Gangster Aşkım -çeviri- *original cr:fangirling101*

46. Bölüm ''Burada bitsin.''

Jungkook'u sahip olduğum her şeyden çok seviyordum. Herkesi kaybetmeye hazırdım ama onu asla. Dünyam olmuştu. Karanlık gökyüzümü aydınlatan oydu. Günışığıyla beni aydınlatan oydu. Onun sayesinde iyileşmiştim. Ama evlenmek? İyi bir  fikir olduğunu düşünmüyorum. Gözlerimin içine baktığında evet demek istedim. Beni yanlış anlamayın, onu çok seviyorum. Çok! Kendi hayatımdan daha çok.

''Bebeğim...'' Sesim titriyordu. Bu güzelliğe nasıl hayır diyeceğimi bilmiyordum. Gözleri ağlamak üzereymiş gibi parıldadı. Kafasını kaldırdığında içindeki hüznü hissedebiliyordum. Yavaşça kafamı salladığımda iç çekti. Ellerimi bırakıp bana sinirle bakmaya başladı. Yaşlar  gözlerimden akarken kafamı daha hızlı salladım. ''Ben..'' Söze başladığım gibi bir adım geri giderek beni susturdu. Bir kahkaha patlattı, boş bir kahkaha. Konuşmak için ağzını açtı ama hiçbir şey çıkmadı. Kafasını gökyüzüne doğru kaldırırken dudağını ısırdı. Gözlerini sıkıca kapattı. Gözyaşlarımı engelleyemiyordum. Önümde acı çekiyordu! Neden hayır dediğimi bilmiyorum, bana ne olduğunu, neden ondan emin olmadığımı da... Onu çok seviyorum. Ama bu sevgi beni korkutuyor. Beni underground kavgalarından, hafızamı tekrar kaybetmekten, annemi bile kaybetmekten daha çok korkutuyor. Bu sağlıklı mı? Hayır. Hayata beni bağlayan tek şey o. Onun için de ben öyleyim. Birbirimize fazla bağımlıyız. İşte tam da bu yüzden ileride birbirimizi üzebileceğimizi düşünüyorum. Birbirimizin hayatını mahvedebiliriz. Bunu istemiyorum. Ağır ağır ama emin adımlarla ilerlemek istiyorum. Sonsuza dek sürelim istiyorum.

''J-Jungkook.'' İsmini söylerken sesim çatladı. Gözleri kapalı bir şekilde iç çekerek önümde duruyordu. ''Özür dilerim sadec-''  ''Kahretsin!'' dedi ve yoldaki taşlara tekme savurdu. ''Kahretsin Jiri..'' O kadar sinirliydi ki bakışlarında tek gördüğüm karaklıktı. ''Sen hiç....'' durduğunda gözünden bi damla yaş indiğini gördüm. ''SEN HİÇ BENİ DÜŞÜNÜYOR MUSUN? SADECE BİR KERE  BİLE? SENİ BÜTÜN KALBİMLE SEVDİM BEN! İHTİYACIN OLAN  HER ŞEYİ VERDİM. İSTEDİĞİN HER ŞEYİ BİLE. SEN BENİM DÜNYAMSIN. SANA İYİ DAVRANIYORUM. Jiri gerçekten problem ne? Senin köpeğinim resmen. Köpeğin!''  Gerçekten kendini kaybetmişti artık. Suratı kıpkırmızıydı ve boynundaki damarlar ortaya çıkmıştı. Kafamı sallarken ağlamaya devam ettim. Jungkook tekrar güldü fakat sonunda ağlamaya başladı ve kalbimin parçalandığını hissettim. Arabaya doğru yöneldiğinde o kadar kötü ağlıyordu ki ona doğru koştum.  ''Beni dinlemen lazım bebeğim.'' açıklamaya  çalışıyordum fakat tek yaptığı kafasını sallamaktı. ''Beni bu kadar mı sevmiyorsun? Sen... Sen benden emin değil misin? BEN SENDEN KAHROLASI DERECEDE EMİNİM!''

''Bana nasıl hayır diyebilirsin?'' Sesi yorgun ve düşüktü. Gözleri yaşlarla doluydu ve bitmiş görünüyordu. Umrumda değil. Hiçbir şey şuan umurumda değil. Tek bildiğim şuan onu böyle görürken içten içe öldüğümdü. ''Seni çok seviyorum. Seni çok fazla seviyorum.'' Tek söyleyebildiğim buydu ama o kendine biraz çeki düzen verip cebindenden mendilini çıkarıp yüzünü ve ellerini sildi. Sesli bir şekilde nefes alıp bana baktı. Boş bir bakışla. ''Birine seni almasını söylerim.'' dedi ve arabasına döndü. Sadece ona bakakalmıştım. 

''Sen kendi gözyaşlarını sil, ben benimkileri silerim. Her şey burada bitsin.''