-TAMAMLANDI-
Jimin ve Taehyung iki düşman ailenin çocuğudur.
"Jimin: Hadi o anı yaratalım, bana gelmeni sağlayalım.
Taehyung: Bir an değil bir histir beni sana getirecek olan, gardenya kokulu çocuk."
Küçük hatırlatma: Gardenya çok fazla sevgiyi t...
Dün Yoongi'nin attığı mesaj üzerine büyükbabanın evine gelmiş, aşina olduğum evin önünde Yoongi'yi bekliyordum.
Tek başıma girecek cesaretim yoktu çünkü. Bu evlilik meselesi yeteri kadar korkutuyordu beni. Şu sıralar büyükbabayla yalnız kalamazdım bu yüzden.
Yoongi geldiğinde ona işbirliği içerisinde olmamız gerektiğini söyleyecektim. Büyükbabayı anca böyle ikna edebilirdik. Bu evliliği istemediğimizi diretirsek belki bizi rahat bırakırdı, yani öyle umuyordum. Derken tanıdık sesi duydum bir kaç adım öteden.
"Neden içeri girmiyorsun ? Ayrıca neden bu kadar dalgınsın ?" sonunda gelmişti.
Cidden... Her gördüğümde daha fazla ne kadar yakışıklı olabiliyorsa o kadar olmuştu işte.
Siyah armalı bir ceket ve onun beraberinde siyah bir pantolon, içine yine siyah bir t-shirt. Siyahlar içinde bir Min Yoongi. Vücudumun titremesine engel olamadım. Onun güzelliği herkese aykırıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eğer konuşa bilirsem sorusunu cevaplayacaktım. Hadi ama ! Şimdi de o beni süzüyordu.
Cidden utacımdan ölsem yeridir. Onun aksine pazara çıkar gibi gelmiştim ben. Sarı-beyaz bir t-shirt ve ona eşlik eden yırtık bir jean. Kafamı kuma gömesim vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonunda kendimi toparlamaya çalışmış ve konuşmaya başlamıştım:
"Ben seni bekliyordum. İçeriye yalnız girmek istemedim. Şey birde işbirliği yapmamız gerekmez mi sence de ?" kafasını sağa çevirmiş düşünmeye başlamıştı. Fazla karizmatikti.
"İşbirliğinden kastın evliliği reddetmekse tabi ki buna varım, hem zorla evlendirecek hali yok ya. Sen bana bırak. Bu evlilik asla olmayacak merak etme." bu cümlelerin beni rahatlatması gerekiyordu değil mi ?
Yavaş adımlarla eve doğru adımlamış, kapıyı çalmış ve açılmasını bekliyorduk. Kapıyı daha önce geldiğimde açan yardımcıları açmış ve tekrar güler yüzünü göstermekten çekinmemişti.
