Nişanın ertesi günü Emir arkadaşının arabasını geri vermek için uğramıştı. Kapıdan arabanın anahtarını verirken bile arkadaşının küfürlerine ve öldürücü bakışlarına maruz kalmıştı ama hiç umrunda olmamıştı. Aksine adam da kayınvalidesinden dert yanarak konuşmaya başlamıştı. Beğenilmeyen mekandan tutun da kuaföre kadar her şeye laf söyleyen kaynanasını arkadaşına anlattı ama çok geçmeden yüzüne büyük bir gürültüyle kapanan kapıyla anca susmuştu. Ve onu da umursamadan parmağındaki nişan yüzüğüne bakarak sırıttı lokantaya doğru yol alarak. Kaynananasından çok laf yemesine rağmen değmişti ve sonunda nişanlanmıştı. Çok mutluydu ve onun bu mutluluğunu kimse bozamazdı.
İki gün sonra
Genç çift çok güzel güneşli bir yaz gününe uyanmıştı. Havanın güzel olmasıyla camları ve bahçe kapısını açarak evi havalandırarak güzel bir kahvaltı yapmıştılar. Kuşların cıvıltıları evi doldururken açık camlardan gelen esinti de serinletiyordu. Her şey güzeldi fakat Yaren'in gözünden kocasının sessizliği ve durgunluğu kaçmamıştı. Bedirhan çok sessizdi ve bu durum canını sıkıyordu. Onu böyle gördükçe içi huzursuz oluyor, yüreği sızlıyordu. Neden diye sormak istese de bir türlü soramamıştı. Onun bu durumu genç kadının da elini kolunu bağlıyordu. Nasıl davranacağını bilemiyordu.
Biten kahvaltısıyla masadan kalkan Bedirhan, "Ellerine sağlık. Ben çıkıyorum.." diyerek karısının arkasından geleceğini bildiği için mutfaktan çıkarak dış kapıya doğru yürüdü donuk bir yüz ifadesiyle.
Yaren üzgün bir şekilde, "Afiyet olsun." deyip kocasının peşinden gitti. Düşün düşün halen kocasının bu halini çözememişti.
Ayakkabılarını giyen Bedirhan arkasında sabırla bekleyen karısına döndü ve bunu fırsat bilen kadın hemen, "Sen iyi misin?" diye soruverdi.
Yüzünden hiçbir ifade belirtisi olmayan Bedirhan elini cebine atıp bir kredi kartı çıkartıp, "İyiyim ben. Al bunu, senin.." dedi karısına, elindeki kredi kartını uzatarak.
Kocasının elindeki karta anlamsız bakışlar atan Yaren, "Bu ne için?" diye sordu kaşlarını çatarak.
"İhtiyacın olduğunda kullanırsın.."
"Gerek yoktu ki buna.." diye itiraz etmek için söze giren Yaren'in sözlerini Bedirhan, "Bulunsun yanında güzelim. Sen daha yeni geldiğinde sana para vermiştim hepsini çekmeceye koymuşsun, geçen gün gördüm ve hepsini bu hesaba yatırdım." diyerek böldü.
"Ben onları sana verecektim unuttum.." diyerek aklından çıkan paraları yeni hatırladı Yaren.
Başını anladığını belirterek sallayan Bedirhan, "Evde kalmasın diye yatırdım hepsini hesaba. Zaten pastaneden gelen para da bu hesaba giriyor, ortak hesap. İkimizin hesabı, bizim paramız. Bende de var kredi kartı. İstediğince kullan," diyerek elindeki kartı karısının avucuna bıraktı.
Kocasının eline bıraktığı karta bakan Yaren onun çıkmak için kapıyı açtığını görünce, "Peki. Hayırlı işler.." dedi.
Arkasını dönüp karısına memnun olmuşcasına bakan Bedirhan, "Görüşürüz. Dikkat et. Bir yere gideceksen ara ben gelir götürürüm seni." diyerek karısını kendine çekerek alnına sevgi dolu bir öpücük bıraktı ve karısının, "Tamam." demesiyle evden çıktı.
Kocasının arkasından yüzünde buruk bir ifadeyle baktı Yaren. Her şey iyi giderken kocasının bu değişimi canını sıkıyordu. Kendisi mi bir şey yapıp onu kırmıştı hiç bilmiyordu.
Kapının önünde düşüncelere dalan Yaren çalan telefonuyla kendine gelerek kapıyı kapattı sonra da koşarak salona gidip telefonunu açtı.
