2|KORKU

52.5K 1.8K 284
                                    

Zach Bennett

O uyur uyumaz yine evine girmiştim. Bunun bir suç ya da başıma neler açabileceğinden haberim vardı. Lakin onu görmediğimde gerçekten sinirlerime hakim olamıyor, önüme gelen herkese zarar veriyordum.

Karşımdaki mükemmel yüzünü, saçlarını, eşsiz bedenini izliyordum. Üzerindeki kıyafetlere odaklanmamak ise çok zordu. Bu gece diğerlerinin aksine gecelikleri yerine üstüne ince askılı bir tişört, altında ise sadece iç çamaşırı ile yatıyordu karşımda.

Yanına uzanıp gözlerimi kapadım. Sanki birbirimize sarılıp beraber uyuyormuşuz gibi hayaller kurmaya başlarken düşüncelerimi cebimdeki telefonumun titreşimi bölmüştü. Abim eve gelmem gerektiğine dair bir şeyler yazmıştı. Umursamadım.

Uzanıp çıplak omzuna hafifçe bir öpücük bıraktım. Ondan uzak kalmaya katlanamıyordum ama bunu yapmak zorundaydım.

Geriye çekildiğimde vücudunun titrediğini fark etmiştim. Sanırım üşümüştü. Üzerini battaniye ile örtüp yattığım yerden ayaklandım. Gitmem gereken başka bir yer daha vardı.

Perri Carol

Arkamda hissettiğim nefes alış verişleriyle uykumdan uyanmış, neler olduğuna anlam vermeye çalışıyordum. Burnuma ulaşan parfüm kokusundan ise bunun bir adama ait olduğunu anlamakta zorlanmamıştım.

Elimden gelen tek şeyi yapıp uyumaya devam ediyormuş gibi davrandım. Neyi amaçladığını bilmiyordum ve bunu öğrenene kadar olabildiğince sakin kalmalıydım.

Kalbim her şeyi ele verecekmiş gibi delicesine atıyordu. Kendime sakin kalmak için telkinlerde bulunuyordum ama nafileydi. Aşırı derecedeki sesli kalp atışlarımı duymaması için Tanrıya yalvarıyordum.

Bir anda omzumda hissettiğim dudaklarıyla vücudum benden bağımsız titremişti. Tedirginliğim iyice artarken uyandığımı belli etmemek için büyük bir çaba sarf etmeye başladım.

Üzerime battaniye örtüldükten sonra yatakta bir hareketlilik oldu. Sanırım gidiyordu. Arkamı dönüp bakmamak için büyük bir gayret gösterirken vücudumu sıkmaktan bir hâl olmuştum. Tek temennim uyanık olduğumu anlamamasıydı.

Uzun bir süre odadan herhangi bir ses gelmeyince kapalı olan gözlerimi araladım. Gitmişti. Kalbim korkudan deli gibi atarken yattığım yerden aceleyle kalkıp tekrar gelme ihtimaline karşı odadaki tüm kapılar ile pencereleri kapatmaya başladım. Ardından sakinleşmek adına bir süre odada öylece gezindim. Aynı zamanda da kendimi tüm bunların yaşanmamış olduğuna inandırmaya çalışıyordum.

Gerçek değildi Perri, hayaldi. Sadece bir kâbustu. Geçti, sadece kâbustu. Sadece kâbus. Sadece kâbus!

SAPLANTIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin