HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Η χθεσινή μέρα θα μου μείνει αξέχαστη, όπως και η έκφραση της Νεφέλης.
Δεν έχω ξαναγελάσει ποτέ τόσο πολύ.
Μπορεί να μου έριξε χιλιάδες εχθρικά βλέμματα, αλλά δεν με πειράζει. Εγω θα έπρεπε να είμαι η θιγμένη και η θυμωμένη, οχι αυτή.
Σκύλα.
Σήμερα αποφάσισα να μην παω σχολείο. Δεν έβαλα καν ξυπνητήρι.
Λίγες μέρες έμειναν και δεν έχω σκοπό να τις περάσω στο σχόλειο. Χαζή είμαι;
Ίσως πάρω τηλέφωνο τον Αχιλλέα αργότερα.
Αποφάσισα οτι θέλω να παω στο σπίτι του. Καιρό έχω να πάω.
Έβαλα την αγαπημένη μου σειρά στην τηλεόραση και έφαγα μια σακούλα πατατάκια μόνη μου.
Παλιά θα με πείραζε, διότι θα πάχαινα, αλλα δεν με νοιάζει τίποτα πλεον.
Είναι πολύ καλύτερα έτσι. Χαμογέλασα και βολεύτηκα καλύτερα στον καναπέ.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Γαμώτο! Στο καλύτερο σημείο το σταμάτησαν!"
Είπα θυμωμένη με τους σεναριογράφους, μετα το πέμπτο επεισόδιο που έβλεπα σήμερα.
Η ώρα είναι τρείς το μεσημέρι.
Ο Αχιλλέας θα έχει γυρίσει σίγουρα στο σπίτι του. Πήρα τα κλειδιά μου και βγήκα από το σπίτι. Έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και περπάτησα έως τον προορισμό μου.
