Yaren ayakkabılarını çıkartıp yaşlı adamın evine girdiğinde halen şaşkındı. Bir türlü o öpücüğün etkisinden çıkamadı. Bedirhan herkesin içinde onu sahiplenmişti. Kendini hiç olmadığı kadar iyi hissetmişti adamın bu hareketiyle. Kalp atışları hızlanmış elleri buz kesmişti. İlk defa biri alnından öperek sahiplenmişti onu. Bu çok güzel bir duyguydu.
Nerede olduğunu aniden hatırlayan Yaren kendine gelmek için etrafa bakındığında yaşlı adamı koltuğa oturmuş merakla kendisine bakarken bulmuştu. Utandı. Şimdi bu yaşlı adamla aynı evde kalacaktı ama onu tanımıyordu bile ve çekiniyordu.
"Gel kızım, konuşalım seninle biraz.." dedi yaşlı adam karşısındaki koltuğu işaret ederek.
Yaren paltosunu çıkartıp portmantoya astı ve, "Tamam baba," diyerek yaşlı adamın gösterdiği yere geçti. Ev tertemiz ve düzenliydi. Ahmet baba tek başına yaşıyor olmasına rağmen her şey derli topluydu. Bu şaşırttı onu ama sonra bunca yıldır yalnız yaşadığını düşününce öğrendiğini tahmin etmek zor olmadı.
Yaşlı adam kızın baba demesiyle sevinmişti. O bir kelime onun içini sıcacık ediyordu. Sevdiği kadından çocukları olmadan kaybetmişti onu ama Allah ona Bedirhan, Demir ve Emir gibi üç evlat vermişti sonra Filiz'i, şimdi ise bu güzel kızı vermişti.
"Bana baba diyerek beni ne kadar çok mutlu ettin bilemezsin kızım. Kabul etmeyebilirdin ama ettin. Bende bundan sonra senin babanım artık. Burası da senin evin sakın çekinme emi. Bir isteğin, ihtiyacın olursa söyle.." dedi yaşlı adam yüzünde samimi bir gülümsemeyle.
Yaren yaşlı adamdan işittiği her sözle gözleri doldu. Ne güzel sahipleniyordu bu insanlar onu. Bir insanı sahiplenip sevmek bu kadar basitse eğer Kadir ve üvey babası neden sahiplenmemişti onu? Neden annesini kaybettikten sonra sevgisiz, sahipsiz kalmıştı?
Kızın gözlerinin dolduğunu gören adam onun yarasını, sevgiye aç bir kız çocuğunu görmüştü. Derin bir nefes alan yaşlı adam kıza gerçekleri anlatarak ikna edeceğini bildiği için anlatmaya başladı, "Şimdi asıl meseleye gelelim. Yaren güzel kızım biliyorum Bedirhan soğuk, sert ve duygusuz gibi görünür ama merhametli ve vicdan sahibi bir insandır. Bakma sen onun böyle olduğuna. Şimdi sana neden böyle olduğunu anlatacağım. Bunları sana güvenerek ve aramızda kalacağını bildiğim için ve senin onu daha iyi anlaman için söyleyeceğim. Anla ki onu bırakma. Anla ki güzel bir yuvanız olsun.." diye.
Ne zamandır merak ettiği hikayeyi duymak istediği için, "Tamam.." dedi Yaren başını sallayarak.
"Bedirhan'ın annesi; Güneş gözü kör olasıca, gözü hep yükseklerdeydi. Bedirhan'ın babası, Vedat'la görücü usulü evlenmişlerdi. İkisi de birbirini tanımadan evlendi ama Vedat elinden gelen her şeyi yapıp sevmeye çalıştı karısını. Sevdi de ama karşılık bulamadı. O kadın arkadaşımı sevmeyi denemedi bile. Şimdi arkadaşı diye taraf tutuyor sanma beni çünkü o kadın çok nankördü. Her neyse işte, bizim Bedirhan dokuz yaşına geldiğinde o kadın da zengin bir adamın peşine düşüp bırakıp gitti. Bir sabah kalktık yoktu, bir not bırakıp gitmiş. Vedat benim askerden arkadaşımdı ben karımı kaybettikten sonra buraya, bu mahalleye yanlarına taşınmıştım. O kadın gittiğinde yıkıldı Bedirhan. Küçücük yaşta, en çok annesine ihtiyaç duyduğu dönem de kırdı yavrumun kanadını o kadın. Ben ve babası yanında olsak da hep bir tarafı eksikti. Kimse annenin yerini tutamaz elbet. Küçük yaşta ihanete uğradığı için kimseye yaklaşmadı. Kendi kabuğuna çekildi. Tanıdıklarından başka kimseyi yaklaştırmadı yanına. Bu yüzden soğuk herkese karşı, bu yüzden kadınlara olan güvensizliği ve nefreti. Kimseyi kendine kolay kolay yaklaştırmaz. Sen bir ilksin onun için,"
