"Bir şey soracağım?"
Durup hafif arkamı döndüm. "ALEDA... Ne demek?" " dedi.
Güldüm. " Kanatlı demek. " dedim.
Kahkaha attı. " Senin kanatların yok ama. " dedi.
Gülen yüzüm soldu... Bir iki adım atıp tam dibinde durdum. Dudaklarımı hareket ettir...
Öylece prense baktım. Aramızda derin bir sessizlik oluşmuştu ve ben onun damarlarındaki kanın akışını duyuyor, hissedebiliyordum. Beni kaybetmek istemediğini söylemişti, nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. O, iyi bir arkadaştı. Yani öyle umuyordum, bundan fazlası olabilir miydi bilmiyordum. Derin bir nefes verdim. Bakışlarımı yüzüne çevirdim, o da bana bakıyordu. Gerçekten ne söyleyeceğimi bilmiyordum, nasıl davranacağımı, konuşmaya nasıl başlayacağımı. Alt dudaklarımı dişledim.
"Aleda?"
Gözlerimi gözlerine diktim. Şuan titremem normal miydi? Çünkü üşümüyordum.
"Benim şuan hangi duyguları hissettiğimi biliyorsun." dedi.
Sadece başımı salladım. Neler hissettiğini biliyordum.
"Ama benden de duy..."
Tanrım! Şuan ne yapmalıyım?
"Seninle ilk Şev Ormanı'nda tanıştık, daha sonra eğitim sarayında eğitmenler sürekli bizi eş yapardı."
İstemsizce gülümseyerek başımı salladım. Anılar gözümde canlanıyordu. Güzel dövmüştüm kendisini.
