Karısının kokusu, sıcaklığı olmadan geçirdiği lanet bir geceden sonra erkenden uyanmıştı Bedirhan. Doğru düzgün uyuyamamış ve rahatsız koltukta dönüp durmuştu gece boyunca. Boynunda ve belinde olan ağrılarla huzursuzca açmıştı gözlerini yeni bir güne. Dün olanlar aklına geldikçe yüzündeki sırıtmaya engel olamıyordu. Yaren'in o hırçın halleri ve kıskanması acayip hoşuna gitmişti. Daha önce karısının görmediği bir tarafını keşfetmişti. Yaren'i tanıdıkça yüreğindeki sevdası mümkünmüş gibi daha büyüyordu. Yaren her tarafını sarıp sarmalıyordu ve buna dünden razı olan adamda izin veriyordu. Ruhu, aklı, kalbi hepsi Yaren diye haykırıyordu. Yaren onun yüreğindeki o büyük boşluğu dolduran kişiydi. Yaren yaşama sebebiydi.
Adam rahat olmayan koltuktan ses çıkarmamaya özen göstererek kalkmıştı. Çarşafı ve sıcaktan dolayı kullanmadığı battaniyeyi katlayıp yastığını da alıp odasına götürmüştü. Melekler gibi kendi yastığına sarılıp uyuyan karısını görünce kala kalsada hemen toparlanıp elindekileri yatağın üstüne bırakıp karısına yaklaştı. Kara gözleri yıllardır ayrı kalmış gibi hasretle baktı sevdiğine. İç çekerek karısını izledi, onun gönlünü almak için her şeyi yapacaktı. Bir gece daha ondan ayrı yatmak istemiyordu. Sessiz bir şekilde yaklaşarak tüy kadar hafif bir öpücük bıraktı karısının alnına ve hemen odadan çıktı. Bugün kahvaltıyı kendisi hazırlayacaktı.
Çayı demlemiş ve masayı da hazırlayan Bedirhan evden çıkarak ilk önce bahçe kapısını hallederek bir ustayla anlaşmıştı. Öğleden sonra bahçe kapısı değişecekti. İçi rahat eden adam fırından sıcak ekmek alıp eve gelmiş ve karısını öperek uyandırmıştı.
Fakat bu duruma içten içe sevinen Yaren yüzünde ciddi bir ifadeyle hiç yüz vermemişti kocasına.
Yaren'in attığı soğuk bakışlarla geçen bir kahvaltıdan sonra Bedirhan'ın bir umut barışabilme ihtimalleri yok olmuştu. Karısı ağzını açıp tek kelime etmeden öldürücü bakışlarıyla genç adamı da susturuyordu. Bedirhan karısına baktıkça o soğuk bakışlarla yüreği üşüyordu. Mutfağı karısıyla beraber toplarken sabah konuştuğu usta gelmiş ve bahçe kapısını değiştirerek yeni, sağlam bir kapı takmıştı. İçi şimdi daha rahat olacak ve işteyken aklı karısında kalmayacaktı.
Karısının nazını, tribini umursamadan yanında oturan Bedirhan bakışlarını dikkatle televizyon izleyen karısının yan profilinden ayırmıyordu. Sabahtan beri kuyruk gibi peşindeydi ama Yaren bir türlü yüz vermiyordu. Bedirhan'da helaline bakıyordu gözünü bile kırpmadan, usanmadan. Onun zeytin gözlerini kaçırması hoşuna gitmesede gönlünü alacaktı, kararlıydı. O güzel zeytin gözlerin yuvası kendi kara gözleriydi.
Derin bir iç çeken Bedirhan, "Yaren yüzüme baksana.." dedi sessizliği bölerek.
Gözlerini televizyondan ayırmamaya özen gösteren Yaren soğuk bir sesle, "Niye?" diye sordu. Aslında onun içinde bu durum zordu ama kocası anlasın istiyordu nasıl kırıldığını.
"Özledim. Kokuna hasret kaldım." diyerek oturduğu koltukta kayarak karısına yaklaştı Bedirhan.
"Sen dün başkalarıyla hasret gideriyordun bana ihtiyacın yok ki." diyerek öfkesini belirti Yaren.
Duyduklarıyla kaşları çatılan Bedirhan, "Ben niye başkalarıyla hasret gidereyim Yaren?" diyebildi sertçe.
"Bilmem onu sana sormak lazım.."
Karısının umursamaz tavrıyla sinirlenen Bedirhan, "Lan benim gözüm senden başkasını görmüyor, ne yapayım başkasını?" dedi sesini elinde olmadan yükselterek.
