entice | jeonghan

43 | Closet

syll: this will be my last update for now. i'm trying my best to plan this story out pa so plz bear with me huhu. i love u readers, lalo na yung mga girls na wagas mag express ng feels nila :---)

Khaleesi

"Uminom ka ng gamot mo after 4 hours ah? Kumain ka din ng lunch." sabi ni kuya habang sinasara yung kurtina.

Sino ba namang matutuwa sa liwanag pag may sakit ka? Ang sakit na nga ng ulo ko, masisilaw pa ko.

"Oo." simpleng sagot ko lang sakanya bago siya umalis ng tuluyan sa kwarto ko.

If there's one thing i've learned from watching romance movies, yun ang wag maligo sa ulan. I'm telling you, makakalandi ka nga pero magkaka-sakit ka naman.

Sakit ng ulo, sipon, nilalamig, nanghihina— lahat yan makukuha mo pag naligo ka sa ulan nang di naligo kaagad pagkatapos! Well, at least yun yung nangyari sa akin. Tinamad na kasi akong maligo kagabi pagka-uwi ko. Inantok na ko kaagad, sa di malamang dahilan.

Ni hindi nga din ako nakapag-paalam kay Jeonghan kagabi. Bigla nalang ako nakatulog and poof! Next thing I knew, ang sama na ng pakiramdam ko.

Narinig 'kong tumunog bigla yung phone ko. Tanginang ring tone yan, panakit sa ulo.

"Eugh, hello?" hindi ko na tinignan kung sino ang tumawag at sinagot na kaagad ang phone.

(Hey, where are you? Classes are about to start.)

Boses ni Jeonghan. Normally, kung wala akong sakit, kikiligin ako. But unfortunately, wala akong energy na kiligin. Actually, wala akong energy in general. Kapag ako may sakit, i just don't care.

It's a good thing na mabilis lang ako gumaling.

"I'm sick. I'll be okay tomorrow so, bye."

(Y-you're sick? Do you nee—)

Bago niya pa tapusin yung sinabi niya, I already ended the call. See? don't really care. Kahit na sino pa yan.

I just hope na makapag-sorry ako bukas sa kahihiyan ko.

•

Napamulat bigla ang mga mata ko nang may kumatok sa pinto ng kwarto ko. Tinignan ko yung orasan sa side table ko.

5:31 pm.

The fuck, ang tagal 'kong natulog. No wonder medyo gumaan yung pakiramdam ko.

Narinig 'kong may kumatok ulit kaya naman nag-salita na ako.

"Bakit?"

Bahagyang bumukas yung pintuan ko at nakita 'kong may lalaking sumilip. Si Jeonghan.

"Can i come in?"

Tinanguan ko siya habang inaayos ang sarili ko sa kama. Sumandal ako sa headboard. Gusto ko sana tumingjn sa salamin kung mukha ba akong presentable pero kakailanganin ko pa tumayo.

"How are you feeling?" umupo siya sa kama ko bibit ang isang tray na may nakapatong na tubig at bowl.

"Better. Why are you here?"

"I decided to come by. They told me you haven't eaten yet and that they were scared to bother waking you up so i volunteered."

"You didn't have to do that. I'm not yet hungry." sabi ko at dahan dahan uli sanang humiga pero pinigilan niya ako.

"You need to take your medicine, so eat." Tumayo siya at kinuha ang maliit na lamesa 'kong naka-tupi sa labas ng kwarto.

They must've gave him the table para kumain nalang ako sa kama.