Playing Provincial Proxy (MSS#3)

48. Potential Girlfriend

Playing Provincial Proxy

Kabanata 48

WHEN WE WENT out, the front porch was crowded with noisy students.

"Anong meron?" Nilingon ko si Xinna dahil mukhang hindi naman siya gulat sa ingay at kalat na nakikita niya.

"No classes." he answered.

"What?"

Dinungaw niya ako at may mapanglarong kislap sa mga mata niya. Bigla niyang inabot ang aking kamay at hinila. Nanlaki ang mata ko, lalong lalo na noong maraming mata ang napalingon sa amin!

"Run!" he said while smiling quietly.

Hindi na ako nakapalag pa noong tumatakbo na kami. Mas lalong naglakihan ang bulungan sa paligid. That moment, I just want to be indifferent of everything. Bahala na. I've been hurt so much. Hahayaan ko muna ang sariling maging masaya. Kahit ngayon lang.

Hinihingal kami, ako. Ako lang pala, noong makarating kami ng parking lot. Huminto kami sa harap ng kanyang puting sasakyan. He was still holding my hand, noong kakalas na sana ako ay hinigpitan niya ang hawak doon. Napaangat ako ng tingin and I saw him staring deeply at our hands.

"Xinna..."

"That night we talked, I shouldn't have let you go mad at me." Pinisil niya ang aking kamay at umangat ang gilid ng kanyang labi. "I should've held on to this hand and assured you to redeem your doubts."

Humugot ako nang malalim na hininga dahil naninikip na naman ang dibdib ko. Ipinatong ko ang malayang kamay sa kanya. "It was fine that you did let go, Xin. At least dahil doon, nakahanap ka ng sagot na kailangan ko..."

He looked at me with mixture of longing and contentment in his deep eyes. "I'm afraid to let go of this hand again, Miss Vice President. Those weeks you kept on pushing me away and ignoring me were my worst hell weeks. I don't want it to happen again."

May kumurot sa puso ko dahil sa kanyang sinabi. All those times, I was just thinking about my pain. Hindi ko alam na pati siya ay nasaktan ko pala.

"I'm sorry," was all I could say.

Umiling siya at ginulo ang aking buhok. I've missed his small yet sweet gestures, too! "Ako 'yong dapat na humingi ng tawad, Rall. Maybe I deserved to be dumped that way." he smiled painfully.

I smiled awkwardly. Wala akong masabi dahil guilty ako sa mga sinabi niya. "Tahhh. Let's just tend your wound, okay?" sabay iwas ng tingin.

Binitiwan niya rin ang kamay kong lubos kong ipinagpapasalamat. Nauna akong pumasok sa kanyang kotse at nakangisi siyang sumunod habang di tinatanggal ang tingin sakin.

"What. Nahihiya kang binasted mo ang Xinna Guevarra na 'to?" nakangisi niyang sabi, pilit paring hinuhuli ang tingin ko.

"Tsk. Stop it, Xinna..." nakanguso kong sinabi, nasa mga kamay lang ang tingin.

He chuckled sexily. "Ang gwapo, matipuno, mabait, magaling at gwapo ulit na Xinna Guevarra ay binasted ni Rural Shimeah. Why are you ashamed of that?"

Napasinghap ako at natingnan na siya sa mata. "Ang yabang, ah!" kahit yung puso ko tumatambol na sa pinagsasabi niya. Kanina niya pa ako inaasar, pansin ko lang!

Ngumuso siya. "It's true. And you should be honored not ashamed, Miss Vice President."

"Hindi ako nahihiya! Guilty ako, okay!" amin ko din kalaunan. "I'm guilty dumping you for the reason you don't deserved."

Napawi ang ngisi niya at napalitan ng seryoso at matigas na ekspresyon. Ngunit noong abutin niya ang aking mga kamay at hinawakan, sobrang lambot nun.