HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αχιλλέας
Μαλακία μου που την άφησα μόνη.
Είπα σε έναν φίλο να την προσέχει μέχρι να φέρω το αυτοκίνητο που είχα παρκάρει αρκετά στενά πιο κάτω.
Λίγα λεπτά αργότερα, μπαίνοντας στο κλαμπ, δεν την βρήκα εκεί που την είχα αφήσει. Βέβαια το παράξενο θα ήταν να την έβρισκα εκεί. Σιγά μην με άκουγε. Πότε με έχει ακούσει για να το κάνει τώρα;
Την τελευταία φορά που είχαμε πάει μαζί σε κλαμπ, ήταν επίσης σε άθλια κατάσταση. Δεν έπρεπε να την ξαναφέρω.
Άκουσα σφυρίγματα. Ακολούθησα τους θορύβους και αντίκρισα την Ζωή να χορεύει επάνω σε ένα τραπέζι.
Ο μαλάκας ο Μάριος που σκατά είναι;
Εκνευρισμένος, έσπρωξα τους λιγούρηδες και ανέβηκα στο τραπέζι.
"Αχιλλέα! Έλα να χορέψουμε."
Είπε και με κόλλησε πάνω της. Όσο και αν ήθελα να μείνω στην αγκαλιά της, έπρεπε να την κατεβάσω και να την πάρω από εκεί το συντομότερο.
Οι μεθυσμένοι φώναζαν και έκαναν παράπονα.
"Τέλειωσε το show!"
Φώναξα αρκετά δυνατά ώστε να ακουστώ και βγήκαμε από το club.
Με το ζόρι.
Την έβαλα στην θέση του συνοδηγού.
Σε όλη την διαδρομή τραγουδούσε, είναι και παράφωνη γαμώτο.
"Λυπήσου με."
Κλαψούρισα αλλάζοντας σταθμό.
Πρώτη φορά την βλέπω έτσι. Τόσο χαρούμενη; Ναι, αυτό, άλλα και πάλι δεν πρέπει να το ρίξει στο ποτό.
Δεν πρέπει να κάνουμε τα ίδια λάθη.
Αποφάσισα να την πάω σπίτι μου.
Αν την έβλεπε η μητέρα της σε αυτήν την κατάσταση θα έριχνε το φταίξιμο επάνω μου και δεν θέλω να προκαλέσω καυγάδες.
