Yaren başını yasladığı kocasının sert gövdesinde kıpırdaman ağladı. Her hıçkırıkla sarsılan bedenini kocası sarmalamış, sıkıca sarmıştı. İçinde biriken ve dolup taşmasına neden olan tüm acılarını yavaş yavaş dışarı döktü. İçini yakan o evlat acısının bir sızı olarak ömür boyu kalacağını biliyordu ama kocası için, arkadaşları için artık kendine gelmesi gerekti bunun farkındaydı. Bir saate yakındır ağlıyordu ve herşeyin bir sonu olduğu gibi hıçkırıkları yerini iç çekişlere bırakmıştı. Bir liman gibi sığındığı, bir dağ gibi yaslandığı sevdiği adam tek kelime etmeden sabırla beklemişti. Genç adam karısının saçlarını okşayarak, sıkıca sarılarak ve başının üstüne ufak öpücükler bırakarak varlığını belirtiyor, hep yanında olduğunu, olacağını hissettiriyordu.
Bedirhan bünyesinin daha fazla karısını böyle görmeye dayanamayacağını fark ettiği an sesinin titrememesine özen göstererek, "Benim güzelim iyi artık.." dedi kısık çıkan sesiyle. Karısından ses gelmeyince genç adam saçlarını okşamaya devam ederek, "İkimizin de her yeri yara doluydu Yaren biz birbirimiz bulduğumuz da. Sen benimkileri sardın o güzel saf sevginle, şefkatinle bende seninkini. İyileşmiştik beraber. Şimdiyse beraber çok ağır bir darbe aldık. Yıkıldık, tükendik. Canımızdan can gitti. Evladımızı kaybettik. Kolay değil biliyorum ama düştüğümüz yerden beraber kalkacağız. Kalkmak zorundayız sevdiğim.." deyip karısının şakağına dudaklarını bastırdı ve geri çekilip, "Hadi o zaman kalkta yemek yiyelim acıktım ben," dedi yüzünde samimi bir gülümsemeyle.
Kendini toparlayarak yaşlı gözlerini silen Yaren hemen sonra kocasının yanağına sevgi dolu bir öpücük kondurdu ve kucağından kalkarak silkelendi. Yüreğinde ki sızı varlığı hissettirse de artık toparlanma vaktiydi. Elleriyle dağılan saçlarını düzeltip boğazını temizleyen Yaren, "O zaman git de o sarışın sana yemek yapsın.." dedi tek kaşını kaldırarak ve hemen arkasını dönerek salondan çıkarak banyoya gitti elini, yüzünü yıkamak için.
Karısının sözleriyle ne olduğunu anlamayan Bedirhan onun bir hışımla salondan çıkmasıyla neye uğradığını şaşırdı. Karısı eski haline kesinlike dönmüştü. Döner dönmez de kıskançlığı tutmuştu. Zorla yutkunan genç adam, "Allah belanı versin Emir. Ulan yine hepsi benim başıma kaldı.." diye hoşnutsuzca homurdandı. Aklına evde yemek olmadığı gelince derin bir nefes alarak telefonunu cebinden çıkartıp yiyecek birşeyler sipariş etti. Yaren'in yemek yapacak hali kalmamıştı zaten.
Gözleri kızarık olsa da az toparlanmış olarak salona geri dönen karısıyla derin bir iç çeken Bedirhan, "Dışarıdan yemek söyledim.." dedi ve aldığı kısa ve soğuk bir, "İyi," cevabıyla hemen, "Bana böyle soğuk davranma.." diye homurdandı Bedirhan, "Üşüyorum lan resmen." diyerek ayağa kalkarak ayakta bekleyen karısının yanına gidip kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı. Uzak durmaya ve karısının soğuk davranmasına alışık değildi adam ve alışmaya da niyeti hiç yoktu.
Göğüsüne bir kedi gibi sığınan karısının sözlerine kıkırdamasıyla Bedirhan yüzüne yerleşen gülümsemeyle, "Kurban olurum senin o güzel gülüşüne," diyerek Yaren'in saçlarına bir öpücük bıraktı. Ne çok özlemişti karısının bu hallerini. Özellikle de o güzel kıkırdamasını, güneş gibi parlayan gülümsemelerini.
Kocasının bu tatlı haline kanmamaya çalışan Yaren yüzündeki tebessümü zorla silerek az geri çekilerek, "Ne sipariş ettin?" diye sordu soğuk bir sesle.
Kaşlarını çatan Bedirhan karısını kolları arasında sıkıca tutarak, "Pizza," dedi. Yaren'in, "Anladım," demesiyle genç adam sabır dilercesine tavana bakıp tekrardan gözlerini sevdiği kadına çevirip, "Hadi gel oturalım, gelir yemekler yarım saate.." diyen Bedirhan karısının başını olumsuz anlamda sallamasıyla derin bir nefes alarak bir adım geriye attı ve karısından uzaklaştı. Yaren daha kocasının neden uzaklaştığını çözemeden aniden kendini onun omzunda baş aşağı şekilde buldu çığlık atarak.
