entice | jeonghan

26 | From Who?

syll: fast forward natin, kunwari december na (kahit january) huhuhu

×

Khaleesi

Sa wakas, ang pinakahinihintay na phrase ng teacher na gustong gusto natin—

"Enjoy your Christmas break!" sabi ng instructor namin tsaka biglang nagsi-hiyawan yung mga ka-klase ko.

Tumatakbong lumapit sa akin si Aphrodite. Dahil rude ako, tinakbuhan ko siya. Bwahahaha!

"Hoy! Salbahe ka!" sabi niya habang hinahabol ako sa classroom.

"Ulul! Hahaha"

"Wag ka ngang pa-bata!"

"Bahala ka dy— ow!"

"Ayan tanga! Tinatakbuhan pa kasi ako."

Tumama ako sa ka-klase ko kaya naman napa-atras ako ng tunay. Masakit siya kung hindi niyo tatanungin.

"Sorry—"

"Sorry—"

Nagka-sabay kaming humingi ng pasensya sa isa't isa. Teka nga, boses ni Jeo— si Jeonghan nga.

Nang magkatinginan kami sa isa't-isa, umiwas ako ng tingin. Hindi ako feeler, nagkatinginan talaga kami. Kikiligin na sana ako kaso, bigla akong nakaramdam ng awkwardness sakanya.

Simula noong naiwan pa akong mag-isa sa bahay. Hanggang sa bumalik ulit kami sa klase hanggang sa ngayong vacation nanaman namin, hiyang hiya ako sa kanya sa di malamang dahilan.

Flashback...

Napa-bangon ako kaagad nang marinig 'kong nag-alarm ang phone ko. Ang tanga ko, bakasyon na bakasyon, naga-alarm ako. Anong purpose ng bakasyon kung hindi ako makakatulog ng matiwasay?!

Umagang umaga umiinit nanaman yung dugo ko ha! Kung hindi dahil sa epal na Jeonghan na yan, di naman ako magiging ganito ka-beast mode eh.
Speaking of, nasaan na yung baklang yon?

Inilibot ko ang tingin ko sa kwarto ko at wala ng sign ng gwapong bading. Hindi ko alam kung isip ko lang ba yon or kung natulog si Jeonghan sa sofa ko dito sa kwarto? Pero mukhang hindi naman kasi wala nga sya eh.

Nakaramdam ako ng malupet na gutom kaya naman bumaba ako. Doon ko lang na-realize na wala nga pala mga tao dito. Iniwan ako lahat.

"Arrgh. Ang aga aga bibili ako sa labas ng pag— Ano to." naka-kita ako ng paper bag sa lamesa namin.

Binuksan ko iyon at nakakita ako ng take-out galing sa Mcdo. May nakasulat sa tissue—

'Sarado pa yung ibang stores. Wag ka na maarte.'

Di na ako magtataka. Si Jeonghan lang naman yung ganyan magsalita sa akin bukod sa kuya ko at kay Aphrodite eh.

Nakita ko na madami siyang biniling pagkain.

Grabe 'tong baklang to sa akin. Bakit siya ganyan? Wala pa nga akong ginagawang malandi sa kanya pero nagkakaroon na ng progress?

Don't tell me— nagkakaroon na siya ng feelings sa akin?!

End of Flashback

Aalis na sana ako dahil hindi ako komportable. Wag kayong magalit sa akin, pero iba yung nararamdaman ko kapag iniisip 'kong may feelings sa akin si Jeonghan.

Uunahan ko na kayo, hindi ako feeler! Pero sa mga ginagawa niya, hindi ko maiwasang hindi iyon isipin. Although sure akong may feelings ako kay Jeonghan. Ang hindi lang ako sigurado ay kung okay ba akong magkaroon kami ng mutual feelings since hindi ko pa talaga inisip na aabot iyon doon.

But then again, baka assumera lang ako.

"S-Sorry ulit. Aalis na ko." sabi ko at lalapit na sana kay Aphrodite nang bigla niya akong pigilan at hawakan sa kamay.

Napatingin ako sa kamay namin.

Okay wag kang kiligin. I-lugar mo sarili mo pag kikiligin.

"Uh.. that breakfast.." nag-simula siyang mag-salita kaya sa mata ko na siya tinignan.

Nakita 'kong mukhang hindi siya mapa-kali. Anong meron? May lason ba? Parang wala naman kasi hanggang ngayon buhay pa din ako.

"Anong meron sa breakfast na iyon?" tanong ko sakanya.

"W-Was it good?"

"Yeah. Medyo mainit pa siya nung kinain ko. Thanks." nginitian ko siya.

"It wasn't from me anyways. Don't thank me." sabi niya nang bitawan niya kamay ko.

Teka— ano?

All this time akala ko sakanya galing iyon! Hindi ko siya pinansin ng matagal dahil nahihiya ako sa kanya!

Nagkanda-leche leche feelings ko dahil akala ko the feelings are mutual! Hindi pala?!

"K-Kanino galing? haha"

Hindi ko alam kung dapat ba akong mainins, malungkot o magalit eh! Bakit kung kailan pwede na akong matuwa, doon mauudlot yung tuwa ko?

Parang ang unfair naman non.

"J-Jun."

"A-Ahh kay Jun.." akala ko pa naman. "Sige i'll thank him. Thanks for informing me. Akala ko kasi sayo galing. haha"

Hindi ko na siya hinintay mag-salita at umalis na ako kaagad.

Kasasabi ko lang kaninang di ako komportableng mutual ang feelings, ayan tuloy. arghh!

Jeonghan

I shouldn't even feel nervous in front of her. But why am i feeling so?

"Uh.. that breakfast.." Wow, ang ganda naman ng topic na minention ko.

"Anong meron sa breakfast na iyon?" tanong niya habang deretsong nakatingin sa mga mata ko.

How can she stare at my eyes this easily when i cant?! I feel uncomfortable when she's staring.

"W-Was it good?"

For god's sake Jeonghan. What the hell.

"Yeah. Medyo mainit pa siya nung kinain ko. Thanks."

She gave me a smile. That one damn smile. "It wasn't from me anyways. Don't thank me."

I can't.

"K-Kanino galing? haha"

I can't have feelings for her. Even if i tell myself the truth, i can't.

It was from me. "J-Jun."

"A-Ahh kay Jun.." She diverted her eyes somewhere else and began playing with the hem of her skirt. "Sige i'll thank him. Thanks for informing me. Akala ko kasi sayo galing. haha"

Bago pa man ako mag-salita ulit, umalis na siya. Why am i doing this? Bakit ganito ang nararamdaman ko?

I feel like i want to punch someone in the face. I don't want her to thank Jun, I want her to thank me!

"It was from me, dammit."