Ang Mutya Ng Section E (Book 2)

Chapter 154

Watson Family

Keifer's POV

"...Kainis! You'll pay for this." I whisper while walking.

"Keifer... What did i told you?" Mom said with her signature 'remember-what-i-said' tone.

"Don't curse back." I answer innocently.

"Anu pa?"

"Revenge is not an answer."

Mom smile to me but i can't smile back. Natalo na naman ako ng Yuri Hanamitchi na yun. Tinalo na nga nya ko sa exam pati ba naman sa suntukan.

I hate him.

"Bakit hindi ka pa rin naka-ngiti?" Tanung nya.

"Mom... Natalo ulit nya ko. Dad will get mad at me." I said sound disappointed.

Well I do really am. Specially when Dad found out about this. Iisipin na naman nya na mahina ang panganay nya. Ang sinasabi nya'ng magmamana ng lahat ng meron sya.

I'm only 7 years old but I already feel pressured about everything. Pakiramdam ko ang laki na agad ng responsibilidad ko sa buhay.

"Wag mo ng isipin ang Dad mo. Ako nalang kakausap sa kanya." She answered and smile.

I have no choice but to force a smile. Ayoko sana pero alam kong hindi titigil si Mom sa pangungulit sakin.

Huminto kami sa gate kung saan kami susunduin ng kotse ni Dad. Mula sa kabilang daan nakikita ko sya. Nakikita ko yung tumalo sakin kasama ng kaibigan nya'ng kulay blue ang mata.

Sandali'ng dumaan ang tingin nya sakin pero bumalik din yun sa kasama nya.

Dumating ang kotse ni Dad pero mukang wala na naman sya. I feel a bit relief, dahil alam kong kakagalitan lang nya ko kapag nalaman nya yung nangyari.

Pagsakay, umandar agad ang kotse. Nakita ko mula sa bintana si Aries. Kasama nya yung Kuya nya'ng nakakatakot.

Pero wala naman ako'ng paki sa kanila. Si Yuri pa rin ang nasa isip ko. Kung pano ko sya gagantihan.

"Nagpatalo ka na naman sa Hanamitchi na yun?" Dad ask.

Hindi ako nakasagot. Napayuko nalang ako. I'm waiting for my Mom to say something but Dad look at him feircely.

"I'm asking you question Keifer." He said with authority.

"O-opo."

Bigla nalang binitawan ni Dad yung mga kubyertos. Tumama yun sa plato nya at sobrang ingay nun para sakin. Ayokong naririnig yun, lalo kapag galing kay Dad.

I'm scared.

"H-hon... Okay lang naman yun. Mga bata----"

"That's the problem!" Dad interupt Mom. "...Kasi bata! Kasi bata! Dapat nga hangat bata matuto na sya! Dadalin nya yan hangang sa pagtanda nya!"

I want to cry but i can't. Dad will surely get mad again if he saw me crying. I can do nothing but look down.

Natatakot ako sa kanya kapag ganyan sya. Tinignan ko sandali si Keigan. Nakatingin lang sya sakin at kita'ng kita ko ang pamumuo ng luha nya sa galid ng mata.

Even Keigan can't cry out loud. Tinignan ko yung pagkain sa harapan ko. Wala na kong gana, pero yung tingin sakin ni Mom parang nagsasabi na 'kumain kana please'. Kahit ayoko napilitan ako'ng kuhanin yung kutsara at nag-simulang kumain.