Tersenyum aku bila akhirnya jam menunjukkan pukul 5 petang. Aku dah boleh balik! Yes! Nikmat dunia yang tak mungkin akan aku lupa.
Aku capai beg dan apron yang aku gunakan seharian dan berjalan menuju ke mesin punch card untuk daftarkan tamat sesi bekerja aku pada jam ini. Selesai, aku terus keluar kafe.
Tapi... ada sesuatu yang mengeraskan tubuh aku di depan pintu kafe.
"Apa awak buat dekat sini?" Soal aku. Baekhyun yang tadinya bersandar pada badan kereta terus angkat kepala. Dia tegakkan tubuhnya.
"Kan saya dah bagitahu tengah hari tadi, saya jemput awak balik." Katanya. Aku diam dengan rasa hati yang hairan. Pelik aku. Apa yang dia mahukan sebenarnya?
"Encik, saya tak kenal awak tau. Kita tak pernah kenal. Takkanlah saya nak setuju macam tu je?" Aku beralasan. Baekhyun mendekati aku. Aku masih kekal dengan posisi yang sama.
"Tapi kita boleh kenalkan, Cik Lee Soyoung?" Sekali lagi aku terdiam. Aku pandang ke tempat lain. Rasa macam lemah bila aku bertentang mata dengan dia.
"Rumah awak dekat mana?" Soal Baekhyun. Lembut sungguh bahasanya. Suaranya lagilah. Tapi itu tidak melembutkan hati aku. Aku masih tertanya-tanya. Apa motif dia sebenarnya?
"Dekat kawasan sini je."
"Jom, saya hantar awak."
"Tapi untuk apa awak buat semua ni, Encik Hyun? Awak ada muslihat ke? Atau awak ada berniat sesuatu?" Soal aku bertalu-talu. Aku terlalu ingin tahu. Untuk apa dia buat semua ni? Aku rasa macam tak ada sebab. Takkanlah sebab... kes tertumpahkan air tu? Dia...
"Saya.."
"Awak nak jual saya ke, encik?! Awak nak balas dendam?! Sebab saya tertumpahkan air dekat meja awak haritu dan sekarang awak nak jual saya untuk balas dendam?! Kalau itulah niat awak, saya minta maaf. Say..."
"Soyoung, tak."
Aku terkedu. Aku lepaskan nafas kecewa melihat wajahnya tegas melafazkan ayat 'tak' tadi. Aku pejam mata. Rasa macam nak mengamuk pun ada. Aku picit pelipis perlahan. Rimas rasanya. Sampaikan rasa macam nak tanggalkan mask wajah ni.
"Tak terdetik walau sesaat pun saya nak buat macam tu. Saya cuma nak kenal awak je. Dengan lebih dekat. Saya tertarik dengan awak." Terdiam lagi aku. Rasa macam tak terluah jawapan. Dia nak kenal dengan aku?!
"Awak tak boleh kenal dengan saya, encik. Saya bukan perempuan yang sempurna untuk awak kenal saya. Saya tak macam perempuan lain yang cantik, yang kaya raya. Okey? Saya.. saya tak boleh. Saya nak balik." Aku berikan kata putus dan terus melangkah menjauhi Baekhyun. Laju aku jalan. Tapi aku dengar, ada derapan tapak kasut menyaingi aku. Aku menoleh.
"Awak ni kenapa, Encik Baekhyun? Awak ikut saya kenapa? Kereta awak dekat sana tu." Aku berhenti berjalan.
"Saya akan ikut awak sampai awak setuju saya hantar awak balik rumah."
"Janganlah macam ni, encik. Saya..."
"Please, Cik Soyoung. Saya ikhlas nak kenal awak. Saya nak tolong awak. Izinkan saya?"
Aku terus menggeleng. Senyum pahit disebalik mask yang aku pakai untuk menutupi cela pada pipi aku.
"Tak boleh. Saya dah cakap, saya bukan sempurna un..."
"Sempurna tak menjamin kebahagiaan."
Aku terdiam lagi. Aku pandang tempat lain, ambil nafas. Rasa tertekan berbalas ayat dengan Baekhyun. Macam tak faham bahasa.
"So? Macam mana?"
Aku mendongak.
"Macam mana apa?"
"Ikut saya atau saya ikut awak?" Aku ketap gigi sambil genggam penumbuk. Tanpa rela, aku menjawab.
"Ikut awak."
Baekhyun tersenyum simpul. Penuh makna.
"Jom."
Bersambung...
ANDA SEDANG MEMBACA
[COMPLETED] All With You 모두 너와 함께 (Baekhyun EXO)
ФанфикшнAku tak cantik. Aku tak macam perempuan lain. Tapi kenapa aku mesti rasa benda yang macam perempuan-perempuan cantik rasa? Rasa dihargai. Rasa disayangi. Rasa di... dicintai. Aku dapat rasa sebab seorang lelaki. Kalau bukan dia yang ajar aku erti ci...
![[COMPLETED] All With You 모두 너와 함께 (Baekhyun EXO)](https://img.wattpad.com/cover/138651021-64-k294738.jpg)