HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
«Γειά σου μικρή.»
Απο την μυρωδιά του αλκοόλ σε συνδιασμό με το τσιγάρο, κατάλαβα οτι ήταν ο Μιχάλης.
«Γειά.»
Έκλεισα το βιβλίο και έπαιζα αμήχανη με το μολύβι μου.
«Ελπίζω να με άκουσες.»
Το ύφος του απο γλυκό, μετατράπηκε σε σοβαρό.
«Ναι. Δεν είπα τίποτα στην μητέρα μου.»
Ψιθύρισα και στριφογύρισα τα μάτια μου ενοχλημένη.
«Ετσι μπράβο. Αν μάθω οτι έγινε το παραμικρό όμως, δεν θα τα πάμε καθόλου καλά εμείς οι δύο.»
Δήλωσε και προσπάθησα να πνίξω το γέλιο μου.
Οταν τα βλέμματα μας συναντήθηκαν, συνειδητοποίησα οτι το εννοούσε.
«Δεν θα διστάσω να σου κάνω κακό Ζωή. Δεν είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει.»
Το βλέμμα του ηταν τρομακτικό. Αντιλήφθηκε τον φόβο που με κατέκλυσε και χαμογέλασε σατανικά.
Ένα κύμα ανατριχίλας διαπέρασε το κορμί μου.
Τα λόγια του με τρόμαξαν και χαμήλωσα το κεφάλι μου, προκαλώντας το αρρωστημένο γέλιο του.
Χωρίς να τον πάρω χαμπάρι, είχε ήδη κλείσει την πόρτα με δύναμη και έφυγε από το δωμάτιο.
Κούνησα μπερδεμένη το κεφάλι μου.
Είναι μεθυσμένος Ζωή. Λέει χαζομάρες.
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το μήνυμα του Αχιλλέα, που μου έφτιαξε κατευθείαν την όρεξη.
«Θέλω να σε παω κάπου.»
Χαμογέλασα οταν παρατήρησα το μήνυμα στην οθόνη του κινητού μου.
