CHANCES

part 51

Kyla's Pov.

"I love you Kay2 ko...I will always do...", sabi ni Lance sakin at tumalikod na agad at tumakbo palayo.

I'm still in shocked! Di ako makapaniwalang nasa harapan ko siya kani-kanina lang. He was just standing in front of me at pinipigilan ako sa pagpapakasal. Di ba yun ang gusto ko?? Bakit iba ang lumabas sa bibig ko?? Bakit?!

Nakita ko siyang paika-ikang tumakbo palayo. Anong nangyari sa kanya?? He was such a mess!!

Kung hindi ko pa kilala ang mga mata niya, malamang di ko siya namukhaan. Sobrang gulo ng buhok niya, ang dungis ng damit niya na parang galing siya sa gyera, may mga sugat ang palad niya, pano siya nagkaganun?

Di ko maintindihan! Dinudurog ang puso ko ng nakita ko siyang umiyak pero pinaalis ko siya. Sobrang sakit pero kinaya ko. Bakit?? Bakit ako ganito?

Fear? Oo yun ang naramdaman ko kanina ng sinabi niyang wag ito ituloy. Ng sinabi niyang mahal pa din niya ako.  Takot akong masaktan uli at sumugal for god knows how many times na. Ayokong ulitin ang pagkakamali ko noon. Ang sumugal ng paulit-ulit dahil mahal ko siya. Sobrang mahal.

Iniisip ko din si Kieth, si anty Isabele, at mga taong nandito. Ayokong umatras ngayon. Not now.

But----

Bumukas ang pinto at humarap ako dun. Nakita ko ang mga taong nakangiti sa loob. Si Kieth na nakangiti.

Parang ang hirap yata huminga bigla. Parang sinasakal ako. Parang pinipiga ang puso ko. Parang ayoko na! Ayoko ng magpanggap na masaya dito! Na mahal ko si Kieth! 'Coz no matter how i look at it, hinding-hindi ko kayang mahalin siya!

Pero kailangan ko siyang pakasalan! Wala akong utang na loob kung tatakbo ako ngayon. Ni hindi nga ako sigurado kung nagbago na ba si Lance. Kung tama bang isugal ko sa kanya itong hinaharap ko kay Kieth!

Tumulo ang luha ko kasabay ng unang hakbang ko.

Pangalawang beses ko ng kinaya na ipagtabuyan si Lance. Nakaya ko sa pangalawang beses. I'm such a heartless person. Pangalawang beses na siyang lumuhod at nagmakaawa sakin. Pano niya yun nagagawa? He's not that kind of person.

Nagpatuloy ako sa paglakad habang patuloy ang pag-agos ng mga luha ko. Ang bigat-bigat ng bawat hakbang ko. Ang bigat-bigat ng puso ko habang tinitingnan silang lahat na nakangiti sakin. Iniisip nilang lahat na umiiyak ako sa kasiyahan. Kaso hindi eh, sobrang sakit ng nararamdaman ko.

No Kyla. Kaya mo yan. Kaya mo to. Nandito ka na. Isang malaking pagkakamali ang umatras. Di mo dapat pinagpapalit ang buhay kasama si Kieth sa buhay kasama si Lance na puro uncertainty. Hindi naman dahil sa pera ni Kieth pero dahil alam kong di niya ko sasaktan! Alam ko nga ba?

Dumami pa ang luha ko at di ko na alam kung nalusaw na ba ang make-up ko.

Huminto ako sa paglalakad at napapikit. Unang pumasok sa isip ko ang mukha ni Lance kanina. Yung mga mata niyang umiiyak, yung pagmamakaawa niya, yung pagluhod niya, at ng sinabi niyang mahal niya ko.

God i love him so much!

I love him!

I love him more than my life!

I love him at di ko yun maitatanggi!

I want him!

I need him!

.

I wanted so much to runaway right now!

God! Ano bang iniisip ko?? Ano bang nangyayari sakin?? Bakit ko siya pinaalis?? I can't live without him! I just can't!!