Story of Us

Chapter 49: A Book?

"Zach--!"

Napatigil ako sa pagsigaw dahil nakita ko ang isang natutulog na Zach sa kama. Andaming nakakabit sa kanyang kung ano-ano and I instantly felt liquid in my eyes.

Fvck you Ryan.

Naalala ko kaagad yung text ni Ryan. He said that everything's under control! So why is Zach lying there like a comatose patient? The news was right, Zach got involved with a hit-and-run accident but I never expected it to be this worst!

Akala ko, yung tipong balikat lang ang nasagi kay Zach pero bakit may bandage siya sa paa? Mayroon din sa ulo! Just what did happen that night?

Ilang minuto ata akong nakatanga doon habang nakatitig sa kanya. He looks so peaceful when he sleeps... pero sa tuwing napapadako ang tingin ko sa mga tube na nakakabit sa kanya ay hindi ko maiwasang kabahan.

Is Zach really okay?

I mustered up my courage to speak. I need Zach to feel that I'm here by his side,"Z-Zach..."

Nanghihina ako sa kakatitig kay Zach. Seeing those paraphernalia attached to his body makes me think of horrible possibilities for him...

Ayokong masira ang mga pangarap ni Zach sa isang iglap. He needs to heal. So why is he still not waking up?

Umupo ako sa upuan na nasa gilid ng kama niya. Mas tumindi ang tibok ng puso ko, pinagsamang kaba dahil sa nangyari sa kanya at kaba dahil malapit ako ngayon sa kanya.

Oh my God Zach. Napahawak ako sa puso ko habang nakatitig kay Zach. Simple lang naman siyang lalaki but he's still a breath taker in his own way. His manly aura combined with that soft and attractive face. Damn Zach.

Napangiti ako at napahawak sa parte kung nasaan ang puso ko. I can feel it beating rapidly. I never realized I'm so in love with Zach. Hinding-hindi ko papakawalan 'tong lalaking to.

Thinking about that, what if sagutin ko na siya when he wakes up?

Hinawakan ko ang kamay niya pero agad ding nabitawan iyon nang naramdaman kong gumalaw ang kamay niya at pinagsalikop ang mga kamay namin.

"Zach!"

He smiled at mas lalong hinigpitan ang hawak sa kamay ko. I felt warm by that gesture.

"Thank you... sa pagpunta dito."

Ngumiti ako,"Wala yun. I'm thinking about..." Kinagat ko ang labi ko at napatingin sa kanya. Dapat ko bang ituloy ang sasabihin ko?

He murmured something. Hindi ko iyon narinig kaya tinaasan ko siya ng kilay, kagat ko pa rin ang labi ko.

Zach pulled me closer. Nanlaki ang mata ko dahil nakaya niya akong hilain sa kabila ng mga sugat niya. Hindi ba dapat ay nanghihina siya?

"Hailey..." He whispered at my ear. I felt a tingling sensation kaya napabalikwas ako, nanlaki ang mata ko nang mapagtantong sobrang lapit ng mukha ni Zach.

He's smiling like an idiot while I'm looking at him with wide eyes. I can't understand. Why is he smiling? Hindi ba niya nararamdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko sa posisyon namin? Kasi ako nararamdaman ko... and I can't smile with this feeling.

"Zach... U-uhm, masyadong m-malapit," Akmang tatayo ako nang ipalibot niya sa baywang ko ang kamay niya. Damn! Mas awkward ang posisyon namin ngayon!