İki adam.
Biri karanlık bir buz, diğeri karanlığın kolları. Biri kızıl bir ateş, diğeri mavi okyanus.
Bir kadın. Yaşadığı ihanetle, gözünü intikamın bürüdüğü bir kadın.
Tüm bu yalanlar, ihanetler, karanlık ve suçlar var olurken kadın yanacak mıydı...
Bölüm şarkıları; TDG - Gone Forever Shawn Mendes & Camila Cabello - Senorita Mavi Gri - Odamda Hayalin Saklı Zara Larsson - Funeral Ariana Grande - Touch İt Set Fire To Rain - Adele
FİNAL
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●
Bir yıl.
Geçen 365 gün.
Odayı dolduran dostlukla yükselen kahkahalar yıldızlarla dolu geceyi ışıklandırıyor, iç ısıtıyordu.
Bazılarının hayatında hâlâ karanlık olsada, bugün her şey geride bırakılmıştı. Bir bebek doğmuş, büyümüş ve karanlığa bir güneş doğmuştu. Şimdi ise bir bebek daha eklenmişti karanlık hayatlara.
Bir güneş daha doğmuştu.
Ayla kahkahalar yükselirken kocasının kollarından ayrıldı ve içeriye, yatak odasına girdi ve bebeğini kucağına alıp tekrar kahkahaların yükseldiği odaya geçti. Onu ilk fark eden kocasıydı. Ufuk gülümseyerek karısına ve kucağındaki oğluna baktığında herkes onlara dönmüş kahkahalar geriye tebessümleri bırakmıştı.
Gizem birkaç aylık olan kızının, babasının kollarında huzurla oynamasını izledi ve Berat ona göz kırptığında gülümsedi. Gözleri şeytanice yan yana oturan iki kişiye kaydığında Berat karısının ne yapacağını anlayıp kahkasını tuttu.
"E Deniz'le Elvan bile nişanlandığına göre sıra ne zaman size gelecek?"
Nevra Gizem'e baktı. Yüzü kıpkırmızı olurken boğazını temizledi ve Gizem ona gülerken gözlerini irileştirdi. Hemen yanında oturan Erim'in gülümsediğini gördüğündeyse terleyen ellerini kucağında birleştirdi. Nefes alamıyor gibi hissediyordu. Hızla ayağa kalktı ve utançla, ona sırıtan Ayla'ya baktı; "Ben bir arka bahçeye çıkayım."
Genç kadın nefes nefese odadan çıkıp arka kapıyı itti ve çıplak ayakları çimlerle buluştuğunda titrek bir nefes verdi. Gözleri yıldızlarını serpen gökyüzüne kaydığında onunla evlenme düşüncesine gülümsedi. Kalbi bu düşünceyle çarparken kadının gülümsemesi genişlemişti ancak aniden beline dolanan kollarla gülüşü yüzünde dondu.
"Neden gittin?"
Adamın kolları onu daha sıkı sarıp dudakları boynuna değdiğinde kadın gözlerini kapatıp yutkundu. Erim onu kendine çevirip bir kolu belindeyken diğeriyle yüzüne düşen saçını geriye attı ve "Gözlerini aç sarışın," diye fısıldadı. "Güzel gözlerini görmeme izin ver."
Mavi gözleri özgür kaldığında kadın adamın güzel yüzüne hayranlıkla baktı. Ay ışığının vurduğu çıkık elmacık kemiklerine, düzgün burnuna, hafif kalın dudaklarına ve okyanus rengi gözlerine baktı.
"Sana bir şey göstereceğim."
Adam ondan ayrılıp ellerini birleştirdiğinde kadın karşı çıkmadı. Arka kapıyı açıp içeri tekrar girdiklerinde herkes onlara gülümseyerek bakıyordu. Nevra hepsinin neden onlara öyle baktıklarını bilmiyordu ancak o da onlara gülümsedi ve Erim bir baş selamı verip arkadaşlarına "Biz erken ayrılıyoruz," dediğinde onlara el salladı.
