Campus Hunter (Hunter Series #1)

Chapter 36: The Last Missing Map

"Kaya ko na ang sarili ko," sabi ko sa kanila.

Sobra silang makaalalay. Kaya ko naman talaga ang maglakad lalo na at may tungkod naman ako. Isa pa, napapansin ko na nagiging touchy sa akin si Kurt na ikinaiilang ko.I should talk to him alone because he kisses me often. Noong isang araw he kissed me on the cheek and yesterday he kissed me on the forehead. Yes, he is my friend but we are not close as Josh who is like a brother to me.

Nalilito ako kay Kurt at gusto kong malaman kung bakit niya ito ginagawa. Hindi matahimik ang isip ko at gusto ko ng peace of mind.

Papunta na kami ngayon sa kuweba na ayon sa mapa na nakuha nila Cloud ay matatagpuan sa hilagang-kanluran. Hindi ko alam kung saan nila nakuha ang mapa basta't paggising ko na lang kaninang umaga ay meron ng hawak na mapa si Cloud. Bumatay daw sila sa mapa na nakuha sa tombstone.

Isang mapa na lamang ang kailangan naming hanapin upang mabuo at makita ang kayamanan.

Akala ko pa naman napakahirap. Isang simpleng find the treasure lang ito kung tutuusin. Pero let's see kung may pakulo ang administrasyon sa the last missing map.

"I can't believe that the cave we're looking for is so huge!" Cloud said curiously as he examined the rest of the cave. I also can't believe, this is my first time I entered in the big cave.

Napatingin ako bigla sa kaliwang kamay ko dahil may humawak. "Don't go away from me, we don't have an extra flashlight." Kurt is right I don't even have anything to use because it's all gone. Pati yung t-shirt na suot ko ngayon hiniram ko lang sa kanya.

Pagpasok namin sa madilim na yungib ay sinalubong kami ng mga paniki.

"Gosh, I hate bats!" napabuntong hininga na lamang ako sa kaartehan ni Cloud.

Kailangan nating hanapin ang kayamanan dahil bukas na ang huling araw. But how can we find the final map if it is dark here?

Nagpatuloy kami sa paglalakad habang ako naman ay nagpatuloy sa paglilibot sa kuweba ngunit napatigil kami nang may narinig kaming ibang boses..

"Girl, tama ba itong pinuntahan natin?" Boses ng isang babae.

"Alam mo Lumia manahimik ka nalang diyan at magtiwala tayo sa kanya," sambit ng isang babae na tila pamilyar sa akin.

Those voices were coming from the other side of the cave.

"Tara let's follow those voices," nagmamadaling sabi ni Cloud at agad kaming tumalikod at naglakad ng mabilis.

"Hey is there anyone here?!" sigaw ni Cloud. Iba ang enegy level ng lalaking ito. Pansin ko siya lang ang nagsasalita kanina pa.

May isang liwanag ang tumapat sa aking mukha. Napatakip tuloy ako ng mata at napaatras.

"Stella?" said a familiar voice.

Naramdaman ko naman ang unti-unting pagbaba ng liwanag at nasilayan ko ang isang pamilyar na mukha.

"Luke?" I can't believe he's also here.

"Hey ikaw pala yan Stella!" Itinutok ng nagmamay-ari ng pamilyar na boses ang flashlight sa kanyang mukha. "Ako ito, si Roma!" masiglang sambit niya.

Lumawak ang ngiti ko nang makita si Roma. "I'm glad to see you two here!" tugon ko.

Tumingin sakin si Luke at ngumiti. "Lumia, siya si Stella ang babaeng nasa harapan ninyo ay minsan nang nagligtas ng buhay ko."

Lumapit sa akin ang babae. "Lumia nalang itawag mo sakin. Salamat sa pagligtas sa kaibigan namin!"

"Nako wala 'yun. Kaibigan ko din naman si Luke. O siya, hanapin na natin ang dapat hanapin."