Είκοσι Μέρες

×74×

"Δεν έπρεπε να έρθουμε εδώ."

Σηκώθηκα απότομα από την θέση μου και η Αριάδνη με έπιασε απότομα από τον αγκώνα.

"Κάτσε κάτω μπας και ακούσουμε τίποτα."

Είπε και στριφογύρισα τα μάτια μου. Είχε καρφώσει το βλέμμα της επάνω τους.

"Θα μας δουν. Εξάλλου δεν μπορούμε να ακούσουμε τίποτα από τόση απόσταση."

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

Γύρισα προς το μέρος του Αχιλλέα, ο οποίος είχε σηκωθεί όρθιος και μιλούσε με απειλητικό τόνο. Πήρε το δερμάτινο του και βγήκε από το μπαρ.

Παρατήρησα το ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπο του τύπου που έμεινε πίσω.

"Μόλις φύγει και εκείνος πες μου."

Ψιθύρισα στην Αριάδνη και έκατσα ξανά στην θέση μου. Δεν πρέπει να με δεί.

"Τι ήταν αυτό;"

Ρώτησε εκείνη και ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Δεν έχω ιδέα."

Ξεφύσηξα και ήπια μια γουλιά από το ποτό της Αριάδνης.

"Έφυγε."

Άφησε χρήματα στο τραπέζι και με οδήγησε προς την έξοδο. Αφού σιγουρευτήκαμε πως δεν υπήρχε κανένας έξω, κινηθήκαμε προς το αυτοκίνητο της Αριάδνης.

Μπήκα μέσα ανασαίνοντας βαριά. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μου άρεσε καθόλου αυτό.

"Έι, δεν θέλω να βλέπω αυτά τα μούτρα. Ώρα για πάρτυ!"

Τσίριξε η Αριάδνη και άναψε την μηχανή.

Κεφάτη, όπως πάντα.