entice | jeonghan

55 | Happy Pill

Khaleesi

Narinig ko nanamang kumulo ang tiyan ko for the nth time. Ang huling kain ko ay kanina pang umaga, anong oras na ngayon. Kung titignan ang bintana mukhang 6 o'clock na. Tinotoo nga ni Athena ang sinabi niyang hindi niya ako bibigyan ng pagkain dahil simula kanina, hindi na siya bumalik. Wala na din akong nagawa dahil yung chance ko na maka-takas, tinapon niya.

Bumuntong hininga ako habang umu-upo sa mattress. Simula kanina wala na akong ibang nagawa kundi ang matulog lang at gumising. Yung mga bagay sa paligid ko hindi ko naman magamit gamit kaya hindi na din ako nag abalang kumilos at sasakit lang katawan ko dahil sa pinaggagawa sa akin ni Athena.

"Jeonghan, hindi mo ba na-receive text ko?" Tanong ko sa ere.

Sa punto na to nawawalan na ako ng pag-asa. Masisisi niyo ba ako? Ilang oras na ang nakalipas simula nang mag-text ako kay Jeonghan pero hanggang ngayon wala pa ding response.

Bakit ganon? Bakit ako minamalas ng ganito simula noong naging kami ni Jeonghan. Yun ba yung paraan ng universe para sabihing hindi naman talaga kami para sa isa't isa? Kung tutuusin, dahil lang naman sa pag-pilit ko kaya humantong kami ni Jeonghan sa ganitong relasyon eh. Dapat ba.. hindi ko ginawa iyon? Dapat ba, hindi ako parte ng buhay ni Jeonghan ngayon? Dapat ba walang kami?

Ang daming tanong na bumabalot sa isip ko ngayon at hindi ko iyon gusto. I don't like how I'm questioning our relationship right now but given the situation, I can't help it. I can't help but to think that.. I don't deserve Jeonghan. He could be with someone greater than me. Someone smarter. Someone prettier, elegant... someone he could be proud of dating.

Not me.

Naramdaman 'kong biglang nag-init ang mga mata ko. Hindi ko napigilang tumulo kaagad ang luha ko, siguro dahil sa lungkot. Sa sakit.Sa pag-tanggap ng realidad. Tuloy tuloy lang ang agos ng luha ko. Nararamdaman ko nanaman ulit yung kirot sa puso ko. Yung kirot na si Jeonghan lang ang nakakapag-bigay sa akin.

Kung si Jun ba ang tinext ko, andito siya kaagad? Maliligtas nya ba ako kaagad tulad ng palagi niyang ginagawa?

Agad 'kong pinunasan ang luha ko nang marinig 'kong mag-bukas ang pinto ng basement. Hindi ko na tinignan kung sino dahil kilala ko naman na kaagad kung sino yan.

"You're here to hurt me again?" Tanong ko kay Athena.

"Khaleesi."

Pakiramdam ko tumalon yung puso ko bigla nang boses lalaki ang narinig 'kong nag-salita. Agad akong lumingon para tignan kung sino yung nag-salita at ganon nalang ang gulat ko nang makita ko siyang naglalakad papalapit sa akin. Nakapinta sa mukha niya ang pagaalala kasama ng dugong tumutulo galing sa ulo niya at ang labi niyang may sugat sa gilid.

Pagka-lapit niya sa akin, kaagad ko siyang niyakap. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa takot na inakala 'kong hindi siya dadating, o sa tuwa na siya ang nasa harapan ko ngayon. "J-Jeonghan.." mahigpit 'kong binalot ang kaliwang kamay ko sa balikat niya.

Naramdaman ko kaagad yung comfort sa kanya. Lahat ng kwestyon sa utak ko kanina, bigla nalang nawala. He's here. He's in front of me. He came for me.

"I'm sorry I took so long." Humiwalay siya sa yakap ko at kinapa ang mukha ko ng maigi. Napangiwi ako nang mahawakan niya yung mga sugat galing sa kuko ni Athena at sa singsing nang sampalin niya ako. "What the hell did they do to you? Who did this? Tell me." Galit na tugon niya habang tinitignan pati ang kaliwang paa ko na may pasa at malalalim na sugat galing sa kadena.

Umiling ako. "It doesn't matter. You're here now."

"It matters to me Khaleesi, you're my girlfriend now tell me who—"

Hindi pa natatapos ni Jeonghan ang sasabihin niya nang mag-salita si Athena sa pinto, papalapit sa amin. "I did." Pag-amin niya nang maharap siya ni Jeonghan.

"Who gave you the permission to hurt her?" Hindi ko alam kung ano ang expression ni Jeonghan dahil naka-talikod siya sa akin pero base sa diin ng boses niya, alam 'kong galit siya.

Mukha namang nainis si Athena dahil sa sinabi ni Jeonghan. "No one. But it doesn't look that bad. I bet she's just acting to get your attention." Sabi niya habang iniirapan ako.

"Excuse me?!" Pasigaw na tanong ko sakanya. Sobra na yung galit sa akin at gustong gusto ko nalang siyang sugurin. Pero naka-tali ako.

"Are you fucking blind? Don't you see the damage you had cost? You're the reason for her broken arm, her bruised leg, wounded ankle and the cuts in her face!" Nakita 'kong pinipigilan ni Jeonghan ang kamao niyang saktan si Athena, siguro dahil babae siya.

Pero ni-flip lang ni Athena ang buhok niya. "Why do you care so much? She's just a nobody! You two are not even friends. She's just with you because she likes you, Jeonghan." Sabay rolyo ng mata niya.

Naiinis na talaga ako. Masyado na siya ha. Hindi lang insulto ang ginagawa niya sa akin pero sinasaktan niya na din ako ng pisikal. Sasagot na sana ako nang pigilan ako ni Jeonghan.

"She's not my friend."

Tumawa si Athena at tumingin sa akin. "See? Poor you. He does—"

"She's my girlfriend and I care for her a lot. Now give me the keys."

Nagulat ako dahil sa unang beses, sinabi niyang girlfriend niya ako sa ibang tao. Palihim akong napangiti.

"Why would I?!" Nag-matigas na sagot ni Athena.

Napansin 'kong may mga lalaking naka unipormeng palihim na nag-lakad sa likod niya. "Because you don't have a choice." Naka-ngising sabi ko sakanya bago hablutin ng isang pulis ang mag-kabilang pulso niya at pinosasan.

"What— Who are you?! Don't touch me!" Nag-likot siya at may nalaglag na susi sa bulsa niya. Kinuha iyon kaagad ni Jeonghan at lumapit sa paa ko para mabuksan ang lock.

"Why are you handcuffing me?! Where's my dad? I want to call my daddy!!" Nagpa-panic na sigaw ni Athena pero hindi lang siya pinansin ng pulis at akmang aalis na nang pigilan ko.

"Wait!" Sabi ko. Ginawa ko ang best ko na lapitan siya kahit na sibrang sakit ng paa ko. Tinignan ako ni Athena ng masama nang kunin ko sa kamay niya ang singsing. "This one's not yours, bitch." Sabi ko bago tanguan ang mga pulis para ihatid siya sa labas.

Nilingon ko si Jeonghan pagka-tapos at niyakap siya ulit ng mahigpit. "Thank you." Sabi ko habang binabaon ang mukha ko sa dibdib niya. "Why did you tell her I'm your girlfriend?"

Naramdaman 'kong bumuntong hininga siya at humiwalay sa yakap para tignan ako sa mata. "I figured, I can't protect you if we're keeping this a secret." Naka-ngiting sabi niya.

"...What?" Pakiramdam ko, matutuwa ako sa sasabihin niya kaya gusto ko lang linawin.

Huminga siya ng malalim bago hawakan ang magkabilang pisngi ko. "I was scared to make our relationship in public because of this particular reason. I thought that if we kept it a secret, I can protect you but I was wrong. I'm sorry."

Hindi ko na napigilang ngumisi. "S-So.. I can tell other people that we're... together?"

Ngumiti din siya at niyakap ako ulit bago ko maramdaman ang pag-vibrate ng dibdib niya. "Of course." Sabi niya bago halikan ang noo ko. "Besides, I hate it when other guys take short glances at you when we're at school. I have to show them you're mine."

Napa-kagat labi naman ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko nawala lahat ng sakit at doubts ko dahil lang sa presence nya.

I realised, that even if the universe tells me we're not meant to be together, I'd enjoy my time with him anyway rather than blaming myself not to. Jeonghan is my happy pill. He makes my worries go away just by smiling, he makes my heart skip a beat just by staring at my eyes, he makes me feel loved just by kissing me, and he makes me feel protected, safe, and warm just by hugging me. He's my happiness and I can't let him get away just because I had by stupid doubts.

I may not deserve him but at least I worked hard to have this relationship with him.

That's it. No more doubts. No more questions. Just us.

--x