CHANCES

part 11

I was so excited sa pagdating ni papa na ginawan ko siya ng dessert, his favorite, leche flan.

Alam kong mayroon siyang dinner meeting kaya ito na lang ang ginawa ko para sa kanya. I badly hope na napag-isipan na niya ang lahat. 9 pm na ng nakabalik si papa and he was surprise to see me waiting on the table with the dessert i made. Napabuka nga ang baba niya sa gulat.

"What's this?", tanong niya habang abot tenga ang ngiti.

Alam ko ang iniisip niya. For the past 22 years of my existence, ngayon lang ako gumawa ng isang sweet na bagay kay papa.

Nakakapanibago, nakakailang nga actually. But im so hoping na maganda ang balita na sasabihin ni papa kaya mas kinakabahan ako kesa mailang sa harapan niya.

"I made you your favorite dessert.", sabi ko lang at pinaupo siya.

Binigyan ko siya ng isang slice ng ginawa ko.

Tinikman naman niya ito. Napapikit siya and kinabahan ako kung naging masyado ba itong matamis para sa kanya.

"Matamis ba pa?", tanong ko.

Tumingin siya sakin na seryoso ang mukha.

"I don't know how you made this...", sabi nito and i know na di niya nagustuhan ang ginawa ko. Pero nagpatuloy pa siya sa pagsasalita "...it's perfect.", ngiti niya.

"Sabi ko na nga ba.", sabi ko at napangiti, "I knew it was perfect."

Nagtawanan kaming dalawa.

"So...i've decided.", sabi nito.

I hold my breath. Ito na talaga to. I know malaking chance na pumayag si papa pero nandun pa din yung maliit na chance na baka hindi.

Naghintay ako sa sasabihin niya and it was like every second seems a year.

"I've decided...you can go."

"Phew!", sabi ko at parang nakahinga na din ako sa wakas ng maluwag. "Thank you pa!", sabi ko na tuwang-tuwa. Gusto kong magtatalon kaso mamaya na siguro sa kwarto pag wala na si papa.

"But."

Napataas ang kilay ko. Sinasabi ko na nga ba.

"In one condition.", patuloy ni papa, "i'll give you this only chance. One chance lang Lance. Pag di mo siya naibalik dito promise me you won't find her anymore."

It hit me. Pano pag di ko nga siya mahanap at maibalik dito sa pilipinas? Then game over na ba? Can't i try once more? I would...if it would takes na hanapin siya for the rest of my life i will.

"You can't chase her for the rest of your life Lance.", sabi ni papa sakin at hinawakan ang balikat ko, "Don't waste your entire life for something na di para sayo. If kayo, kayo talaga. No need to force anything. If she is your destiny, she will be."

Oo nga pala. She is my destiny...and i have to believe that she is. Yun na lang ang pag-asa ko.

"I promise pa.", sabi ko at yinakap ito.

Nagpaalam na ko sa kanya at umakyat na sa kwarto ko.

Kinabukasan,nakakuha ako ng masamang balita mula ky Jake.

Kung gano ako kasaya kagabi, yun naman ang ikinalungkot ko ngayon. Wala siyang nakuhang address ni Kyla. Pero nakuha naman niya ang address ng isa pang malayong kamag-anak ni Kyla na pwedeng makapagturo kung nasaan si Kyla ngayon.

Ok na sakin yun kesa naman sa wala. Malaki na ang utang na loob ko kay Jake. Kahit ilang beses na niyang pinagtangkaang agawin si Kyla, sa huli, kung di dahil sa kanya di ako ngayon aabot dito. Baka ngayon, nagmumukmok lang ako sa tabi habang nag-iimagine sa pagbalik ni Kyla.

Naka book na ang flight ko kinabukasan matapos kong makuha ang address kay Jake.

Ngayon ang ika sampung buwan simula ng naghiwalay kami ni Kyla. Nakakatawang isipin na di ko nakalimutan ang araw na to at parang naging araw ng pagluluksa ko bawat buwan. Parang monthsary lang,..monthsary ng paghihiwalay namin.

Tinawagan ko ang tropa ko bago ako umalis. Lahat sila nagulat sa mga naging takbo ng pangyayari. They wish me luck and sana mahanap ko na daw si Kyla.

Syempre di ko nakalimutang tawagan si Jake.

Nagpasalamat ako sa kanya at siniguradong ibabalik ko sa Pilipinas si Kyla.

Hinatid din ako ni papa sa airport. Isang bagay na ayaw ko sana dahil alam ko na ang mga sasabihin niya. Although syempre masaya ako na kahit busy siya ay nagawa pa din niya kong ihatid. Yinakap niya ko bago ako umalis.

"Dalhin mo siya dito sa harapan ko.", sabi ni papa sakin, "Kailangan mong maibalik dito ang babaeng who change every single cell of my son.", yun ang last words ni papa sakin.

Abot tenga ang ngiti ko ng nakaupo nako sa eroplanong sinakyan ko. Ayokong mag-isip ng negative na bagay kaya nakikinig ako sa mga masasayang tugtog na nasa cellphone ko.

Tiningnan ko ulit ang adrress ng sinasabi ni Jake na malayong kamag-anak ni Kyla.

Shyra Mendoza ang pangalan niya. Sabi ni Jake, anty pa yun ni Kyla, at ikatlong pinsan niya ang tinutuluyan ni Kyla sa California, na anty daw din ni Kyla. Inisip ko ang mga magiging pangyayari at nasabi ko sa satili ko na magiging

madali lang naman ang lahat. magtataxi ako papunta sa address nato, ibibigay niya sakin ang address ni Kyla, tapos magtataxi din ako papunta dun, then kakausapin ko si Kyla at yun na yun. Siguro matatagalan lang ako sa pagkukumbinsi ky Kyla, pero sisiw lang ang hanapin siya. Ngayon, kailangan ko na lang gawin ay mag-isip kung ano ang mga gagawin ko para makumbinsi ko siya.

"I don't know her!!!", galit na sigaw ng amerikano na nagbukas ng pinto. Agad nitong binagsak ang pinto sa harapan ko.

'So much for hospitality.', sa isip ko. Nagkamali ako na magiging sisiw lang ang paghahanap ky Kyla. Simula pa lang ay mahirap na.

Tingin ko sakto naman ang address ng pinuntahan ko pero parang di na yata nakatira dito ang Shyra Mendoza na ito.

Pinuntahan ko ang katabing bahay nito at nagtanong kung sakto ba ang address ko. Isang matandang babae ang nakausap ko at sinabi niyang sakto naman daw ako.

"But i talked to the man on that house earlier and he said she doesn't know her.", sabi ko.

"Oh poor Shyra...", gasped ng matanda, "You see, their marriage aren't going quite well. They argue all the time. It's been 2 weeks since she has'nt come back. Im afraid she won't be coming back."

"F**k!", nasambit ko. Ngayon anong gagawin ko? Siya lang ang pag-asa kong mahanap si Kyla! "Do you know where she went?",

"I don't. I rarely talk to her.", sabi ng matanda.

This is not happening...this is not happening! God! Bakit napakamalas ko?? Sa dinamidami ng pagkakataong pwede siya lumayas bakit ngayon pa??!!

Napagpasyahan kong umuwi muna ako sa hotel na tinuluyan ko at nag-isip ng gagawin ko. Dahil kahit anong mangyari, di ako pwedeng sumuko lalo pa at nandito nako.

Naligo muna ako dahil di ko nagawang maligo kanina pagdating ko dito sa California. Sobrang excited ako na pinuntahan ko kagad ang address matapos kong mag check-in sa hotel nato.

Haist! Akala ko makikita ko na kagad siya ngayong araw. Mukhang matatagalan pa ata ako.

Matapos maligo ay naupo ako sa harapan ng bintana. Pinagmasdan ko ang napakagandang city. Nag-isip akp ng pwedeng gawin bukas.

So...kung wala dun si Shyra Mendoza sa bahay nila, kailangan...kailangan...baka...hmmmm...pano kung...kung...hindi...hindi pwede...siguro...hmmm,..

"Aaahhh!!!! Kakaasar naman eh!", irita kong wika.

Wala akong maisip na ibang paraan. Si Shyra Mendoza lang ang alam kong paraan para mahanap si Kyla. Without her wala akong pag-asa!

"Haist! Grrrr!!!",.