Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Μετά απο εκείνο το σκηνικό, συμπεριφερόμαστε πάλι σαν άγνωστοι.
Μου την δίνει αυτό.
Θέλω να τον ευχαριστήσω τουλάχιστον. Ναι, ο Αχιλλέας μόλις με είχε σώσει.
Τον παρατηρούσα καθως καθόταν στο κινητό του στο παγκάκι.
Έχει απομακρυνθεί απο την παρέα του. Ειδικά απο τον Δημήτρη.
Σπάνια μιλάει με τον Μάριο, είναι το μόνο παιδι της παρέας τους που μου μιλούσε που και που.
Κουδούνι. Τρίτη ώρα.
Έχασα τις πρώτες δύο, η αλήθεια είναι οτι η συμπεριφορά του Δημήτρη με τρόμαξε.
Ελπίζω να το ξεχάσει.
Σιγα μην το ξεχάσει..
Με έναν αναστεναγμό μπήκα στο τμήμα μου. Ένιωσα μια παρουσία δίπλα μου, στην άδεια θέση.
Γύρισα και αντίκρισα τον Δημήτρη.
«Θα με βοηθήσεις στο διαγώνισμα και θα τα ξεχάσω όλα.»
Είπε και ακούστηκε σαν απαίτηση, οχι σαν ερώτηση. Γέλασα.
«Δεν έχω διαβάσει.»
Όντως, δεν έχω διαβάσει. Δεν έχω καμία όρεξη.
«Δεν σε πιστεύω. Πάντα διαβάζεις.»
Πριν προλάβω να του απαντήσω, η καθηγήτρια μπήκε μέσα και χωρίς να χάσει χρόνο μοίρασε τα διαγωνίσματα.
Δεν έγραφα, απλά μουτζούρωνα το χαρτί και ένιωθα τον Δημήτρη να βράζει από τον θυμό του δίπλα μου.
Αισθάνομαι άβολα πλεον γύρω του.
Αφού δεν έχω σκοπό να γράψω τίποτα, άφησα το χαρτί στην έδρα και βγήκα από την τάξη, αγνοώντας το βλέμμα του Δημήτρη.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
STAI LEGGENDO
Είκοσι Μέρες
Teen FictionHR: #1 in Teen Fiction «Σου δίνω είκοσι μέρες.» Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής. Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
