Aku duduk termenung di tepi tingkap bilik. Rasa macam tak tenang sejak petang tadi. Terbayang-bayang muka Baekhyun. Muka dia nampak sebal, kecewa. Entahlah aku tak tahu.
Kenapa dia boleh suka aku? Aku tak macam perempuan lain. Aku buruk, hodoh, tak cantik. Tapi kenapa dia boleh ada perasaan tu dekat aku? Macam bodohkan? Mengarut.
Tuk! Tuk! Tuk!
Aku terdiam. Terhenti lamunan sekejap sebab terdengar bunyi ketukan pada pintu rumah aku.
Tuk! Tuk! Tuk!
Hah! Bunyi lagi! Siapa datang malam-malam macam ni?
"Soyoung!"
Nama aku diseru. Terasa badan aku mula bergeletar sakan. Takut. Tak pernah ada orang datang rumah aku malam-malam macam ni. Siang pun tak ada. Kalau ada pun pekerja elektrik dengan air nak bagi bil.
Aku turun dari katil dan keluar bilik. Berhati-hati aku melangkah ke pintu rumah. Aku tutup wajah dengan mask macam biasa.
"Siapa kat luar?!" Aku menanya sebelum membuka lock.
"Baekhyun! Buka pintu, Soyoung! Kita kena bincang." Aku tergamam. Baekhyun?! Baekhyun datang rumah aku malam-malam ni?!
"Apa awak buat dekat rumah saya?! Awak nak apa?!" Aku menanya. Masih tak buka pintu lagi. Aku takut aku tak dapat kawal perasaan. Aku rasa kerdil dan tak layak depan mata dia.
"Sebab kita kena berbincang. Jangan elak dari saya, Soyoung. Bagi saya peluang. Jangan rasa merendah diri. Sebab bagi saya, nilai awak lebih tinggi dari perempuan lain."
Terus senyap aku. Terkedu mendengar ayatnya. Sumpah, aku terharu. Dia betul-betul bersungguh. Aku nampak dan sedar semua tu.
"Tapi kita tak kenal sampai seminggu pun, Encik Hyun! Macam mana saya nak bagi awak peluang?! Macam mana kalau awak menyesal kenal saya?! Awak tak tahu macam mana muka saya!"
"Then show me. Saya takkan sia-siakan awak sekalipun awak tak macam orang lain. Sumpah, Soyoung. Bagi saya peluang untuk kenal awak."
Aku menggeleng. Aku tak peduli terjerit-jerit dari dalam rumah macam ni. Aku rasa macam orang tak betul.
"Nanti awak menyesal, Encik Hyun! Saya tak nak sakitkan hati awak, sakitkan hati saya!"
"Tak! Saya takkan menyesal. Saya tahu awak orangnya, Soyoung. Tolong, buka pintu ni." Aku diam sekejap. Terasa sayu. Aku pejam mata. Pulas tombol pintu, terus unlock kunci. Aku buka daun pintu sambil menunduk. Langsung tak pandang Baekhyun.
"Finally..."
"Macam mana kalau awak menyesal sebab kenal saya?"
"Soyoung..."
"Saya tak cantik, Baekhyun. Saya tak cantik macam perempuan lain. Parut ni..." aku tanggalkan mask dengan hati yang rela dan tayangkan muka aku depan dia. Jelas, Baekhyun terkejut.
"... penyebab orang dekat sekeliling tak nak dekat dengan saya. Tahu tak? Awak lelaki pertama yang berani jejak kat rumah ni sebab nak jumpa saya. Orang langsung tak pernah! Sebab takut tengok muka buruk saya ni." Aku lepaskan nafas panjang lepas berjaya bertindak seberani ni. Aku pakai semula mask. Baekhyun diam tak bercakap. Dia masih nampak terkejut. Aku mendengus.
"See? Awak dah menyesalkan? Baguslah."
"Tak. Siapa kata? Saya gembira sebab saya pilih orang yang betul."
Aku ketap gigi sambil kecilkan mata. Tak faham dengan perangai pelik Baekhyun.
"Tolonglah, Encik Hyun. Tolonglah. Saya merayu. Jangan sukakan saya." Suara aku mula bergetar. Menahan air mata dan esakan.
"Tapi saya dah suka awak. Jangan seksa perasaan saya, Soyoung."
Aku pejam mata. Sandarkan tubuh pada belakang pintu dengan lemah. Rasa lenguh seluruh urat saraf.
"Awak tak rasa saya hina ke, encik?" Aku tanya, halakan mata memandang Baekhyun yang masih teguh berdiri di hadapan mata aku.
"Kenapa saya nak rasa macam tu, Cik Soyoung?"
"Sebab orang lain rasa hina tengok saya."
"Saya dengan orang lain tak sama. Jangan nilai saya macam tu." Katanya. Aku semakin sedih dan terharu. Dia betul-betul nampak bersungguh. Tapi aku..
"Saya takut kalau awak kecewa. Saya tak pernah... bercinta. Saya tak pernah rasa semua tu." Kata aku. Jujur terus lebih mudah. Aku tak kuat nak simpan lagi.
"Biar saya yang kenalkan semua tu untuk awak. Saya akan ajar awak. Kita kenal antara satu sama lain. Saya janji, awak akan rasa bahagia. Rasa disayangi, dihargai.. dan dicintai. Saya janji."
Aku pandang Baekhyun, curiga.
"Macam mana kalau saya tak rasa semua tu? Macam mana kalau saya kecewakan awak? Saya tak macam..."
"Awak luar biasa, Soyoung. Saya lebih suka sesuatu yang ganjil. Memanglah ramai perempuan cantik tapi dia tak macam awak. Hati awak cantik. Awak tak mudah bagi orang lelaki dekat dengan awak. Sampaikan saya susah nak dapatkan kepercayaan dari awak." Katanya. Ada senyuman kecil pada hujung bibir.
Aku mengeluh lagi. Buntu. Tak pasti sama ada aku mampu berikan kepercayaan kepada lelaki ini atau tidak. Tapi melihat kesungguhan dia, aku rasa aku mampu dan aku juga mahukan perasaan yang sama macam dia. Aku nak cuba bercinta.
"Encik Hyun, saya.. saya bagi awak peluang. Tapi..." aku mendongak memandangnya. Kening Baekhyun ternaik.
"Tapi?"
"Awak kena terima segala kekurangan saya, dan saya bagi awak masa sebulan untuk yakinkan saya, yang awak betul-betul bersungguh. Kalau dalam masa sebulan tu, kita tak sependapat, kita tak boleh go antara satu sama lain, kita buat haluan masing-masing. Dan kalau..." aku ambil nafas. Aku nekad. Aku beranikan diri kerana aku cabar diri aku.
"Dan kalau kita boleh pergi jauh dalam masa sebulan tu, kalau kita mampu membahagiakan antara satu sama lain, kalau kita dah mula cinta dan sayang, kita..." aku pejam mata rapat. Betul ke kau buat semua ni, Soyoung?!
"Kita..."
"Kita kahwin."
Aku terdiam. Aku yang sepatutnya yang cakap tu tapi kenapa Baekhyun yang cakap dulu?
Bersambung...
ANDA SEDANG MEMBACA
[COMPLETED] All With You 모두 너와 함께 (Baekhyun EXO)
ФанфикшнAku tak cantik. Aku tak macam perempuan lain. Tapi kenapa aku mesti rasa benda yang macam perempuan-perempuan cantik rasa? Rasa dihargai. Rasa disayangi. Rasa di... dicintai. Aku dapat rasa sebab seorang lelaki. Kalau bukan dia yang ajar aku erti ci...
![[COMPLETED] All With You 모두 너와 함께 (Baekhyun EXO)](https://img.wattpad.com/cover/138651021-64-k294738.jpg)