6|SERZENİŞ

37.4K 1.4K 147
                                    

Perri Carol

Duyduğum sesle hemen gözlerimi araladım. Bakışlarım anında etrafta gezinirken kimsenin olmaması beni germişti. Tamam, birisinin olmasını da istemiyordum ama böylesi daha korkutucuydu.

Olmadık sesler duyuyordum ve bu psikolojimi bozuyordu. Hissettiğim hareketlikle kafamı o yöne çevirdim. Tam karşımda sandalyede oturuyordu.

Bacaklarımı kendime çekip yatakta geriledim. Başımı dizlerime gömdüm. Yatakta öylece sallanırken dikkatimi dağıtmaya çalışıyordum.

"S-sen! Git buradan!"

Bir süre ses gelmeyince kafamı kaldırdım. Gözyaşlarımdan buğulanmış gözümle etrafı seçmem zor oluyordu. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. Bana doğru yaklaştığını bile yeni fark etmiştim.

"Yalvarırım gelme..."

Yatağın en köşesine gidip ağlamaya devam ettim. Korkudan titriyor, sayıklıyor, saçlarımı çekiştiriyordum.

"Lütfen! Lütfen, ne istersen yaparım lütfen beni rahat bırak.."

Cevap vermeyip yatağa iyice yaklaştı. Fakat bu sefer dün geceki ona ait olan parfüm kokusunu hissetmiyordum.

"Lütfen, lütfen, lütfen.."

Kendi kendime sayıklamaya başlamıştım. Bir el bacağıma dokunduğunda çığlık atarak yataktan çıktım. Korkudan ne yapacağımı bilemezken elime ilk gelen şeyi almış, kendimi korumaya çalışıyordum.

Titreyen ellerimde zorlukla tuttuğum vazoyu gözünü korkutmak amacıyla havaya kaldırdım. Hoş, ben bile bundan etkilenmeyecekken karşımdaki adamın ne kadar korkacağı meçhuldü.

"Sana zarar vermek istemiyorum, lütfen git!"

Bir cevap vermeyip alaylı bir şekilde gülümsedi. Bana doğru bir hamle yaptığında kendime hakim olamayarak vazoyu anında yüzüne fırlatmıştım.

Vazo gürültüyle duvara çarpıp cam parçaları yere saçıldı. Neler olduğuna anlam veremezken onun nereye kaybolduğunu merak ediyordum. Hızla odaya göz gezdirdim. Kimse yoktu!
Halüsinasyon görmeye mi başlamıştım?

Hayır, o buradaydı, emindim...

Tam karşımda!

SAPLANTIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin