HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το ξυπνητήρι του Μπρούνο ήχησε στον χώρο και γκρίνιαξα.
"Κλείσ'το."
Δεν έχω σκοπό να κατέβω για μάθημα σήμερα. Αποκλείεται. Πέρα από το γεγονός οτι έχω παραμελήσει λίγο το διάβασμα και δεν έχω όρεξη, δεν θέλω να βγώ καθόλου από εδώ μέχρι να σιγουρευτώ οτι είμαι ασφαλής.
Ο ενοχλητικός ήχος συνεχίζει να κουδουνίζει και βουήζει το κεφάλι μου.
"Μπρούνο!"
Παραπονέθηκα και έκρυψα το κεφάλι μου κάτω από το μαξιλάρι. Εκείνος με ένα μουγκρητό, αποχωρίστηκε το κρεβάτι του και έκλεισε το ξυπνητήρι.
"Αν το κινητό σου δεν ήταν το ξυπνητήρι σου, θα το πετούσα από το παράθυρο."
Δήλωσα και έτριψα τα μάτια μου. Δεν πρόκειται να με ξαναπάρει ο ύπνος.
"Τι ώρα είναι;"
Ρώτησα και γύρισα προς το μέρος του, αντικρίζοντας τον με το μποξεράκι. Στριφογύρισα τα μάτια μου.
"Σου έχω πει χιλιάδες φορές να μην αλλάζεις μπροστά μου."
Έκλεισα τα μάτια μου και χαχάνισε.
"8:20."
Γούρλωσα τα μάτια μου.
"Πες μου έναν καλό λόγο για τον οποίο κάποιος ξυπνάει με την θέληση του τόσο νωρίς."
Δεν χρειάστηκε να μου δώσει απάντηση, την πήρα μόνη μου όταν συνειδητοποίησα οτι φορούσε την ποδοσφαιρική του στολή.
"Κατάλαβα."
Σηκώθηκε όρθιος και πήρε την τσάντα του από το πάτωμα.
"Ευχήσου μου καλή επιτυχία!"
Μου έκλεισε το μάτι και ξεφύσηξα. Που την βρίσκει την όρεξη πρωινιάτικα;
Σηκώθηκα από το μαλακό μου κρεβάτι και κινήθηκα ως το μπάνιο. Βούρτσισα τα δόντια μου και χτένισα τα μαλλιά μου.
Έφτιαξα έναν καφέ για να με κρατήσει μέχρι το βράδυ που θα έρθει ο Αχιλλέας, για να πάμε-- α, δεν ξέρω καν που θα πάμε.
