Beke Noon Adan na Ngayon ( Love Story )

44

Malamang Inori?

Kaibigan ito ni Simon. Alangan namang hindi to imbitado.

Napatulala ako sa ceiling. Kung nagtataka kayo. Nasa silid ako ngayon.

Kanina sinabi na ni Yesha ang mangyayari sa kasal.

At nalaman kong dadating siya.

Napa pikit na lamang ako ng mata. At pinatong ang kamay ko sa mga mata.

Ilang taon na ba ang lumipas?

2 years?

Pero bakit kapag naririnig lang ang pangalan nito. Nasasaktan at nasasaktan pa din ako.

No.

Nagawa kong maipakita kina Yesha. Na ayos lang ako. Na nagawa ko nang naka move on. Kahit hindi pa naman.

Sisirain ko pa ba yun?

No. I need to hide that I am in pain. Ayokong mag-alala pa si Yesha. Malapit na ang kasal nito. I don't her to burden my past.

Hindi naman pwede dahil may past kami nito. Madadamay na ang mga taong sa paligid namin. No way. Hindi ko hahayaan yun.

Napamulat ako at napatayo.

Eh ano naman kung siya ang bridesmen. At ako ang bridesmaid. Hindi kailangan mag adjust ng mag fiance dahil kasal nilang dalawa.

Kailangan ko lang maging matatag at hindi mag papa epekto. Nagawa ko nga ng ilang taon. Ilang linggo pa.

I'm here for Yesha and Simon and not for him.

Remember Inori.

Masaya na ito with someone else. Kaya wala kang magagawa kundi ang kalimutan to. You need to face the real world Inori. At isa pa He choose her. Not you. Kaya ano pang ginagawa mo.?

Nasasaktan ka. Dahil pinili mong masaktan ka. Just move on and forget about him. Everything about him.  you have the chances to find the right man for you.

Hindi yung sinasaktan mo ang sarili sa isang taong hindi magiging sayo.

Kaya nga ginugol mo ang sarili sa pagtravel around the world diba?

Isa rin yun sa paraan mo para makalimutan siya.

Tsk. Bakit ba kailangan kong balikan pa ang nakaraan?

Naisipan kung tumayo at kunin sa mesa ang simpleng notebook at pen.

Hindi ko kailangang sayangin ang oras ko alalahanin ang nakaraan.

Naisipan kong lumabas ng kwarto. Agad kong nakita ang mag kasintahan soon to be husband and wife.

" Saan ka pupunta?" Tanong ni Yesha ng makita ako.

" Sa labas. Wala naman akong ginagawa kaya naisipan kung gumawa ng kwento." Nakangiti kong sabi sabay pakita yung hawak ko.

Napa iling iling na lang ito habang nakangiti.

" Osya. Mabuti pa kaysa tumambay ka sa silid mo at magkulong." Pahabol na sabi nito.

Pagkalabas na pagkalabas ko. Agad na sumalubong sa akin ang magandang haplos ng hangin sa pisngi ko.

Napangiti ako.

Napatingin ako sa paligid. Ang ganda talaga. Kaya hindi ako magtataka kong dito pinili ng mag fiance.

Ang ganda ng taste nila.

Nagandahan ko din ang napili nila.

Napatingin ako sa buhangin pag lapat na paglapat ng paa ko. Kahit na may suot akong tsinelas.