinin arasından. O kadar çok dişlerini sıkmıştı ki gerilen çenesi ve yanaklarında oluşan çukurlar ürkütücüydü.
"Banane Emir!" diye gürledi neredeyse Bedirhan. Derin bir nefes alarak, "Oğlum daha pastane açılmadı." diyerek susturmaya çalıştı arkadaşını ama Emir'in susmaya niyeti yoktu.
Bedirhan en son, "Sen zaten belanı kaynanadan bulmuşsun ama inan umrumda değil çünkü sen başına gelen her şeyi hak ediyorsun. Bu yüzden Allah belanı versin Emir!" diyerek öfkeyle kükredi ve telefonu arkadaşının suratına bir kez daha kapattı. Artık sabrı taşmak üzereydi.
Yaren kocasının bu haline acımadan edemedi. Tamam Emir abisi biraz heyecanlıydı ama nişanı da baya bir abartıyordu çünkü saat daha çok erkendi ve her şey zaten hazırdı. Usulca kocasına yaklaşarak onun başını tutup kendi göğüsüne doğru çekti kollarını boynuna sararak ve yanağını sevdiği adamın başına yasladı.
Adam da bunu bekliyormuşçasına hemen karısının beline sarıldı sıkıca.
Yaren kocasının saçlarının arasına bir öpücük bırakıp, "Sakin ol heyecanlı olduğu için telaşlanıyor işte.." dedi mırıldanarak.
"Başlarım onun heyecanına. Bilerek yapıyor o şerefsiz. Ahmet baba yanında, Demir ve Filiz'de yanında ne istiyor anlamıyorum ki.." diyerek sertçe konuştu Bedirhan karısının kokusunu içine çekerken.
"Olsun sen yine de sakin ol kırma onu mutlu günün de, yanında ol.."
Homurdanan Bedirhan başını kaldırıp ayakta kendisine sarılmış olan karısına baktı. Kollarını karısından ayırıp ayaklandı ve karısının yüzünü avuçladı büyük elleriyle. O çok sevdiği zeytin gözlere bakarak yüzünde buruk bir gülümsemeyle, "Bakma sen bana kızıyorum ama seviyorum o gereksizi.. Bizim birbirimizden başka kimimiz var ki? Bana nazı geçiyor bana naz yapıyor işte şerefsiz," dedi. Ne kadar kızarsa kızsın onlar bir aileydi.
Gözleri dolan Yaren ellerini yanaklarında duran kocasının büyük ellerinin üstüne koyup, "Öyle.." diyebildi zorla. Duygunlandı birden.
