Project Silver

Vol. 2 Chap. 40: Blood

Third Person's Pov

He was walking undercover inside a tall tower of Pixes. Habang dala-dala nito ang isang malaking black bag na may laman ng Db-.08 HC Shotgun. Under his black cap is a blank face.

"Hey. Where are you going sir? This part of the tower is prohibited. Please, turn back." isang baritonong boses ang nagpatigil sa kanya.

A smirk suddenly appeared on his blank face.

"Bumalik na ho kayo. No one's allowed here." the man continued.

"Okay. Paumanhin," sabi ng lalaki at tumalikod.

Naglakad na ito pabalik at dahan-dahang binunot ang isang silencer gun sa kanyang suot na black coat. Without hesitation, humarap ang lalaki sa mamang pumigil sa kanya at pinaputukan ito ng dalawang beses pero mabilis namang nakailag ang mama at nagtago sa malamit na kwarto. He also fished out his gun pero bago pa man nito maiayos ang kanyang baril ay nasa gilid na niya ang lalaki.

"I'm sorry," bulong ng lalaki sa malamig na boses. "It's just business." dugtong nito at pinaputukan ang mama sa kanyang ulo.

The man immediately fell down on the floor. Butas ang gilid ng kanyang ulo at dahan-dahang dumanak ang dugo nito sa sahig. The guy on the other hand, stared down at the dead man stripped off any emotion. Pinunasan nito ang kanyang pisngi na natalsikan ng dugo gamit ang kanyang kamay at sinimulang linisin ang lugar. He dragged the dead into the empty room after wiping the bloodstain on the floor and locked it afterwards.

"May you rest in peace." sabi nito bago nagpatuloy sa paglalakad patungong restricted area.

Lingid sa kaalaman ng lalaki ay may nakakita sa insidente.

Morgan's Pov

The night is dark and full of danger. Naririnig ko ang tunog ng mga dahon ng puno na nagbabanggaan sa isa't isa. Ang tunog ng mga hayop sa gabi. A howl of a wild owl, the creepy chirped of cicadas, a roar of the wild beast in the bottom of the Dark Forest. Pero wala parin ang taong hinihintay kong umuwi.

Humangin ng malakas at mas lumalakas pa lalo ang tunog na ginagawa ng kagubatan. They're are enjoying their time with the night.

Sinarado ko ang bintana at umupo sa upuan malapit rito. Napabuntong-hininga ako.

"Where are you, Blood?"

Hindi nagtagal ay nakatulog na ako sa ganoong posisyon. Pero kinaumagahan ay ramdam ko ang lambot ng aking kama at init na ibinibigay ng aking kumot. Napabangon agad ako nang mapagtanto ko ang nangyayari ngunit kaagad akong nagsisi ng biglang umikot ang mundo ko.

Shit. Low blood pressure.

I fell down at minasahe ang aking sintido. Parang bigla akong nawalan ng lakas sa nangyari. I really hate waking up this way but wait? I thought, nakatulog ako sitting on that chair? Napatingin ako sa upuan na malapit sa may bintana. Pinaliit ko ang aking mga mata ng may mapansin akong papel na nakapatong rito.

I breathed in and out deeply.

Bumangon ulit ako at sa pagkakataong ito ay dahan-dahan na.

"Yosh,"

I stared down at the letter and a red rose. Kinuha ko ito at binuksan.

Morgan,

I'm sorry kung pinag-alala kita. I'm home. Sorry if I'm late. I just have to think things over, alone.

Blood.

Ps. A rose for you. ♥

May kumatok ng tatlong beses sa pintuan ng kwarto ko at bigla akong napangiti.

"Pasok," I said habang inaamoy ang rosas. Alam ko ang amoy na ito, he sure have some guts to picked this rose.

"Good morning. Breakfast is ready." bungad ni Blood habang nakasilip sa labas.

I smiled at him. "Welcome back."

Napakamot ito ng batok. "Um. Y-yeah. I'm home."

Lumapit ako rito matapos mailapag ang sulat at rosas sa kama ko.

"Let's go?" sabi ko at tumango naman ito. I closed the door behind me.

Kung ano man ang problema ni Blood. Alam kong hindi magtatagal at sasabihin niya ito sa amin. We are still family, afterall.