A L E D A ~Hükümdar~

~Aleda Atmışıncı Bölüm~

{FİNAL BÖLÜMÜ}

ALEDA'DAN...

Gözlerimi açtığım da etrafa baktım, bir sandalye de bağlıydım. Çırpınmaya başladığım sırada kollarıma dolanmış dikenli telleri gördüm. Vücuduma batarken dişlerimi sıktım. En son uçurumdan düşüyordum. Nasıl gelmiştim buraya? Kim getirmişti beni? Burası neresiydi böyle? Ayak sesi gelince sesin geldiği yöne baktım. Gözlerim isimsiz yaratıklarla ilişince kaşlarımı çattım.

"S-Siz, beni-"

Konuşmama izin vermeden  "Liderimiz birazdan sizi görmeye gelecek." dedi.

"Gerçekten mi? Beni çözemeye ne dersiniz?"

Cevap vermeyip gittiler. Zaten beni çözün dediğim de çözeceklerdi beni. Sinirle dişlerimi sıktım. Başımı geriye attım. Tavan camdan yapılıydı. Çok lüks gözüküyordu ama etrafım hiç de öyle değildi. Ya da sadece bu kısım öyle değildi. Gördüğüm kadarıyla büyük bir yerdi. Gerçekten lideri merak ediyordum. Kimdi? Fazla gizem yapmıştı. Adını söyleyince ölecek miydi? Bu dikenli teller canımı hem sıkıyordu hem de acıtıyordu. Lider her kimse huyuna gitmeliydim, önce bu tellerden sonra da ondan kurtulmalıydım. "ALEDA!" etrafıma hızla baktım, ne gelen vardı ne giden. Ses çok tanıdıktı. Derin bir nefes aldım.

"Ortaya çık!"

"Burdayım.!"

Ses arkamdan gelmişti. Bakmak istedim ama teller yüzünden bakamamıştım. Yutkundum.

"Karşıma çık da kim olduğunu öğreneyim."

Ayak sesleri yaklaşmıştı. Nefesini kulağımda hissedince dişlerimi sıktım. Gözlerimi kapattım.

"Korkuyor musun?"

Hızla gözlerimi açtım. Karşımda belirince öylece baktım. Gerçekten mi? Yüzüne baykuş maskesi takmıştı.

"Peki sen, sen neden yüzünü benden gizleyecek kadar korkuyorsun?"

Susuyordu. Öylece bana baktı.

"Yüzümü mü görmek istiyorsun?"

"Evet!" dedim net bir sesle.

Bana yaklaştı. Elini maskeye atmıştı. Baykuş maskesinin altındaki mavi gözlerini yakından görmüştüm. Çok tanıdıktı. Kimdi bu? Maskesini çıkartınca gördüğüm kişiyle öylece kaldım.

Bu... Zayn idi.

Beni kaçıran o muydu? Düzeltiyorum, uçurumdan kurtaran ve kaçıran..? O ölmemiş miydi? Ben onu fanilerin dünyasında ateşler arasında bırakmıştım. Ama nasıl olur da yaşıyordu? Şimdilik huyuna gitmeliydim, en azından gerçeği öğrenene kadar.

"Sen... Tanrı'ya şükür yaşıyorsun.!"

Gözlerimin dolmasını sağladım.

"Öldüğünü sanmıştım, seni o gün orada bıraktığım için özür dilerim Zayn..."

Hiçbir şey demeden sadece öyle bakıyordu.

"O gün her şey Austyn yüzünden oldu Zayn. Sana katılmak istedim ama karşı çıktı."

"Aleda, doğruyu söylediğini nereden bileceğim? Sen beni o gün öldürdün."

"Kalbimde her zaman vardın. Oradan çıkmadın. "

"Ayakta zor duruyorsun. Seni çözeceğim, tek hamlende geberirsin!"

Hızla başımı salladım. Tek hamlede tellerden kurtulurken kollarıma baktım. Her yerim delik deşik olmuştu. Birden midemin bulanmasıyla kan kustum.