Güne gözlerini mutlu bir şekilde açtı Bedirhan. Yüreğinde taşıdığı sevdasına dört elle sarılmış vaziyetteydi. Yüzünde çok güzel bir gülümsemeyle gerindi yatakta. Eliyle yanını yoklayınca yatakta tek olduğunu anladı. Yüzündeki gülümseme aniden yok olurken bu durumdan hoşlanmadı. Bu yalnızlık hissini sevmedi. Gözlerini açar açmaz onu görmek istiyordu. Gözü, gönlü açılsın istiyordu ama Yaren'in utandığının da farkındaydı, bu yüzden ses etmeyecekti bu seferlik.
Yaren artık onun kadınıydı. Onundu. Bu hayatta Yaren sahip olduğu en değerli varlığıydı.
Karısını görme isteği birden artınca daha fazla vakit kaybetmeden hızla yataktan çıkıp üzerini giyindi ve odadan çıkarak ilk önce banyoya giderek elini yüzünü yıkadı sonra da seslerin geldiği mutfağa gitti.
Mutfak kapısının önünde karısını sessizce izleyen Bedirhan onun kahvaltı hazırladığını gördü. Siyah, gür saçları kurutmuş olmasına rağmen uçları halen ıslaktı. Derin bir nefes alıp veren adam yavaş adımlarla yaklaştı karısına ve kollarını beline sararak karnında birleştirip kendine doğru çekti.
Yaren aniden beline dolanan kollarla ağzından kaçan çığlığa engel olamadı.
Bedirhan karısını yatıştırmak için hemen, "Korkma güzelim benim.." diyerek saçlarını koklayıp sonra da şakağına yakıcı bir öpücük bıraktı. Karısının hızlanan kalp atışlarını duyabilen adam gülümseyerek başını eğip yanağını karısının yanağına bastırdı ve, "Günaydın," dedi.
Yaren kalbinin ihanetine bir kez daha uğrayarak nefessiz kaldı. İçinde engel olamadığı heyecanı dört bir tarafını sarmıştı. Kocasının yakınlaşmasıyla daha da zor duruma düşmüştü. Zorla çıkan kısık sesiyle utanarak, "Günaydın.." diyebildi. Utanıyordu. Dün tamamen kocasına ait olmuştu ve çok utanıyordu. Kendini ne kadar o senin kocan diye rahatlatmaya çalışsada olmuyordu.
Bedirhan, "İyi misin, ağrın var mı?" diyerek karısının elini tuttu ve dudaklarını yaklaştırıp avuç içine can alıcı bir öpücük bıraktı. Utandığının farkındaydı ama onun iyi olduğunu duyup, bilmek istiyordu.
"İyiyim." diye mırıldanan Yaren anında, "İyi ol güzel karım.." karşılığını aldı kocasından.
Karısının iyi olduğuna kanaat getiren Bedirhan geri çekilerek kahvaltılıkları masaya götürmek için hazırlayan karısına yardım ederek onları masaya yerleştirdi. Elinden geldiğince yardım etti. Karısı ne yüzüne bakıyordu ne de tek kelime ediyordu ve bu durum canını sıkıyordu. O zeytin gözlerin baktığı yerde olmak istiyordu. Bencilce bir tek kendisine baksın istiyordu.
Kahvaltı masası hazır olunca yerine oturan Bedirhan beklentiyle karısına baktı, onun da yerine oturması için ama Yaren'in, "Ben yatağı toplayayım sonra yaparım kahvaltı.." demesiyle hemen, "Otur kahvaltını yap." dedi elinde olmadan sert çıkan sesiyle ve Yaren usulca masaya geçmişti.
Bedirhan aralarındaki mesafeyi karısının oturduğu sandalyeyi kendi sandalyesine doğru çekerek sıfırladı ve karısının yan profiline bakarak gülümsedi. Karısının masum halleri yüreğine işliyordu. Elini kaldırıp nazikçe karısının çenesinden tuttu ve başını kaldırarak kendine doğru çevirdi. Yumuşacık yanağını okşayarak, "Utanma. Utanacak bir şey yok. Sen benimdin, benim oldun. Zeytin gözlerine hasret bırakma beni." diyerek karısının tabağını kahvaltılıklarla doldurdu ve ekledi, "Hadi ye, hepsi bitecek.." diye.
Kendisine dönüp parlayan gözlerle bakan karısının zeytin gözlerine bakıp, "Ha şöyle gözüm gönlüm açılsın be güzelim. Bu arada uyandığımda seni yanımda görmek istiyorum." dedi ve ekledi, "Gözlerimi açar açmaz ilk seni göreceğim," diye.
