CHANCES

part 20

Nakaupo ako sa ilalim ng isang puno sa isang park na nakita ko. Di naman masyadong maraming tao kaya peacefull ang buong paligid.

Sinuot ko ang sunglasses ko at humiga sa damuhan.

It was a nice day. May araw pero hindi mainit. Masarap ang hangin.

Kung alam niyo ang pakiramdam ng bagong panganak, well of course hindi niyo alam, pero iyon ang nararamdaman ko ngayon. Parang bagong simula ng buhay ko ang araw na to.

Nakangiti ako habang nakapikit. Nakikita ko si Kyla sa isipan ko at masaya ako. Kung noon luha at sakit ang naidudulot tuwing naaalala ko siya, ngayon, tuwa at kasiyahan na.

I was lucky to have her. I was lucky na minahal din niya ako. She's the girl i loved the most! And i bet she will be forever. If second life exist i know i'll still love her. She was the best thing i've ever had.

Those memories we shared i'll keep them for sure. Itatago ko iyon sa puso ko at bubuksan ko tuwing malungkot ako.

Bakit kaya ang bilis ng acceptance ko? Siguro dahil matagal na din akong nagluksa bago pa siya mawala. Siguro dahil andyan ngayon si Ria. Siguro dahil alam ko i've done my best para makuha siya ulit, yun nga lang i failed. Now, wala na akong regrets. I've done my part. And it's time to move on.

To the future and beyond!

Napatawa ako sa sarili ko.

Look at me Kyla. Now i'm smiling. Hope happy ka din dyan! I'm sure as hell i'm gonna miss you.

Bye Kay2 ko!

Napabangon ako ng nagvibrate ang phone ko. Nakaidlip pala ako kakaisip. Hapon na ng tiningnan ko ang relo ko bago ko sinagot ang tawag. Si Ria.

"Im home. Where are you?", tanong niya.

"Uhm...i don't know..", medyo disoriented pa ang utak ko at bagong gising pa ang boses ko, "..at the park?"

"Have you been sleeping there??", tanong niya na di makapaniwala.

"I kinda doze off.", sabi ko at narinig ko siyang natawa.

"Wait for me there. I'm going to change and let's have dinner outside okay?", sabi niya.

"Ok.", and naputol na ang tawag.

Nag-unat ako.

Fifteen minutrs at nakita ko siyang dumating. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit.

"O-k.", sabi niya na parang na-awkward sa ginawa ko.

"What?", tanong ko na tinagalan pa ang yakap, "Sorry i just missed you. You've been too long."

"You could go with me if you want.", sabi niya.

"I could??", tanong ko na kumawala sa yakap niya.

"In two days i have a shoot in japan.",

"Japan??"

"I reserved a ticket for you too."

"You did??"

Pinalo niya ko sa braso, "Would you stop that?"

"What? Liking you?"

"You like me??", nagulat siya.

Mabilis ko siyang hinalikan sa lips. Nakita kong namula siya at napatawa ako.

"Don't laugh.", sabi niya na tumalikod at naglakad palayo.

Natatawa akong sinundan siya at inakbayan, pero since halos magkapantay lang ang height namin, ibinaba ko na lang kamay ko sa bewang niya.