entice | jeonghan

23 | Delivery

Khaleesi

Kayang kaya ko nang manghampas ng tao gamit upuan sa sitwasyon ko ngayon. Halos pagpawisan na ko sa kahihiyan ng itsura ko ngayon. Baket syll. Baket?!

Unang beses na hindi ako makikita ni Jeonghan na naka-uniform, hindi pa ako naka-ayos. Bakit ang unfair ng mundo, hindi manlang ako naisipang iinform?!

"Khaleesi?" ni-wave ni Jeonghan yung kamay nya sa harap ko habang naka-tingin sa akin.

Hala!

"Wag ka tumingin! Hindi ako naka-ayos!" sabi ko habang hinaharangan yung mata niya.

Dios mio, naka pajama ako ng may print ni gumball! Bakit ganito! Sana yung pang dalaga manlang yung pinili ko aagh!

"What? Khal—"

"Sabing wag Jeonghan!" hindi ko sinasadyang mahampas yung mukha niya ng malakas nang takpan ko yung mukha niya. Eh paano ba naman kasi? Ang intimidating ng dating nya— ang gwapo niya ngayong hindi siya naka uniform!

"Ah!"

"H-Huy natamaan ko mata mo??" tinignan ko kung natamaan ko ba at mukhang oonga. Halos magluha na yung mata niya at namumula. Hala, kuko ko ba ang tumama?!

"H-Huy! Kuko ko ba ang tumusok?!" tanong ko sakanya habang pinapaupo siya sa sofa.

"Hindi ko alam. Fuc— ang sakit."

Nung nagmura siya dumoble pa ang pagka-panic ko. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin kaya kumuha ako ng ice at yung first aid kit.

"A-A-Alin dito yung gagamitin ko??" tanong ko sakanya.

"Hindi ko makita"

"H-HINDI KA NA MAKAKITA?! HALA SHET TARA NA SA HOS—"

"Paano ko makikita, naka-harang ka sa lamesa?"

A y .

Umupo nalang din ako sa sofa at pinanood siya sa kung ano yung ginawa niya. Pinunasan niya ng tissue yung namumuong luha sa matang natusok ko atsaka nilagyan ng ice compress. Ayun lang— nabuksan niya na yung mata niya after.

"Sigurado kang okay lang mata mo?" tanong ko sakanya.

Tumango siya inabot sa akin yung supot ng gamot na pinapabili ko kay Jun. KAY JUN. Di ko maintindihan kung bakit napunta kay Jeonghan.

"Here."

Nag-init yung pisngi ko dahil sa kahihiyan. Baka kung anong isipin niya at kung ano ano ang ipinapabili ko kay Jun.

"Salamat. Pero bakit nasa-sayo ito? Kay Jun ko inutos to ah." sabi ko habang binubuksan yung supot at kinuha yung tablet para lunukin.

Naka-tingin lang si Jeonghan sa akin na para bang may ginawa akong di maganda. "Bakit?" tanong ko.

Tinuro niya yung gamot.

"How did you do that?" Eh?

"Do... What?"

"Pano mo nilunok ng walang tu— nevermind." Eh???

Bastos, curiosity kills the cat! Kaya naman kinulit ko siya kung ano yun.

"Ano nga yoooon?'

"Wala."

"Weh parang gago. Ano ngaaaa?"

"Wala nga ang kulit."

"Parang tanga. Magsasalita tapos di tatapusin? Ano nga kasi yoooon?"

Niyuyugyog ko na din siya. Nawawalan na ako ng pake sa dami ng nare-release ng period ko, ni hindi ko nga nafe-feel.

"Wala— na-curious lang ako kung pano mo nilunok yon ng walang tubig. May gripo ba dyan sa bibig mo?" tanong niya habang lumalapit sa akin na tinitignan yung bibig ko.

"Timang! Di pwedeng kaya ko lang talaga? Akala ko naman kung ano, yun lang pala psh." sabi at tumayo.

Naramdaman 'kong biglang umagos pababa yung ano ko noong tumayo ako sa upuan.

Bakit?! Saglit lang naman ako umupo ah? Bakit wagas naman kung umagos. Agh ayoko na. Masyado nang paepal itong chapter na ito, syll naman kasi eh!

"Pwede ka na umuwi kung gusto mo. It's not like i need someone to accompany me with. I'm a strong independent woman! Psh." sabi ko at nag-lakad na papunta sa hagdan.

Na-curious ako kung bakit hindi manlang siya nag-ingay o sumagot manlang sa akin kaya nilingon ko siya. Pagka-lingon ko, nakatingin sya sa sofa.

"Anong meron sa sofa at yan ang tinitignan mo ha? Di mo manlang ako sinagot." sabi ko habang padabog na lumapit para tignan kung anong meron sa sof—

sofa..

"W-Wag mo tignan yan! Pumikit ka!!"

"But you also have that stain on your s—"

"Heh! S-Sabing pumikit!!!!"

--x