Güzel ve bol eğlenceli geçen bir düğünden sonra herkes yavaşça dağılmıştı. Uzun zamandır beklenen düğün de hepsi bol bol ter dökerek keyif yapmış, oynamışlardı. Sonunda Emir Lale'sine kavuşmuştu. İlk görüşte aşık olduğu kadın artık soyadını taşıyordu. Ondan mutlusu yoktu. İçi içine sığmıyordu.
Bedirhan düğün boyunca kaşlarını çatarak karısına bakan var mı diye huzursuz olsa da öyle bir şey olmadığı için sevinmişti. Emir'in nişanı, Gökhan'ın düğünü derken herkes onunla uğraşılmayacağını anlamıştı. Tabi Gökhan'ın da Elif'i kıskanması Bedirhan'ın keyfini yerine getirmişti. Bir tek kendisi ile değil artık Gökhan'la da dalga geçer olmuştu Ahmet babası.
Emir ve Lale balayı için bir hafta şehir dışına çıkarken Yaren ile Bedirhan'da onları uğurladıktan sonra evlerine geçmişlerdi.
Yaren mışıl mışıl uyuyan kızının üzerini değiştirip beşiğine bıraktıktan sonra hemen üzerine bir şeyler alıp banyoya geçti ve hızla kısa bir duş alıp çıktı. Topuklu ayakkabılardan dolayı sızlayan ayaklarını aldırmadan kurulanıp üzerini giyindi.
Kısa süre sonra kuruttuğu saçlarını lastikle bağlarken odasına adım attı ve gördükleriyle kapının ağzında duraksadı. Bedirhan namaz kılıyordu. Yüzüne yerleşen tebessümle anladı ki kendisi Dilay'ı beşiğine yatırırken ortadan kaybolan kocası abdest almaya gitmişti. Derin bir iç çeken Yaren geri dönerek tekrardan banyoya yöneldi ve abdestini aldıktan sonra geri döndü. Dolaptan aldığı hırkayı ve uzun eteği pijamasının üstüne giydi. En son aldığı başörtüyle başını örttü sonra da çekmeceden aldığı seccadeyi kocasının arkasına gelecek şekilde serdi ve yüzünü kıbleye dönerek namazını kılmak için niyet etti.
Uzun sayılmayacak bir süre sonra ikili sessizce seccadelerini katlayıp yerine koydu. Yaren üzerindekileri çıkartarak katladı ve tekrardan dolaba koyduktan sonra abajurların aydınlattığı odanın içinde yatağına doğru ilerleyip uzandı kocasının yanına. Başını onun sert göğüsüne yaslarken üzerlerini de ince örtüyle örttü.
Karısını kollarıyla saran Bedirhan derin bir nefes alarak, "Çok şükür," diye mırıldandı. Bugün güzel bir gündü. Emir sonunda muradına ermiş ve evlenmişti. Herkes onun adına ve onun mutluluğuyla çok sevinmişlerdi. Heyecanı tüm gece yüzünden belli olan Emir bir an olsun yerinde durmamış her oyun havasında kalkıp oynamıştı. Aileleri gün geçtikçe büyüyordu ve şükür edecek çok şeyleri vardı.
Kollarının arasındaki karısının da, "Çok şükür.." diye mırıldanmasıyla onun saçlarını şefkatle okşayarak, "Uyu güzelim çok yoruldun bugün," dedi ve dudaklarını Yaren'in alnına bastırarak gözlerini yumdu Bedirhan.
🌹
Ertesi sabah Dilay'ın acıkıp ağlamasından dolayı erken kalkarak onu emziren Yaren, uykusuzluğa ve yorgunluğa dayanamayarak kolları arasında uyuya kalan kızını yatağına koyduktan sonra kendisi de başını yastığa koyar koymaz uyuya kalmıştı.
Bir kaç saat sonra anca gözlerini açabilen Yaren kocasının sırtını yatak başlığına yaslayarak göğüsündeki Dilay'ın sırtını sıvazladığını gördü. İçi mutlulukla dolarken, yüzüne yerleşen sıcak gülümsemeyle, "Günaydın.." diye mırıldandı uykulu çıkan sesiyle.
Başını çevirerek karısına parlayan gözlerle bakan Bedirhan, "Günaydın ama öğlen olmuş be güzelim.." dedi gülümseyerek.
Duvardaki saate bakışlarını çeviren Yaren saatin on iki olduğunu görünce, "Çok yorulduk dün. Eminim diğerleri de daha uyanmamıştır," diyerek kıkırdadı ve ekledi, "Bugün de böyle olsun." diye.
Başını sallayan Bedirhan, "Uyanık mı?" diye soran karısına tebessüm ederek, "Yeni uyandı o yüzden böyle sokuldu göğüsüme cadı." dedi ve yavaşça kızının yüzü karısına doğru gelecek şekilde çevirdi onu kucağında.
