Είκοσι Μέρες

×67×

"Insidious ή Paranormal Activity;"

Ρώτησε ο Μπρούνο, στην προσπάθεια του να μου φτιάξει το κέφι, καθώς είχε ανοίξει το λάπτοπ για να δούμε ταινία.

Όταν γύρισα σπίτι κλαίγοντας, μου υποσχέθηκε οτι θα κάτσει μαζί μου. Δεν είναι τόσο κακός τελικά.

"Τι είναι αυτά;"

Ρώτησα μασώντας πόπ κόρν. Έχω βάλει σκοπό να φάω οτι τραβάει η όρεξη μου.

"Θρίλερ."

Είπε με έναν ειρωνικό τόνο και παραλίγο να πνιγώ.

"Όχι. Αποκλείεται. Τα φοβάμαι όσο τίποτα άλλο."

Γέλασε.

"Τι σκατά να βάλω τότε; Το Μπάρμπι η πριγκίπισσα των μαργαριταριών ή μήπως το Αυτοκινητάκια 2;"

Ρώτησε θυμωμένος και στριφογύρισα τα μάτια μου. Γιατί τόσα νεύρα;

"Προτιμώ το ψάχνοντας την Ντόρυ."

Χαμογέλασα αδύναμα, ενώ έψαχνε την ταινία ψιθυρίζοντας βρισιές.

"Ξέρεις οτι σε ξέρω μόνο μια μέρα και μου συμπεριφέρεσαι ήδη πολύ απότομα;"

Είπα σταυρώνοντας τα χέρια μου.

"Μπορεί εσύ να με ξέρεις μόνο μια μέρα, αλλά εγώ σε ξέρω από την πρώτη μέρα που πάτησες σε αυτό το σχολείο, οπότε εγώ θα έπρεπε να είμαι αυτός που θα παραπονιόταν για την συμπεριφορά σου."

Γούρλωσα έκπληκτη τα μάτια μου.

"Όλο το σχολείο μιλούσε για την περιβόητη κοπέλα του Αχιλλέα."

Είπε ειρωνικά, απαντώντας στις σκέψεις μου. 

"Αν ήσουν έξυπνη θα καταλάβαινες οτι δεν τον πάω καθολου, γι'αυτό και σου συμπεριφέρομαι έτσι. Συγγνώμη πάντως, μου βγαίνει αυθόρμητα."

Γέλασα.

"Μόλις υπονόησες οτι δεν με συμπαθείς;"

Σούφρωσα τα φρύδια μου.