HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Μόλις τελείωσα την πρώτη ώρα και κατευθύνομαι προς το ντουλαπάκι μου για να πάρω τα βιβλία της επόμενης ώρας.
Η μέρα μου είναι υπερβολικά βαρετή και θα συνεχίσει να είναι. Η Αριάδνη, η Φραντσέσκα, ακόμη και ο Τεό, πήγαν σε αυτήν την εκδρομή για το πρότζεκτ και είμαι τελείως μόνη.
Δεν μπορούσε να φύγει και ο Μπρούνο για να γλίτωνα από την παρουσία του για μερικές μέρες;
Ξεφυσώντας, έβαλα τον κωδικό μου και μετά από μερικά χτυπήματα άνοιξε. Εννοείται πως ακόμη και το ντουλαπάκι μου είναι ελλατωματικό. Έβγαλα το βαρύ βιβλιο των ιταλικών και έβαλα όλα μου τα πράγματα στον μικρό αυτόν χώρο, εκτός από το κινητό μου φυσικά, που μόλις δονήθηκε.
"1234. Πολύ εύκολος κωδικός. Μάλλον θα πρέπει να τον αλλάξεις. Μπορούν πολλοί να το ανοίξουν."
Το σακίδιο μου γλίστρησε από τα χέρια μου και έσκυψα βιαστικά να το μαζέψω. Τοποθέτησα την τσάντα μου στον αριστερό μου ώμο και έριξα μια ματιά γύρω μου.
Τώρα με παρακολουθούν κιόλας; Φοβάμαι πως προσπαθούσαν να μου μεταφέρουν έμμεσα ένα μήνυμα. Φοβάμαι οτι έχουν ανοίξει ήδη το ντουλαπάκι μου.
Δεν μπορούσα να εντοπίσω τίποτα και κανέναν ύποπτο. Όλα έδειχναν τόσο φυσιολογικά. Το βλέμμα μου, άθελα μου, στράφηκε στον Αχιλλέα.
Είχε στηρίξει το σώμα του στο ντουλαπάκι και χαιρετούσε εκείνη την χαζή, ξανθιά μαζορέτα που περνούσε δίπλα του.
Το είπε και το έκανε. Σιγά μην τον αφήσει ήσυχο τώρα. Στριφογύρισα τα μάτια μου.
Έφτιαχνε τα μαλλιά του, ως συνήθως. Έχει μια μανία να τα πειράζει συνεχώς και το λατρεύω αυτό, αν και μου αρέσει περισσότερο να του τα πειράζω εγώ.
Μια ειδοποίηση στο κινητό μου διέκοψε την ηλίθια φαντασίωση μου και στράφηκα ξανά σε εκείνο.
"Δεν θα έπρεπε να κυκλοφορείς μόνη σου."
Σούφρωσα τα φρύδια μου και δάγκωσα το κάτω χείλος μου για να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.
