Beke Noon Adan na Ngayon ( Love Story )

46

" Sorry talaga. Hindi ko namalayan na may tao pala sa mahabang sofa." Hinging paumanhin ko kay Hunter. Nakatitig lang ito sa akin.

Ako naman? Parang gusto kong magpalamon  sa lupa nang makaiwas sa kakahiyang to.

Paano ba naman?

I'm busy to think about the topic I need for. Nang makagawa ulit ng kwento.

Umupo ako sa sofa. At pilit na mag-isip at mag-isip ng topiko.

Siguro sa lalim ng pag-iisip ko. Humiga ako sa mahabang sofa. Hindi ko namalayan namalayan na may tao pala kaya nagawa kong unan to. Yung lap ng tao yung naging unan ko.

Kaya nga namumula ako ngayon sa hiya. Naka upo ako ng maayos. Hinarap ito at yumuko bilang paggalng syempre paghingi na din ng paumanhin.

" I was busy thinking the topic in order for me to create stories. Sorry talaga." Paliwanag ko naman dito.

Mula kanina hindi ito nagsasalita.

Nakatingin lang ito. Mabuti nga at kami lang dalawa. Siya lang ang may alam ng kagagahan ko.

Sa uri ng trabaho ko. Hindi talaga maiiwasang mahulog ako sa malalim na pag-iisip at isa na dun ang kanina ng pwedeng mangyari.

" Pardon?" Napatingin ako ng magsalita ito.

" Huh?" Nasabi ko na lang.

" Ulitin mo ang sinabi mo." Sabi nito.

" Ang alin. Sorry talaga?" Tanong ko.

" Not that one." Utos nito. Kahit nagtataka sinunod ko pa din.

" I was busy thinking the topic in order for me to create stories." Sabi ko na may pa tanong.

" That one." Sabi nito.

Umayos ito ng upo at humarap sa akin.

" So you are writer then.?" Tanong nito.

Alinlangan naman akong sumagot.

" Anong klase naman ang sinusulat mo?" Hindi ko inaasahan na magtanong ito na.

" Anything" mahina kong sabi pero alam kong rinig niya yun dahil tumango tango ito.

" Naiilang ka ba?" Tanong nito.

" Halata ba masyado?" Naibulas ko. Nanlaki ang mata ko sa sinabi at tinakpan ang bibig.

"Sorry." Hinging paumanhin ko.

Nakita kong ngumiti.

" You smile?" Natutuwang sabi ko.

Napa iling iling na lang to.

" Para ngayon mo lang akong nakitang ngumiti ah." Sabi nito.

" Actually Oo. Hindi mo sana mamasamain. Akala ko nga snob ka at hindi palakibo." Sabi ko naman.

" Ganoon ba?" Tanong nito. Nakatingin ito sa akin. Tumango na lang ako.

" Sabagay hindi ko naman ikaw masisisi. Ang tahimik ko nun ng una tayong magkakilala." Sabi nito.

" Hindi ko alam madaldal ka din pala." Sabi ko.

" Well depende sa makaka usap ko at makakasama na tao." Sabi nito.

" Nga pala. Sorry kanina. Ginawa pa kitang unan ng hindi ko namamalayan." Sabi ko dito.

" Ayos lang. Pero kung kailangan mo ng unan available ang lap ko para sayo." Lokong sabi nito.

" Baliw." Sabi ko naman at Pilit na tinatago ang hiya mula sa kanya.

Nalaman kong mag-isa lang siya sa bahay. Dahil may kanya kanyang lakad ang mga kaibigan nito. Ang engaged couple naman ay may lakad din kaya naiwan ako mag-isa.

At dahil wala naman akong ginagawa. We spend our time to talk. At magkwentuhan. Ang gaan din sa loob kapag kausap ang lokong to. Hindi din nito maiwasang magbiro.

Nalaman kong he like photography kaya pala ng una kong kita sa kanya may nakasabit na camera sa leeg nito. Well nasa bakasyon kami ngayon kaya hindi to iiwan ang camera. Ang ganda ba naman dito.

Maliban sa photography. Isa din siyang businessman. At ang Lolo nyo pumapayagpag ang pangalan sa industriya.

Hindi namin alintana ang oras. Dahil sa pag-uusap namin. Akalain mo yun we spend how many hours?

What the hell. Daldalan ng daldalan lang kaming dalawa.
Ang tagal na pala naming nag-uusap.

Nagawa pa kaming maabutan ng iba ng umuwi ang mga to. Nakakapagtaka at parang pinagplanuhan ng lahat ang umuwi ng sabay sabay. Even him kasama nila.

" Woah. Hindi ko inaasahan. Kaya pala mas pinili ng kaibigan nating manatili dito. May ibang agenda." I heard from Damon. Nakangisi ito.

Na sabi kasi ni Hunter kanina na pinipilit siyang pasamahin ng mga kaibigan nito pero mas gusto nitong magpaiwan. Dahil sa tamad daw siya ngayon.

" Sinabi mo pa. Mas close na si Hunter kay Inori kaysa sa atin. Pero ang tahimik nyan ah. Naunahan tayo." Segunda naman ni Leon.

Nakangiting napa iling iling si Simon pati yung dalawa. Pero siya hindi man lang kumibo.

Nakita ko naman si Yesha.

" Boss di ko alam na magiging close kayo agad ni Hunter. Anong pinag-uusapan nyo?" Nacucurios na sabi nito. Nagawa pa nitong lumapit sa amin.

Ang chismosa din ng baliw na to.

Hindi ko na sana ito papansinin.
Pero ang baliw na hunter.

" Itong kaibigan mo. Sinabihan ko lang na kapag kailangan niya ng unan. Nandito yung lap ko ng maging komfortable siya." Laglag panga ang lahat sa narinig kay Hunter.

Ako? Parang nabingi sa sinabi ni Hunter. Namumulang pinaghahampas nito.

" Loko loko ka talaga." At pinaghahampas ito. Hindi naman masyadong masakit ang pinagagawa ko. Well matipuno ang baliw at alam ko sa paghampas wala lang sa kanya.

Tumawa lang ang Loko.

" Woah. Halatang close talaga kayo. Si Hunter patawa tawa na. Tahimik lang yan. Pero may tinatago ding landi ang loko." Damon.

" T@rantado. Hindi ako kagaya mo." Hunter.

" Numumula ka Boss?" Tanong ni Yesha. Kaya sinamaan ko ito ng tingin.

" I'm not." Kunwaring malditang sabi ko dito.

" Hayaan nyo na. Nahihiya lang yan." Hunter.

Mabangis akong napatingin dito.

" Baliw. Kasasabi ko lang na sorry diba. Aksidente lang yun." Sabi ko naman dito.

Eh sa nahihiya ako eh. Ginawa ko lang naman unan ang hita nito.

" Fine fine. Ikaw talaga daling mapikon." Sabi nito at tinaas ang kamay kunwaring suko na.

Napatingin ang lahat sa amin.

" Ano ba talagang nangyari?" Si Yesha.

Kaya lalo akong namula.

" Ganito----

Hindi na natapos ni Hunter ang sasabihin. Dahil sinamaan ko na ito ng tingin.

" Ang lalim kasi ng iniisip ko kanina. Dahil sa work. Hindi ko namamalayan ang paligid kapag ganoon. Kagaya ang nangyari kanina. Humiga ako ng sofa ng hindi alam na may tao. Ang resulta. Nagawa kong maging unan ang hita ni hunter. Kung hindi ako ginulo ng loko. Hindi ko namalayan talaga." Paliwanag ko.

" What?" Tanong na sabay ni Leon at Damon.

Habang ang dalawa na si Yesha at Simon sanay na.

Tahimik naman siya.