Beke Noon Adan na Ngayon ( Love Story )

2

Inori's POV

Hahaha. Kawawa naman.

Yeah right. Pathetic.

Loser.

Nagpauto.

Tanga.

Sunod sunod ang patak ng mga luha ko sa mga salitang yun.

I know. It's my fault. Wala akong masisisi kundi ang sarili ko.

But I'm only human. Natutong magmahal. Kaya lang natuto ding masaktan.

Naglalakad ako habang humihikbi. Nakisabay pa sa akin ang walang habas na pag-ulan. Pati ang langit. Ang dilim dahil sa kapal ng ulan. Siguro nakikiramay ito sa nararandaman ko ngayon.

Naglakad lang ako ng naglakad. Even I don't have an idea kung nasan na ako.
Hindi ko alintana ang nangyayari sa paligid. Nakaukit sa sistema ko ang sakit na dulot ng pagmamahal na to.

Bakit ganito?

Noon bata pa ako marami rami ding akong naririnig na love story. Akala ko ang sarap at saya kapag umibig ka.

But what the hell happen to my story?

Para yatang ne revise at ngayon nasasaktan ako.

Nanghihinang humihikbi ako habang tinatahak ang daan na hindi alintana kung saan ang patutunguhan.

Patuloy lang ako sa paghikbi.

Naramdaman ko na lang na may tumama sa akin.

Napamulat ako at ramdam na ramdam ang lumukob sa akin katawan. Masakit man. Dahan dahan kong iniangat ang kamay. Nanlalabo man ang paningin. Pilit kong tinignan to. Nagawa kong masilayan to. Nagtatakang napatingin ako dito. Dahil sa nasilayang maraming dugo ito.

Naramdaman ko na lang ang walang habas na pagtulo mg dugo sa ulo at katawan ko. At dahil dun nanghihinang napapakit na lamang ako.

Napabalikwas ako sa masamang managinip na yun.

I touch my face. Pawis na pawis ako dahil sa panaginip na yun.

I get up. At pumunta sa Cr.

And try to wash my face. Nagtataka ako sa panaginip na yun.

Mararamdaman mong nangyari ito? But? Wala naman akong maalala na ganoong insaktong pangyayari.

Napa iling iling na lang ako. Sumasakit ang ulo kakaisip nun. Kaya binalewala ko na lang yun. Ipinokus ko na lang ang pag-aayos. It's time to go the office.

Kahit na ako ang Boss. I need to follow the regulations.

I lock my penthouse and find my car at the parking lot.

Nang makita ito. Binuksan ko na yun at pumasok. Inilagay ko sa katabing upuan ang dala.

Ano pa nga ba? The paper of course.
Alam kong madami dami ngayon akong pipirmahan. Kaya talagang kailangan ang presensiya ko kompanya.